Yπήρξε εργατικός άνθρωπος της Ελληνικής Υπαίθρου
Το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης 18 Μαϊου αποχαιρετήσαμε στο Δασοχώρι Σερρών στην τελευταία του κατοικία τον θείο μου Στέργιο Τρεντίδη( αδελφός της μητέρας μου). Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο και μία δίμηνη παραμονή στα Νοσοκομεία. Από μικρός στα χωράφια και τα πρόβατα, δούλεψε ατελείωτες ώρες μέσα στο λιοπύρι εκτεθειμένος σε κινδύνους. Ξεδίψασε χιλιάδες ζωντανά κουβαλώντες τενεκέδες νερό, κατανόησε απο παιδάκι την έννοια του εμπορίου, τι σημαίνει να παζαρεύεις το μεροκάματο ή τη σοδειά, πως είναι να παίρνει ο ζωέμπορος το κοπάδι του κτηνοτρόφου και να τον ξοφλά επιτότοπου μετρώντας με απίστευτη ταχύτητα μία δεσμίδα χιλιάρικα. Δεν ήταν ο μοναδικός στη σερραϊκή και την Ελληνική επικράτεια που εργάστηκε τόσο σκληρά όλα τα χρόνια της ζωής του. Αντιπροσωπεύει όμως μία γενιά ανθρώπων που έμαθαν από μικροί να δουλεύουν στην ύπαιθρο σε χειρωνακτικές δουλειές, να μην τεμπελιάζουν στο καφενείο περιμένοντας το θαύμα για να παλέψουν τη ζωή. Ας είναι ελαφρύ το xώμα που τον σκεπάζει.
Δ.Ν.
