Έχω την εντύπωση πως όταν πήγαινε στην κάλπη ο ελληνικός λαός, όλα ήταν «κουσούρια» του ΣΥΡΙΖΑ ήταν – λίγο πολύ – γνωστά. Η έλλειψη σχεδίου, η «λύσσα» για αποκατάσταση πληγέντων συντεχνιών, η αναβίωση του πελατειακού κράτους.
Αυτό που ήταν επίσης γνωστό, όμως, ή τουλάχιστον αυτήν την «εντύπωση» είχε το εκλογικό σώμα, ήταν πως το κόμμα που αναλάμβανε την εξουσία δεν είχε καμία πρόθεση να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ.
Στις παρυφές του, προφανώς, υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι (με εντελώς ετερόκλητη σύνθεση) που έχουν κτίσει την καριέρα τους στην προσπάθεια να επιστρέψει η χώρα στη δραχμή.
Όμως, ήταν και παραμένουν στο περιθώριο, και εκεί πρέπει να τους αφήσει ο πρωθυπουργός.
Οτιδήποτε διαφορετικό, αντιβαίνει τη σαφή -κρυστάλλινη- εντολή που έλαβε κατά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση και θα οδηγούσε τη χώρα για πολλά χρόνια στο μαύρο σκοτάδι και μακριά από τη συντεταγμένη ευρωπαϊκή πορεία που ακολούθησε στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης.
Αλέξανδρος Αραμπατζής
