Δεν είναι ώρα ούτε για να σφαχτούμε μεταξύ μας για «το ποιος είχε δίκαιο» και για το ποιος είναι περισσότερο «πατριώτη»ς και καθόλου «γερμανοτσολιάς», ούτε είναι ώρα να κλαίμε πάνω στα – σχεδόν – ερείπια.
Δεν έχει σημασία αυτή την ώρα ποιος έκανε τι, όλο τον προηγούμενο καιρό. Αυτό το σκεπτικό της ισοπέδωσης των πάντων, στην λογική: “Εγώ έκανα αυτά αλλά κι εσύ έκανες τ’ άλλα” πρέπει να σταματήσει.
Οι Έλληνες στο πέρασμα του χρόνου, έχουν αποδείξει ότι, όταν θέλουν, μπορούν να πετύχουν τρομερά επιτεύγματα. Όλα αυτά όμως τα κατορθώματα και οι επιτυχίες έγιναν πραγματικότητα μόνο όταν, ξέχασαν όλες τις διαφορές τους και, ενωμένοι σαν γροθιά, κυνήγησαν το όνειρο, το απίθανο, το καταπληκτικό. Αυτό είναι που χρειάζεται να γίνει και τώρα. Είναι απόλυτη ανάγκη να επικρατήσει η ηρεμία, η λογική και η σωφροσύνη. Αλλά, πάνω απ’ όλα, να υπάρξει πραγματική ομόνοια και ουσιαστική σύμπνοια. Δεν περισσεύει κανείς. Απολύτως κάνεις.