Τι είχες Γιάννη…

Πλησιάζουν οι διπλές εκλογές και η συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων, παραμένει ίδια με το παρελθόν, σχεδόν απαράλλακτη. Κομματικοί σκυλοκαβγάδες, «αντάρτες» υποψήφιοι, ξαφνικός εναγκαλισμός με άσχετους ιδεολογικά πολιτικούς, αρκεί να έχουν «ψηφαλάκια» να προσφέρουν.
«Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα».
Για μια ακόμη φορά αναδεικνύεται το γεγονός ότι ανάμεσα στα διαφορετικά κόμματα που διεκδικούν τη ψήφο του λαού, τα κοινά σημεία στις πρακτικές είναι πολύ περισσότερα από τις δήθεν «ιδεολογικές» διαφοροποιήσεις.Ανεξάρτητα από την ιδεολογική σημαία που ενίοτε σηκώνουν, στη συντριπτική τους πλειονότητα τα κόμματα ομνύουν ανερυθρίαστα στις συνηθισμένες πρακτικές του λαϊκισμού.
Η ιδεολογική τους τοποθέτηση εμφανίζεται να αποτελεί μια «θολή» αφετηρία ακατάσχετου βερμπαλισμού, η οποία όμως διαπλάθεται κατά το δοκούν, λοξεύοντας προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου να εξυπηρετήσει το υπέρτατο συμφέρον: Τη συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων ψήφων, από μια εκλογική δεξαμενή, την οποία αντιμετωπίζουν με καθαρά επικοινωνιακό τρόπο, υποτιμώντας συχνά τη συλλογική νοημοσύνη.

 Αλέξανδρος Αραμπατζής