Τετάρτη σήμερα, 26 Φεβρουαρίου.
Από μια σύντομη ματιά σταχυολογήσαμε στις παρακάτω εορταστικές ονομασίες από το σχετικό μας εορτολόγιο: Φωτεινής Σαμαρείτιδος, Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης και Θεοκλήτου μαρτύρων.
Μια υπόμνηση πάντα κάνει καλό.
Η στήλη και τα διάφορα κείμενά της θα αλλάξουν μορφή ενημέρωσης.
Το παρελθόν όπως το παρουσιάζουν διάφορα έντυπα: Προπολεμικά, Εμφυλιοπολεμικά, Κατοχικά, Μεταξικά, Απριλιανά από τη μία πλευρά και από την άλλη τα διάφορα «ΑΡΧΕΙΑ» μας θα ανοίξουν και θα δοθεί η δυνατότητα σε κείμενα βιβλίων, ένθετων και δημοσιογραφικών και μη να αντληθούν και να δουν το φως της δημοσιότητας.
Τα παραπάνω εισαγωγή και κατάληξη.
Και συνεχίζουμε το χθεσινό μας συνηθισμένο περιεχόμενο – θέμα: Τα εγκαίνια του κτηρίου στέγασης της ΔΕΥΑΣ.
Θερμά ευχαριστούμε τον Δήμαρχο Σερρών κ. Πέτρο Αγγελίδη για την ευγενική υποδοχή του.
Και η συνέχεια: Ο λόγος για τις παρουσίες καλεσμένων και μη και ονόματα όσα κρατήσαμε και από τις ευγενικές και θερμές χειραψίες τους και εν συνεχεία υποδοχές.
Θερμές – θερμότατες ευχαριστίες για την ευγενική περιποίηση κατά τη διάρκεια της δεξίωσης στην κυρία Σταυρούλα Αρβανίτη – Αγιαννίδου, εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος για θέματα Ισότητας, Φύλων, Επικεφαλής Συμβουλευτικού Κέντρου, π. αντιδήμαρχος.
Θερμά ευχαριστήσαμε τον ιερέα της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτας παπα-Αναστάσιο (Βογιατζή) για τον ευγενικό χαιρετισμό του και τη συμμετοχή του στην ιεροτελεστία.
Παρούσα ήταν και η Μαρία Νάσκου, Πολιτικός Μηχανικός, κόρη του ειδικού – τεχνικού κατασκευαστή του κτηρίου της ΔΕΥΑΣ.
Παρών ο Αντιδήμαρχος Ανάπτυξης – Αγροτικής Οικονομίας & Τουρισμού του Δήμου Σερρών κ. Παναγιώτης Γρηγοριάδης.
Παρούσα η τ. Αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Σερρών κ. Σοφία Μπιτζίδου, καθηγήτρια.
Μια καλή συντροφιά κάναμε με τον παλιό μας φίλο και γείτονα Στέλιο Στρατουδάκη, συνταξιούχο Αστυνομικό που με ευγένεια αντάλλαζε θερμές ευχές κάθε είδους και στη συνέχεια μαζί πήγαμε στην ξενάγηση και στο γεύμα.
Συνάντηση παλιάς γνωριμίας είχαμε με τον Αθανάσιο Μασλαρινό, Περιφερειακό Σύμβουλο και καθηγητή.
Παρών και ο Κώστας Δινάκης, νυν Εφοριακός και πρώην στέλεχος Δημοτικής Οργάνωσης.
Επικίνδυνη για την υγεία
η χρόνια μοναξιά
Μία καλή ενημέρωση για την υγεία μας από αρμοδίους και ειδικούς πάντα κάνει καλό με τον γνωστό προβληματισμό.
ΛΟΝΔΙΝΟ. Η ακραία μοναξιά για μεγάλο διάστημα μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επιβαρυντικός παράγοντας απ’ ό,τι η παχυσαρκία για την υγεία ενός ανθρώπου και να οδηγήσει σε πρόωρο θάνατο. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν Αμερικανοί επιστήμονες, που πιστεύουν ότι η χρόνια μοναξιά μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες θανάτου σε μικρή ηλικία κατά 14%, ένα ποσοστό ισότιμο με την παχυσαρκία και τη φτώχεια ως αιτίες που υπονομεύουν τη μακροπρόθεσμη υγεία ενός ανθρώπου.
