Αναμενόμενες οι εκλογικές επιδόσεις της “Δημοτικής Πρωτοβουλίας” ως ένα βαθμό
Αυτές τις μέρες αισθάνομαι τη ανάγκη να εκφράσω τον σεβασμό και τη συμπάθεια μου στον υποψήφιο δήμαρχο Σερρών Θεόδωρο Αραμπατζή. Όχι γιατί έχει κάποια σημασία. Νομίζω όμως ότι δεν είμαι ο μόνος. Ο Θ. Αραμπατζής, συνοδοιπόρος του Π. Αγγελίδη τα τελευταία 8,5 χρόνια ηγήθηκε της «Δημοτικής Πρωτοβουλίας» σε μία δύσκολη περίοδο.
Ανέλαβε εν γνώσει του μία παράταξη που είχε στο ενεργητικό της πολύχρονη δημαρχιακή πορεία και αναπόφευκτη φθορά.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν αρνητικό και ίσως άδικο. Οι ισχνές επιδόσεις στην κάλπη ήταν όμως ως ένα βαθμό αναμενόμενες μετά τις αποχωρήσεις δημοτικών συμβούλων που μεταπήδησαν σε άλλους συνδυασμούς για τους δικούς τους λόγους, αλλά και άλλων που αποστασιοποιήθηκαν και δεν ήταν ενεργοί στην εκλογική μάχη.
Ο Σερραϊκός λαός καταδίκασε τη «Δημοτική Πρωτοβουλία» σε χαμηλά εκλογικά ποσοστά για πολλούς και διαφόρους λόγους που θα αναλύσουμε προσεχώς.
Δεν ήταν μόνο η πεσμένη ψυχολογία που είχε διαμορφωθεί στους κόλπους της παράταξης και ο νωχελικός προεκλογικός αγώνας προσώπων που θα έπρεπε να συμπεριφερθούν διαφορετικά. Ίσως βέβαια και αυτοί να έχουν την δικαιολογία ότι κουράστηκαν.
Ο Θόδωρος Αραμπατζής μπορεί να πλήρωσε δυσανάλογα το κόστος της εκλογικής αποτυχίας, όμως στη συνείδηση πολλών παραμένει ένα σοβαρό αυτοδιοικητικό πρόσωπο με αρχές. Και ο τρόπος που συνεχάρη τον νικητή των εκλογών τον ανέβασε ακόμα περισσότερο στην συνείδησή μας. Ο Θόδωρος Αραμπατζής αποδείχθηκε, σε όλα τα επίπεδα, άξιος του σεβασμού μας.
Δ.Ν.