Αναπολούν την εποχή του μάρκο και επισημαίνουν την κρατική οργάνωση
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Το καλοκαίρι μας αποχαιρέτισε πριν λίγες ημέρες και μαζί του έφυγε ένα κομμάτι της ζωντανιάς που έδωσαν με την παρουσία τους στα σερραϊκά χωριά οι Έλληνες μετανάστες που ζουν στη Γερμανία. Έκαναν χρήση της κανονικής τους άδειας, είδαν συγγενείς φίλους και συγχωριανούς τους,απόλαυσαν το Ελληνικό καλοκαίρι και επιστρέφουν σχεδόν όλοι αυτές τις μέρες στη βάση τους. Σε μία προσπάθεια να καταγράψουμε τη ζωή του σύγχρονου Έλληνα μετανάστη συναντήσαμε και συνομιλήσαμε στην Πλατεία του χωριού Βαλτερό Σερρών με τους Ηλία Μακράκη, Χρήστο Αρελάκη και Παντελή Βασιλακάκη. Ευγενικοί, πρόθυμοι και οι τρείς δέχθηκαν να απαντήσουν στην πληθώρα των ερωτημάτων που τους θέσαμε.Μας περιέγραψαν τις μεταβολές που έχουν επελθεί στη καρδιά της Δυτικής Ευρώπης, τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας, την καθημερινότητα τους και τη ζωή του σύγχρονου Έλληνα μετανάστη.
«Με το μάρκο ήταν καλύτερα για το μέσο πολίτη»
O Hλίας Μακράκης γεννήθηκε στη Γερμανία και έζησε ως την ηλικία των δέκα ετών. Ηρθε στην Ελλάδα λόγω του επαναπατρισμού των γονιών του, αλλά μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας αναζήτησε και πάλι την τύχη του στη Γερμανία. Εργάστηκε δεκαέξι χρόνια σε εργοστάσια, αποθήκες, μεταφορές και αργότερα για πολλά χρόνια στο εργοστάσιο κατασκευής πλυντηρίων της ΑΕG. Το 2007 επέστρεψε στην Ελλάδα με την προοπτική να παραμείνει για πάντα. Η οικονομική κρίση το 2011 τον ανάγκασε να επιστρέψει και πάλι στη Γερμανία. Σήμερα ζει και εργάζεσαι στη Βαυαρία και συγκεκριμένα σε προάστιο της Νυρεμβέργης. Θεωρεί ότι η ζωή του εργάτη μετανάστη στη Γερμανία επιδεινώθηκε στο χειρότερο με την καθιέρωση του ευρώ.Με το γερμανικό νόμισμα , το μάρκο ο μισθός είχε σχεδόν διπλάσια αξία σε σχέση με σήμερα.Με την έλευση του ευρώ μειώθηκε η αγοραστική δύναμη της μισθωτής εργασίας και εκτοξεύτηκε το κόστος των ανελαστικών δαπανών(ενοίκιο, ρεύμα, νερό τηλέφωνο) αλλά και γενικότερα της ζωής. Συζητώντας μαζί του διαπιστώσαμε ότι ενοχλείται σφόδρα από την εκμετάλλευση που «οργιάζει» στη Δυτική Ευρώπη. «Ο οικονομικός μετανάστης μπορεί να βρει δουλειά μόνο μέσα από την εταιρεία ενοικίασης εργατών με πολύ χειρότερους οικονομικούς όρους από ότι στο παρελθόν» τόνισε.
«Ο πολίτης νοιώθει την ανάσα του κράτους»
Εκτιμά ότι και η Γερμανία έχει πληγεί από την οικονομική κρίση αφού πολλά εργοστάσια μετεγκαταστάθηκαν στις γειτονικές χώρες, την Τσεχία και την Πολωνία.Aποδίδει όμως το Γερμανικό θαύμα στην τήρηση των νόμων, την αυστηρή πειθαρχία, τη σωστή δημόσια διοίκηση και τους εκτεταμένους προληπτικούς ελέγχους που τα τελευταία χρόνια εντείνονται λόγω και της συσσώρευσης εκατομμυρίων προσφύγων και οικονομικών μεταναστών.«Μόνο η αυτοκινητοβιομηχανία είναι πανίσχυρη, η μεγαλύτερη στον κόσμο για να στηρίξει τη Γερμανία και να την κρατήσει στην κορυφή» μας ανέφερε και αυθόρμητα μας περιέγραψε ένα περιστατικό κυκλοφοριακού ελέγχου από τις αστυνομικές αρχές τον περασμένο χειμώνα.«Είχα βγεί ένα βράδυ με το ποδήλατο μου στο δρόμο για μία βόλτα επειδή δεν είχα ύπνο. Οι αρχές με σταμάτησαν για αλκοτέστ και εξακρίβωση στοιχείων. Mου έγινε ο έλεγχος, ήμουν εντάξει και συνέχισα το δρόμο μου. Στη Γερμανία σε κάθε βήμα ο πολίτης νοιώθει την ανάσα του κράτους. Γίνονται προληπτικοί έλεγχοι. Οι νόμοι τηρούνται, αν δεν πειθαρχείς τιμωρείσαι με πρόστιμο, φυλάκιση, ποινή. Σκύβεις το κεφάλι και πειθαρχείς, δεν έχεις άλλη επιλογή. Οι περισσότεροι άνθρωποι από τη φύση τους είναι απείθαρχοι, ο φόβος της ποινής τους κάνει να συμμορφώνονται» κατέληξε.
« Χώρα που προετοιμάζει το μέλλον της δεν χάνεται ποτέ»
Ο Παντελής Βασιλακάκης αριστερά μαζί με τον συγχωριανό του Ιωάννη Φραντζή που επίσης ζεί και εργάζεται στη Γερμανία.
