Μέχρι τώρα, αν ήσουν μέλος σε σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων έπρεπε να ασχολείσαι με παραγγελίες (σχολικών ειδών για την υποδοχή των παιδιών στην έναρξη, αναμνηστικών για το τέλος της σχολικής χρονικής) και με χειροτεχνίες (για την παρέλαση των αποκριών). Έπρεπε να έχεις κάποιες ώρες να διαθέσεις σε συναντήσεις, καλή διάθεση ώστε να επιλύονται τα προβλήματα κι όχι να δημιουργούνται καινούρια και υπομονή γενικότερα…
Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο. Απαιτούνται νέες… δεξιότητες και κυρίως γνώσεις σε θέματα πολιτικής (προσφυγικό-μεταναστευτικό), επικοινωνίας (σύνταξη δελτίων Τύπου, ανακοινώσεων κλπ.) και ιατρικής (εμβολιασμοί, κανόνες υγιεινής κλπ.).
Βέβαια, όλα τα προβλήματα μπορούν να διευθετηθούν αν τα μέλη των συλλόγων διαθέτουν κι εκείνη την περίεργη ενέργεια της «ανθρωπιάς», που περικλείει όλα τα «συν» (συμπονώ, συμπάσχω, συμβάλλω, συμμετέχω κλπ.) μέσα της…
Αν έχουν όχι μόνο γνώση, αλλά και βούληση…
Γιατί η ανθρωπιά, «είναι». Δεν διδάσκεται…
Και μπορεί η πολιτική να μας φέρνει «στο αμήν» κάποιες φορές, αλλά μην χάσουμε την ανθρωπιά μας…
