Βρέθηκε η χρυσή τομή με τους κτηνοτρόφους του χωριού Τοπόλιτσα
- Οι κτηνοτρόφοι Δημ. Στεφανίδης και Κ. Τριανταφυλλίδης εξηγούν τις ειδικές συνθήκες δουλειάς στην ακριτική περιοχή
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Είναι δύσκολη η δουλειά του κτηνοτρόφου, δεν υπάρχει αργία, σχόλη όπως την έλεγαν οι παλιότεροι.
Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι, καταχείμωνο ο κτηνοτρόφος πρέπει να βρίσκεται στη μονάδα του και να προσέχει τα ζώα του.Πέρα από τις συνθήκες δουλειάς για ένα κτηνοτρόφοι που έχει τη μονάδα του στα σύνορα τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται. Αυτές τις ειδικές συνθήκες μας περιέγραψαν τον περασμένο Δεκέμβριο οι κτηνοτρόφοι Δημήτρης Στεφανίδης και Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης.
Διατηρούν μονάδες με ζώα ελευθέρας βοσκής στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.Τους συναντήσαμε την ημέρα των εγκαινίων του αγροτικού δρόμου που ξεκινά μετά την γέφυρα του Στρυμόνα.
Εκείνη τη μέρα ήταν χαρούμενοι γιατί ένα πάγιο αίτημα τους ικανοποιήθηκε (η ασφαλτόστρωση δρόμου 4,5 χιλιομέτρων).
Η συνομιλία μαζί τους έφερε στο προσκήνιο ένα παλιότερο πρόβλημα που τους ταλαιπωρούσε μέχρι και πριν δυο χρόνια.
Όπως εξήγησε στο «Σ.Θ.¨ ο κτηνοτρόφος Δημήτρης Στεφανίδης χάρη στο διάλογο με τους γείτονες κτηνοτρόφους του χωριού Τοπόλιτσα δόθηκε λύση σε ένα μείζον ζήτημα.
“Παλιότερα όταν ένα ζώο- ελευθέρας βοσκής ( μοσχάρι) δικό μας έφευγε και βρισκόταν σε Βουλγαρικό έδαφος, οι Βούλγαροι το θανάτωναν ή το έκλεβαν με συνέπεια να έχουμε απώλειες.Βάλαμε μπροστά την λογική και είπαμε αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Να κλέβει ο ένας ζώα του άλλου. Η συνεννόηση έγινε με τον πρόεδρο του χωριού Τοπόλιτσα.
Έτσι συμφωνήσαμε ότι: « Όταν φύγει ένα ζώο ελεύθερης βοσκής Βούλγαρου στην Ελλάδα να δίνεται πίσω στη μονάδα και τον ιδιοκτήτη της και αντίστοιχα όταν ένα ζώο Έλληνα κτηνοτρόφου βρεθεί στη Βουλγαρική περιοχή να γίνεται το ίδιο. Η συμφωνία επιτεύχθηκε πριν δυο χρόνια και από τότε όλα εξελίσσονται ομαλά. Το Βουλγαρικό χωριό Τοπόλιτσα βρίσκεται στα σύνορα με την Βουλγαρία . Πρόκειται για μικρό χωριό στο οποίο ζουν περίπου 500 κάτοικοι» ανέφερε.
Ο Δημήτρης Στεφανίδης μας έκανε γνωστό ότι τα ζώα ελευθέρας βοσκής των κτηνοτρόφων- του Δήμου Σιντικής- ανέρχονται στα 1500 ( μοσχάρια) ενώ στο σύνολο μαζί με τα άλλα ζώα (κατσίκια, πρόβατα) το ζωικό κεφάλαιο αγγίζει τα 4500 ζώα.
«Παλεύουμε μόνοι μας, παλιότερα η παρουσία του Στρατού σημαντικός σύμμαχος»
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης κάτοικος Νέου Πετριτσίου Σερρών, είναι κτηνοτρόφος δεύτερης γενιάς και διατηρεί κτηνοτροφική μονάδα στην ΕλληνοΒουλγαρική μεθόριο.
Θυμάται τον εαυτό του από 7 ετών να βοηθά τον πατέρα του. Σήμερα είναι 47 ετών.
«Εχουμε μοσχάρια ελευθέρας βοσκής, και δίνουμε τα ζώα για πάχυνση. Εμείς μεγαλώνουμε τα ζώα, τα κάνουμε σε κάποια ηλικία και μετά τα πουλάμε» μας δήλωσε.
Εκτίμησε ότι η καθημερινότητα των κτηνοτρόφων στην περιοχή γίνεται καλύτερη μετά την δημιουργία του αγροτικού δρόμου που οδηγεί στις μονάδες τους.
«Η ζώνη είναι επικίνδυνη, βλέπουν πολλά τα μάτια μας. Πλήγμα για μας είναι ότι δεν υπάρχει στρατός. Η παρουσία του, σε παλιότερες εποχές, μας παρείχε μια ασφάλεια.
Οι μονάδες μας βρίσκονται 400 μέτρα από τα σύνορα. Ευτυχώς υπάρχει η κινητή τηλεφωνία και μπορούμε να ειδοποιήσουμε την αστυνομία αν κάτι συμβεί.
Κάποτε είχαμε πολλά προβλήματα, ειδικά την περίοδο έξαρσης των λαθρομεταναστών».
«Τρία χωριά υπήρχαν παλιότερα στην περιοχή
Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι παλιότερα στην Ελληνοβουλγαρική μεθόριο υπήρχαν τρία χωριά. Η Μεσαία, το Χάντερε και τα Καλύβια. Λόγω του πολέμου το 1940 και του εμφυλίου που ακολούθησε οι κάτοικοι των χωριών αυτών εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Ορισμένοι εγκαταστάθηκαν στο Νέο Πετρίτσι, άλλοι στο Λιτόχωρο της Κατερίνης και ορισμένοι στη Θεσσαλονίκη.
Από την συνέντευξη των δύο κτηνοτρόφων προκύπτει ότι αυτοί οι άνθρωποι του μόχθου, του καθημερινού αγώνα δεν ζητούν από την πολιτεία παρά τα αυτονόητα. Ασφάλεια, στοιχειώδες υποδομές και ευήκοα ώτα για τα προβλήματά τους. Τα υπόλοιπα, τα δύσκολα τα πολεμούν από μόνοι τους.
