Tο παράδειγμα της πρόσληψης δυο νοσοκόμων
Αν το καλοσκεφθεί κανείς και ο ΑΣΕΠ ως τρόπος επιλογής πρόσληψης προσωπικού έχει τις αδυναμίες του. Σας το γράφω με αφορμή την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε ο δημοτικός σύμβουλος Σερρών Α. Αναστασιάδης για τον τρόπο με τον οποίο θα προσληφθούν οι δέκα εργάτες καθαριότητας στο Δήμο Σερρών.Αυτές τις αδυναμίες του τίμιου δεσμού του ΑΣΕΠ στηλιτεύει η γραφίδα του αείμνηστου Θεσσαλού δημοσιογράφου Αντώνη Καρκαγιάννη.Στις 28 Ιουνίου 2006 έγραψε στη στήλη «Κάθε Μέρα» της εφημερίδας «Η Καθημερινή» τα εξής: «Φανταστείτε δυο νοσοκομεία, ένα δημόσιο και ένα ιδιωτικό που και τα δυο θέλουν να προσλάβουν μία νοσοκόμα Το δεύτερο βγαίνει στην αγορά, διαλέγει κατά τεκμήριο την καλύτερη ανάλογα με το τι ζητάει και χωρίς άλλους όρους την προσλαμβάνει μέσα σε μία μέρα ή σε μερικές ώρες. Το Δημόσιο όμως Νοσοκομείο πρέπει αναγκαστικά να ακολουθήσει την έντιμη και ενάρετη διαδικασία του ΑΣΕΠ και να χρονοτριβήσει από έξι μήνες έως μερικά χρόνια. Και αν επιπλέον είναι υποχρεωμένο να προτιμήσει, να δεχθεί την πολύτεκνη γυναίκα, το μέλος της πολύτεκνης οικογένειας ή το άτομο με ειδικές ανάγκες κ.λ.π. Τέλος αν κατά τύχη η νοσοκόμα που προσέλαβε με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ δεν είναι η κατάλληλη ή είναι φυγόπονος δεν θα μπορέσει να την απολύσει. Ποιο από τα δυο νοσοκομεία θα προκόψει. Φυσικά και το ιδιωτικό! Και προκόβοντας αποκτάει το ηθικό έρεισμα και το ακαματάχητο τεκμήριο της ανάγκης και άνετα πλέον μπορεί να καταστηλεύει τον κόσμο και τον κοσμάκη.Το παράδειγμα μπορεί να σας φαίνεται απλοϊκό, άλλα πιστεύω ότι περιγράφει ακριβώς την παράλληλη πορεία των δημοσίων και ιδιωτικών νοσοκομείων και πως μπόρεσαν τα δεύτερα, χωρίς ευθύνη, χωρίς κόστος, να αποκτούν πολύτιμα στελέχη πόυ διαμορφώθηκαν και αναδείχθηκαν με τις φροντίδες και τα έξοδα του Δημοσίου.
Δ.Ν.
