Μητέρα του δημοσιογράφου Δημήτρη Νάτσιου
- Υπήρξε υποδειγματική σύζυγος, μητέρα και γιαγιά
Σε κλίμα θλίψης και οδύνης κηδεύτηκε το μεσημέρι του Σαββάτου 5 Δεκεμβρίου η Αναστασία Νάτσιου, μητέρα του δημοσιογράφου Δημήτρη Νάτσιου. Η εκλιπούσα έφυγε από την ζωή σε ηλικία 64 ετών ύστερα από μία άνιση μάχη που έδωσε με το θάνατο το τελευταίο τετράμηνο.
Πλήθος κόσμου συνέρευσε στην εκκλησία Αγίας Τριάδας Βαλτερού και παρακολούθησε με συγκίνηση και συναισθηματική φόρτιση την εξόδιο ακολουθία και ακολούθως συνόδεψε την Αναστασία Νάτσιου στην τελευταία της κατοικία.
Τον επικήδειο εκφώνησε ο γιος της Δημήτρης Νάτσιος. Συγκινημένος, συντετριμμένος από τον χαμό της μητέρας του ανέφερε μεταξύ των άλλων τα εξής:
«Δύσκολες ώρες αγαπητή μου μανούλα. Να αποχαιρετάς τον άνθρωπο σου, αυτόν που σε μεγάλωσε τόσο ζεστά, σε ανέθρεψε και σου στάθηκε, σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ζωής.
Ήταν όμως μία από τις τελευταίες σου επιθυμίες και δεν θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ στην αποστολή που μου ανέθεσες. “Να εκφωνήσεις εσύ Δημήτρη τον επικήδειο για μένα, όσο σκληρό και αν είναι. Να σταθείς ψύχραιμος” μου είπες τις δύσκολες ώρες που περάσαμε μαζί στο Νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος” της Θεσσαλονίκης.
Η ψυχραιμία ήταν ένα από τα στοιχεία που σε διέκρινε πάντα. Σου χρωστάμε πολλά όλοι μας, μάνα, γιατί ήσουν για όλους μας μία γενναία ασπίδα που μας προστάτευε από τον Βοριά της ζωής.
Υπήρχαν όμως, μάνα, και κάποια άλλα στοιχεία που σε έκαναν να ξεχωρίζεις και όσοι συναναστράφηκαν μαζί σου τα γνωρίζουν. Ήταν η σπάνια κοινωνικότητα σου, απόρροια της αγάπης σου για τον άνθρωπο. Ήταν η μεγαλοψυχία σου, έκανες πράξη τη λήθη ξεπερνώντας τις μικρότητες της ζωής.
Σήμερα όμως, μάνα, είναι πολύς κόσμος εδώ για το τελευταίο αντίο, συγκλονισμένοι για τον ανεπάντεχο, πρόωρο και άδικο χαμό σου.
Ο σύζυγος σου, ο αγαπημένος σου άνδρας Γιώργος για τον οποίο καμάρωνες, πορεύτηκες μαζί του επί πέντε δεκαετίες δημιουργώντας μία όμορφη και ενωμένη οικογένεια.
Εμείς, τα παιδιά σου, Δημήτρης και Ζωή στα οποία αφιέρωσες όλο σου τον εαυτό, μας μεγάλωσες και μας στήριξες σε κάθε μας επιλογή. Είναι ο γαμπρός σου Βαγγέλης και η νύφη σου Ειρήνη τους οποίους αγάπησες σαν παιδιά σου. Είναι τα εγγόνια σου που τα λάτρεψες όσο τίποτε άλλο. Είναι τα συμπεθέρια σου, στα οποία έδειχνες σε κάθε ευκαιρία την αγάπη σου. Είναι εδώ τα αγαπημένα σου αδέλφια η Νίτσα, Μαυρουδής, Στέργιος, οι νύφες σου Μαλαματή, Βαγγελίτσα και Καλλιόπη, η αγαπημένη σου ανιψιά Φωφώ, είναι εδώ οι κουνιάδες σου Ιωάννα και Δημητρούλα και όλα τα ανίψια σου.
Σήμερα, όμως, μάνα είναι το τέλος μίας πορείας που ξεκίνησες από το Δασοχώρι Σερρών όπου γεννήθηκες. Γόνος πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, σε προίκισε ο θεός με το μέταλλο της αντοχής και της αστείρευτης δημιουργικότητας. Από μικρή στο καμίνι της ζωής ολοκλήρωσες τις γυμνασιακές σου σπουδές το 1966 και το 1968 δημιούργησες οικογένεια. Κάτω από την ίδια στέγη πορεύτηκες επί 42 χρόνια με την πεθερά σου Ζωή την οποία υπηρέτησες πιστά. Ήσουν αγαπητή σε όλα τα συγγενικά μας πρόσωπα στην Αμμουδιά, το Δασοχώρι, το Βαλτερό, το Νέο Σούλι. Φύση ανήσυχη μας άνοιγε δρόμους. Δεν ξεχώριζες τους ανθρώπους, χαιρετούσες και συνομιλούσες με όλους, πίστευες σε αρχές και αξίες και κυρίως κρατούσες τον λόγο σου. Ήταν για σένα στάση ζωής. Διακρίθηκες και στο εμπόριο διατηρώντας επί δύο σχεδόν δεκαετίες επιχείρηση, σε χαλεπούς καιρούς, στην αγορά της Ηράκλειας. Μπορούσες να κάνεις το λίγο, πολύ, χάρη στα χρυσά σου χέρια. Είχες μία έμφυτη ανωτερότητα, μία ανεξάντλητη διάθεση για προσφορά. Νοικοκυρά, επιμελής, και αθόρυβη. Σε ποιο συγγενικό ή φιλικό μας πρόσωπο δεν στάθηκες δίπλα στις χαρές και τις λύπες της ζωής. Ήταν αδύνατο να κοιμηθείς το βράδυ αν δεν είχες προσφέρει τα μέγιστα στους ανθρώπους που αγαπούσες. Έζησες και χάρισες μόνο όμορφες στιγμές σε όλους. Αυτές οι μνήμες θα μας συνοδεύουν ως οδηγός, όπως οδηγός υπήρξες για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Πόσες φορές, μάνα, δε μου τηλεφώνησες για να μου μεταφέρεις μία είδηση, ένα γεγονός για να γράψω στην εφημερίδα.
Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν μάνα, πεθαίνουν όταν τους ξεχνάμε και εσύ έκανες πολλά για να μην σε ξεχάσουμε ποτέ. Γνωρίζουμε ότι και στον ουρανό εμάς θα σκέφτεσαι και θα μας στέλνεις εντολή να είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι. Καλό ταξίδι μάνα, αιωνία σου η μνήμη, ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει σε λίγο».
