Tι είχεγράψει ο αείμνηστος δημοσιογράφος όταν ενταχθήκαμε στο ΔΝΤ
Γράψαμε χθες σχόλιο με τον τίτλο «Πολιτική ανευθυνότητα και κοινωνική ωρίμανση». Είναι όμως ωφέλιμο να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας τι έγραφε , πριν δέκα χρόνια, ένας αριστερός δημοσιογράφος, ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης για την οικονομική κρίση που είχε έρθει στη χώρα μας αφού είχαμε ενταχθεί στο ΔΝΤ.
Στις 4/3/2010 με τον τίτλο «Το τέλος του παραλογισμού» ο αριστερών πεποιθήσεων αείμνηστος, πλέον, δημοσιογράφος έγραφε στην εφημερίδα «Η Καθημερινή»
«Αν το καλοσκεφθούμε, τα πράγματι πολύ σκληρά μέτρα, που τώρα μας επιβάλλονται, δεν είναι καμία σπουδαία και ευφάνταστη οικονομική πολιτική που ξεπήδησε από περίπλοκη και βαθυστόχαστη σκέψη. Κοινή λογική είναι με χαρακτήρα καταναγκασμού.
Ως κοινή λογική τα μέτρα μας λένε ότι δεν μπορούμε να ζούμε και να αναπτυσσόμαστε με δανεικά. Όλοι το γνωρίζαμε αυτό από δική μας πείρα, αλλά επι δεκαετίες όλοι απολαμβάναμε τον παραλογισμό να ζούμε και να αναπτυσσόμαστε με δανεικά. Όλοι; Ναι, όλοι, παρά τις τρομακτικές αδικίες και ανισότητες, που επίσης πολύ λογικά, οδήγησαν σε πρωτοφανή και προκλητικά φαινόμενα, χλιδής και σπατάλης. Και αντί να επαναστατούμε εναντίον αυτών των φαινομένων, εφησυχάζαμε στη σκέψη ότι την πρώτη του μηνός θα εισπράξουμε το μισθό ή την σύνταξη μας. Επειδή αποτελούν κεκτημένο δικαίωμα.
Έτσι επι δεκαετίες αφήσαμε να διογκώνονται τα δανεικά, μέχρι που έφτασε η μέρα που δεν μπορούσαμε να δανειστούμε περισσότερα. Όχι επειδή δεν το επιθυμούσαμε διακαώς, ώστε να συνεχίσουμε αδιατάρακτη τη ζωή μας, αλλά γιατί δεν υπάρχουν πια δανειστές πρόθυμοι να μας δανείσουν. Και αν υπάρχουν και μας εκβιάζουν με πανάκριβους όρους δανεισμού, είναι ακόμη χειρότερα.
Δεν χρειαζόταν δίπλωμα οικονομικών από διάσημο πανεπιστήμιο για να τα καταλάβουμε όλα αυτά. Στο ίδιο σημείο θα έφθανε κάθε οικογένεια και κάθε άτομο που θα οργάνωνε και θα στήριζε τη ζωή του, για μικρό ή μεγάλο διάστημα.
Όσο όμως εύκολο είναι να καταλάβουμε το παράλογο των δανεικών, άλλο τόσο δύσκολο είναι να αποδεχθούμε τη ζωή χωρίς δανεικά.
Ο πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου μας περιγράφει την κατάσταση με δραματικούς τόνους. Υπάρχουν ασφαλώς μεγάλες ευθύνες των διαχειριστών των δανείων, τόσο για τη σκοπιμότητα τους, όσο και για τις περιπτώσεις που η διάθεση μεγάλων ποσών παραμένει ύποπτη και ανεξερεύνητη.
Ευθύνες δεν φέρει μόνο ο Κώστας Καραμανλής και οι κυβερνήσεις του. Ο παραλογισμός της «φιλολαϊκής» πολιτικής έρχεται από πολύ μακρύτερα.
Με εξαίρεση, ίσως, τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός μας είπε χθες ότι τα σκληρά μέτρα που εξαγγέλλει (μέτρα κοινής λογικής στο σημείο που φτάσαμε) δεν συνάδουν με την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος του.
Θα είχε ενδιαφέρον να μας αναλύσει ποια είναι η φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, που διαμορφώθηκε, όχι από το τι παράγουμε και όχι από την δίκαιη κατανομή του εισοδήματος(όπως εξήγγειλε με τη ιδρυτική του πράξη το κόμμα αυτό) αλλά από την σπάταλη διαχείριση των δανεικών.
Συνάδει , δεν συνάδει με τη φυσιογνωμία του κυβερνητικού κόμματος, το σύστημα μας είναι πρωθυπουργικό και ο Γιώργος Παπανδρέου φέρει την κύρια ευθύνη για την εφαρμογή αυτών των μέτρων και άλλων ακόμη σκληρότερων.
Ο ίδιος οφείλει να διαμορφώσει ακλόνητη πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία για να στηρίξει τα μέτρα που ο ίδιος εξήγγειλε. Τότε υπάρχει ίσως μία ελπίδα και μία ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή, από νέες βάσεις, και να αντιληφθούμε ποιος πραγματικά είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε.
Ασφαλώς θα υπάρξει και ένα κομμάτι ανίκανο να προσαρμοστεί. Δεν πειράζει. Η Δημοκρατία είναι δύσκολο καθεστώς, αλλά και μεγάλη, όλους τους χωράει.
Δ.Ν.
