Αγαπητέ φίλε Αλέκο,
Γνωριστήκαμε στην Βασιλέως Κωνσταντίνου 3 το 1979 όταν µε αγωνία προσπαθούσα να βάλω τα θεμέλια της επαγγελματικής µου σταδιοδροµίας.
Όλο το διάστηµα που σε έζησα από κοντά ανακάλυπτα συνεχώς έναν άνθρωπο µε αρχές, ικανότατο επιστήµονα µε ανεξάντλητη γνώση και διάθεση προσφοράς σε όποιον είχε ανάγκη. Ήσουν πάντα για τους φίλους σου, τους συναδέλφους σου, αλλά και για τους ανταγωνιστές σου, ένα άριστο παράδειγµα προς µίµηση. Ήσουν πάντα ειλικρινής, αγωνιστής, έντιµος και υποστηρικτής της νοµιµότητας και του δικαίου. «Έφυγες» µε την συνείδησή σου ήσυχη, ότι εκπλήρωσες το καθήκον σου προς την οικογένειά σου, την πατρίδα και την κοινωνία.
Είχες επίσης τη σοφία µαζί µε τη Φανούλα να ετοιμάσετε και να «παραδώσετε» στην κοινωνία δύο άξια παιδιά την Άννα και τον Γιάννη που διακρίνονται για την εργατικότητα, την εντιμότητα, την ακεραιότητα των χαρακτήρων τους και την αταλάντευτη προσήλωσή τους στις αρχές της επιστηµονικής δεοντολογίας και της χρηστής διαχείρισης.
Από τα πρώτα χρόνια της συνεργασίας µας σε θεωρούσα δάσκαλό µου και πάντα µε συµβούλευες, όπως Μάκη:
l Να είσαι εργατικός και φιλόπονος µη λησµονώντας ότι η εργασία είναι ουσιαστικά, παιχνίδι, από τα πιο ενδιαφέροντα.
l Να επιδεικνύεις αυτοπεριορισµό και αυτοπειθαρχία στον εργασιακό και προσωπικό σου βίο.
l Να είσαι µεθοδικός και προσεκτικός στις επιλογές σου.
l Να επενδύσεις στη σχέση σου µε τους συνεργάτες σου ανιδιοτελώς.
Πάντα δε νόµιζες ότι η καλύτερη «επένδυσή σου» είναι η οικογένειά σου.
Αυτά Αλέκο µου τα ακολούθησα και πέτυχα.
Ενα µεγάλο ευχαριστώ «δάσκαλέ µου» Αλέκο.
Φεύγοντας άφησες δυσαναπλήρωτο κενό στους φίλους σου και ιδιαίτερα στους δικούς σου ανθρώπους, που στάθηκαν πλάι σου µε φροντίδα και αγάπη µέχρι την τελευταία στιγµή.Καλό ταξίδι φίλε Αλέκο.Εγώ και η Σοφία θα σε θυµόµαστε πάντα.
Μάκης Πασσιάς
Πολιτικός Μηχανικός