Ο Παντελής Βασιλακάκης το 1993 σε ηλικία 24 ετών έφυγε από την Ελλάδα και αναζήτησε την τύχη του στη Γερμανία. Ζει και εργάζεται στην πόλη Λουντβιχσάφεν που έχει πληθυσμό εκατόν ογδόντα χιλιάδες κατοίκους και βρίσκεται στα σύνορα της Γερμανίας με την Ιταλία και την Ελβετία.Όπως μας περιέγραψε ο ίδιος απαιτήθηκε μία πενταετία για να προσαρμοστεί πλήρως με την Γερμανική πραγματικότητα σε όλα τα επίπεδα( κλίμα, ρυθμοί ζωής, ιδιοσυγκρασία, νόμοι). Εργάζεται σε επιχείρηση- εργοστάσιο που επισκευάζει τις προπέλες των ποταμόπλοιων .Σήμερα μετά εικοσιτέσσερα χρόνια εργασίας προσπαθεί το εξωτερικό να του προσφέρει και ποιότητα ζωής.«Σέβομαι τη Γερμανία που μου δίνει δουλειά και μεγαλώνω τα παιδιά μου.Εδώ υπάρχουν σωστοί νόμοι που εφαρμόζονται απαρέγκλιτα από όλους. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου, ο λόγος για τον οποίο η Γερμανία θα υπερέχει.Δεν είναι μόνο ότι είναι ένα Βιομηχανικό κράτος, είναι και πολλά άλλα στη δομή και τη λειτουργία του. Η Γερμανία δεν βαδίζει τυφλά και πρόχειρα, προετοιμάζει το μέλλον της και σχεδιάζει με πρόβλεψη τα επόμενα πενήντα χρόνια». Ο Παντελής Βασιλακάκης παρατήρησε οι γερμανικές αρχές έδειξαν τα αντανακλαστικά τους όταν η χώρα δοκιμάστηκε το πρώτο εξάμηνο της αλλαγής του νομίσματος και της κυκλοφορίας του ευρώ.«Την περίοδο εκείνη οι τιμές των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης πήραν την ανιούσα και δεν ήταν συμβατές με το μέσο μεροκάματο της λαϊκής οικογένειας. Βγήκαν τα συνεργεία ελέγχου στην αγορά και σε διάστημα έξι μηνών οι τιμές πώλησης των προϊοντών διαμορφώθηκαν ξανά στα κανονικά επίπεδα» σημείωσε στο «Σ.Θ.».Τέλος μας ανέφερε ότι αισθάνεται ικανοποιημένος γιατί στη Γερμανία τα παιδιά του, 20 και 17 αντίστοιχα μορφώνονται σε ένα κράτος άλλου επιπέδου που παρέχει ευκαιρίες για απασχόληση και άλλες προοπτικές ανέλιξης.
«Το Ευρώ άλλαξε τη ζωή στη Γερμανία»
Ο Χρήστος Αρελάκης . Τον εντυπωσιάζει η υπακουή των Γερμανών στην οικονομική πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις.
Ο Χρήστος Αρελάκης εγκαταστάθηκε στη Γερμανία το 1995. Τα πρώτα πέντε χρόνια εργάστηκε σε εταιρεία ενοικίασης εργατών και δούλεψε σε διάφορες δουλειές. Από το 2000 μέχρι σήμερα εργάζεται σε πολυεθνική εταιρεία κατασκευής ανταλλακτικών αυτοκινήτων.Εκτός από την μεθοδικότητα και την πειθαρχία των Γερμανών τον εντυπωσίασε η υπακουή τους στην οικονομική πολιτική για την πληρωμή των φόρων.«Μου φαινόταν πολύ παράξενο όταν άκουγα από εργαζόμενους Γερμανούς του ιδιωτικού τομέα να μου λένε με πάθος:Να δουλεύουμε ,να πληρώνουμε τους φόρους μας, για να πάει μπροστά η Γερμανία».Ο Χρήστος Αρελάκης θεωρεί ότι η έλευση του ευρώ και η οικονομική κρίση των χωρών της Νοτίου Ευρώπης είχε ως συνέπεια την αύξηση των οικονομικών μεταναστών στην Γερμανία και τη δημιουργία κορεσμού στην αγορά εργασίας. «Οι οικονομικές απολαβές του εργάτη στη Γερμανία σήμερα δεν είναι αρκετές για να ανταποκριθεί στο κόστος ζωής, ούτε φυσικά να κάνει αποταμίευση. Πρέπει να εργάζονται και οι δυο- άνδρας- γυναίκα με δυο δουλειές για να μπορέσουν να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα ως αποταμίευση ενώ οι μετανάστες στη Γερμανία των δεκαετιών του 60 και του 70 το πετύχαιναν αυτό μόνο με μία δουλειά»Για τους Γερμανούς πιστεύει ότι δίκαια τους αποδίδεται ο τίτλος του ψυχρού λαού που υπολείπεται σε ανθρωπιά και φιλότιμο σε σχέση με τους μεσογειακούς λαούς.Δηλώνει ότι «εκπλήσσεται γιατί οι Γερμανοί παραμένουν ψηλά ως κράτος και ως παγκόσμια δύναμη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.Η ιστορία βέβαια αποδεικνύει ότι οι μεγάλες δυνάμεις- αυτοκρατορίες αλώνονται εκ των έσω» υπογράμμισε. Τέλος αναφερόμενος στις δυνατότητες αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου του μας δήλωσε ότι το άστατο πρόγραμμα του( βάρδιες στη δουλειά) και οι κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούν επηρεάζουν τη διάθεση του για άθληση ,γεγονός που τον δυσαρεστεί.
