Στη χώρα μας, όπως λέει κι ο Καβάφης, «…τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία… ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή…». Πού να τον βρούμε όμως τον «Αναμορφωτή», που μας αρέσει πάντα να τρέχουμε, εξαντλημένοι από την εσωτερική μας επανάσταση, για ζητιανιά στους ξένους; 35 χρόνια, μας δόθηκαν τόσες ευκαιρίες να σταθούμε όρθιοι αλλά δεν θέλουμε. Κεφάλαια, θεσμοί, φόρα, συμφωνίες, οδηγίες μας προσφέρθηκαν να σταθούμε με αξιοπρέπεια ως Ευρωπαίοι αλλά δεν τα θέλαμε. Ποιος ξέρει, μάλλον συνηθίσαμε και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς «προστάτες». Προτιμάμε να τα κάνουμε όλα λάθος, για να έρχεται το «ιππικό» να μας γλιτώσει από τους «βαρβάρους» που πάντα επινοούμε. Δεν γνωρίζω αν ο πρωθυπουργός μας έχει σχέδιο επιστροφής στη δραχμή το οποίο υποχρεώθηκε προσωρινώς να εγκαταλείψει. Ούτε γνωρίζω αν όλα οφείλονται σε ανεπανάληπτο ερασιτεχνισμό. Και δεν με απασχολεί αν έπεσε θύμα ραδιούργων συμβούλων που τον έσπρωχναν σε καταστροφικό δρόμο, χωρίς να το αντιληφθεί. Εκείνο που θέλω να δω είναι σχέδιο για έξοδο από την κρίση. Και αυτό, είναι πλέον προφανές, δεν υπάρχει. Κοινώς, κάθε μέρα που περνά, θα βουλιάζουμε περισσότερο…