Καθώς οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, περνούν περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους σε συνθήκες μοναξιάς. Αυτό έχει σοβαρές συνέπειες στη σωματική και ψυχική τους υγεία, προειδοποιούν οι ερευνητές.
Καθώς οι άνθρωποι ζουν περισσότερο περνούν περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους σε συνθήκες μοναξιάς. Αυτό έχει σοβαρές συνέπειες στη σωματική και ψυχική τους υγεία, προειδοποιούν οι ερευνητές. Όπως έγραψαν οι εφημερίδες «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ», οι επιστήμονες μελέτησαν 2.000 Αμερικανούς ηλικίας άνω των 50 ετών για έξι και πλέον χρόνια και διαπίστωσαν ότι ο βαθμός στον οποίο αισθάνονται μοναξιά συνδέεται με τον συνολικό κίνδυνο να πεθάνουν από κακή σωματική υγεία στο τέλος της 6ετούς περιόδου. Ο καθηγητής Τζον Κατσιόπο, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, επισημαίνει πως υπάρχουν δραματικές διαφορές στον ρυθμό κατάρρευσης σωματικής και ψυχικής υγείας καθώς μεγαλώνουν οι άνθρωποι. Μάλιστα οι διαφορές αυτές συνδέονται με τον αριθμό ικανοποιητικών σχέσεων που μπορούν να διατηρήσουν με φίλους και συγγενείς καθώς γερνούν.
Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, 20% έως 40% των ηλικιωμένων νιώθουν μόνοι λιγότερο ή περισσότερο κατά περιόδους. Το πρόβλημα της μοναξιάς είναι συνήθως μεγαλύτερο τα Σαββατοκύριακα και τα βράδια. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς ψυχολόγους, η μοναξιά συχνά έχει δραματικές συνέπειες για τη σωματική υγεία, καθώς το αίσθημα απομόνωσης από τους άλλους ανθρώπους μπορεί να διαταράξει σοβαρά τον ύπνο, να αυξήσει την αρτηριακή πίεση και το επίπεδο της ορμόνης του στρες κορτιζόλης (κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο εμφραγμάτων και εγκεφαλικού), να μεταβάλει τον τρόπο έκφρασης των γονιδίων ιδίως στα κύτταρα που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σύστημα και, ακόμα, να εντείνει την κατάθλιψη και να επιδεινώσει το γενικότερο αίσθημα ικανοποίησης από τη ζωή.
Η αμερικανική μελέτη δείχνει μάλιστα ότι δεν αρκεί η απλή παρέα για να χτυπηθεί το αίσθημα μοναξιάς, αλλά οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να νιώθουν πως δημιουργούν σχέσεις με νόημα και βάθος, ότι νοιάζονται για τους άλλους και οι άλλοι γι’ αυτούς. Η έρευνα δείχνει ότι η πλειονότητα των ανθρώπων έχουν ανάγκη την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή, καθώς και το αίσθημα ότι ανήκουν σε μια ομάδα ή συλλογική οντότητα. Απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι τόσο η αντικειμενική σωματική απομόνωση (π.χ. στο κελί της φυλακής), όσο η υποκειμενική ψυχική απομόνωση αυτή που περισσότερο κάνει κακό στην υγεία. Από την άλλη, μερικές πιθανές συνέπειες των γηρατειών, όπως η απώλεια της ακοής ή της όρασης, αυξάνουν τον κίνδυνο για έναν ηλικιωμένο να παγιδευτεί στη μοναξιά του.
«Κ» – 18/02/2014
Ο Φεβρουάριος παραδίδει σε δύο ημέρες την σκυτάλη στο Μάρτιο με τις ομορφιές, τις περίεργες καιρικές αλλά και «τσουχτερές» συνθήκες.
Αναδρομή στα ιστορικά «πεπραγμένα» και στη μνήμη ενός μεγάλου συγγραφέα.
