Στα Πεταχτά // 25_01_2014

Σαββατοκύριακο, 25 και 26 του Γενάρη. Σάββατο μνήμη Γρηγορίου του Θεολόγου, Κυριακή του Ζακχαίου (Ευαγγελική Περικοπή), μνήμη Ξενοφώντος Οσίου. Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες.

Εμένα να δεις Δήμαρχε, Πέτρο Αγγελίδη, κτηνίατρε, του Δημοσίου, πόσοι και πόσες με σταματούν στο δρόμο και μου μιλούν για το λάθος τους που σ’ εψήφισαν όπως και η αναξιότητά μου.
Φταίω εγώ που δεν είδα το λάθος.
Αμφιβάλλω εάν κάποιος μη έχων ίδιον όφελος σε σταμάτησε στο δρόμο και διεμαρτυρήθη(!) για την καλόπιστον κριτικήν που σ’ ασκεί η ταπεινότητά μου.

Δήμαρχε Πέτρο Αγγελίδη, τι θα γίνει με το οδικό δίκτυο της πόλεως; Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν ο Δήμος δεν είχε τέτοιους κακοτράχαλους δρόμους, μόνον για μουλάρια απετάλωτα.
Οι οδηγοί το τι βρύσιμο και «γ… στα … δι» ρίχνουν δεν περιγράφεται.

Διέταξε την ομαδούλα σου να κάνει ένα … «γκάλοπ».
Δέχομαι οποιαδήποτε διάψευση.
Γιατί όταν συνεδριάζετε σε ξένη αίθουσα, νομίμως, ως δημοτικό σύμβουλο τα έδρανά σας κοσμούν εμφιαλωμένα νερά;
Το νερό της ΔΕΥΑΣ μας(!) δεν είναι πόσιμο;
Ή μήπως έχομε διαχωρισμό μεταξύ «ΕΛΙΤ» και «TIERS ETAT»;

Σχετικώς με την μίσερην εάν θέλετε «κατινίστικην» συμπεριφοράν του Τύπου για την ιδιωτική ζωή του Μπερλουσκόνι παλαιότερα και τώρα με τον Γάλλο Πρόεδρον ΟΛΑΝΤ εάν οι «ντεμοσιογράφοι» αυτοί είχαν μελετήσει Θουκυδίδην θα εντρέποντο και θα είχαν πάει να πνιγούν.

Ο Θουκυδίδης διδάσκει στον «ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ» ότι:
«…σεβόμαστε την ιδιωτική ζωή του άλλου…» και «δια δέος ου παρανομούμεν…».
Από ένα εσωτερικό σεβασμό δεν παρανομούμεν.
Οχι – τολμώ και προσθέτω – γιατί υπάρχουν νόμοι, αστυνόμοι, δικαστές, φυλακές.

Ο δε ΕΘΝΑΡΧΗΣ Ελευθέριος Βενιζέλος, που ερμήνευσε τον Θουκυδίδη, απήντα εις τον «διώκτην του» μεγάλον δημοσιογράφον Βλάσην Γαβριηλίδην … Θουκυδιδικώς(!):
«Να μην ενδιαφέρεστε για την κρεβατοκάμαρά μου, αλλά για τις πολιτικές μου συμπεριφορές».

Χαίρετατόνε τον πεζό όταν καβαλικέψεις, για να σε χαιρετά και αυτός, όταν θα ξεπεδέψεις.

Προς κάθε αμόρφωτο, απαίδευτο νομικό.

Οταν κάποιος δικηγόρος ασκεί την δημοσιογραφίαν, συμφώνως τω νόμω, το δικηγορικόν λειτούργημα τελεί εν αναστολή.
Αυτά γνωρίζει υποψιασμένος περί την Νομικήν Επιστήμην, που δεν … είχε την τύχη(;) νάναι «δικηγόρος σε Αρειο Πάγο».
Περίεργα Ελληνικά θα έλεγε ο παππούς μου, που ομιλούσε την γλώσσα του Λαού, «τη δημοτικιά».
Μόνο που η δημοτική γλώσσα για τους επαΐοντες είναι λιγάκι…(!) δυσκολούτσικη.