Πώς έχει καθορισθεί το Δόγμα του οικονομολόγου Κέινς.
Ολοένα και πιο συχνά στον τύπο αναφέρεται το όνομα του Τζον Μέιναρντ Κέινς με αφορμή τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση.
Ο Κέινς αναφέρεται ως θεωρητικός μιας αντίθετης προς το νεοφιλελευθερισμό οικονομικής πολιτικής και μάλιστα, αρκετές φορές, ως η προτεινόμενη οικονομική πολιτική από μέρους του να αποτελεί «αριστερή αντιπρόταση».
Από τον Κέινς έχει πάρει το όνομά της και η Κεϊνσιανή ρύθμιση, η αναδιανομή δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις, με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές. Ας σημειωθεί όμως ότι μια τέτοια ρύθμιση δεν ήταν ποτέ στόχος του ίδιου του Κέινς. Ο Κέινς πρότεινε την άνοδο των δημοσίων δαπανών σε περιόδους κρίσεων για να καλύψουν μέρος του ελλείμματος ζήτησης που υπό προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει την οικονομία μακριά από μια θέση ισορροπίας πλήρους απασχόλησης. Οι δημόσιες δαπάνες μπορεί να ξοδεύονται ως επιδόματα ανεργίας κτλ., αλλά ο κύριος στόχος δεν είναι η αναδιανομή αλλά η επανόρθωση της ισορροπίας. Μάλιστα η αύξηση της φορολογίας σε περιόδους κρίσης είναι πλήρως αντίθετη στη νοοτροπία του Κέινς ο οποίος ζητά αύξηση των ελλειμμάτων στις κρίσεις, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα στις καλύτερες εποχές.
Από τον εμπορικό – επιχειρηματικό και βιομηχανικό χώρο.
Tο παράδειγμα του Λ. Mουζάκη
Kύριε διευθυντά,
Έχω ζήσει περισσότερα από 60 χρόνια την άνοδο και την πτώση της ελληνικής βιομηχανίας και ειδικά στα υφάσματα, όπου γνώρισε μεγάλη άνθηση και απότομη πτώση. H μόνη που επέζησε και δυστυχώς δεν την αναφέρουμε πουθενά ήταν η βιομηχανία του φίλου μου, του Λευτέρη Mουζάκη. Hταν μεγάλος δημιουργός. Kαι γιατί επέζησε αυτή η βιομηχανία; Γιατί δεν στηρίχθηκε ποτέ στις τραπεζικές πιστώσεις. Hταν ο άνθρωπος που κράτησε εκατοντάδες και χιλιάδες μαγαζιά, χρόνια ολόκληρα, με ευρωπαϊκών προδιαγραφών προϊόντα που τα πουλούσαμε όλοι πιο φθηνά απ’ ό,τι έξω. Γιατί; Γιατί δεν ήταν δασμοβίωτη η βιομηχανία, δεν πήγε να παρακαλέσει ποτέ να πάρει λεφτά για τα προϊόντα του. Kαι, δυστυχώς, έφυγε από τη ζωή χωρίς να αναφέρεται πουθενά.
O Λευτέρης Mουζάκης αποτελούσε παράδειγμα δημιουργικής εργασίας και αφοσίωσης. Δυστυχώς, έχουμε μάθει μόνο να λιβανίζουμε ορισμένους ανθρώπους. Kι αυτή τη στιγμή επιζεί η βιομηχανία Mουζάκης, η «Πεταλούδα», γιατί όταν πέθανε στην κληρονομιά του άφησε την περιουσία του στους εργαζομένους. Kαι στις δύσκολες αυτές συνθήκες εργάζεται στο μέτρο του δυνατού. Πότε, επιτέλους, το Δημόσιο θα φροντίσει να μνημονεύει ορισμένους ανθρώπους; Yπάρχουν αξιόλογοι σε μια σειρά κλάδους.
Kωστας Kαλυβιωτης
Από τη στήλη «Γράμματα Αναγνωστών»
της «Καθημερινής»
Η Ρουμπρίκα
με τις συνεργάτιδές της
