Την ώρα που στον Εβρο υποφέρουν και δοκιμάζονται
Την ώρα που στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις στον Έβρο δίνουν μάχη για να αποτρέψουν τη είσοδο λαθρομεταναστών, την ώρα που η χώρα περνά μία κρίση και ένας ακήρυχτος πόλεμος είναι σε εξέλιξη, οι νεοέλληνες δεν λένε να δαμάσουν τα πάθη τους.
Αμετροεπείς, αναίσθητοι, κυνηγοί της διασκέδασης και της κραιπάλης.
Είναι λυπηρό ότι αυτός ο λαός δεν μπορεί να σοβαρευτεί ακόμη και όταν απειλείται.
Ειλικρινά το Σαββατοκύριακο σκεφτόμουν τι θα έλεγαν για όλους εμάς που κυνηγήσαμε στην φασολάδα και τον αετό, οι Εβρίτες, οι ακρίτες των συνόρων μας.
Και άντε για τους «καρναβαλιστές» των μακρινών περιοχών (Πάτρα), αλλά και στην Ξάνθη που καίγεται το σπίτι τους , η Θράκη, να καμαρώνει ο Συριζαίος Δήμαρχος που ο «λαός» αψήφησε τις απαγορεύσεις και βγήκε στους δρόμους να «καρναβαλιστεί»; Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή την «αντίσταση». Την κουταμάρα αγνόησης του κινδύνου για την υγεία τους ή το «στομωμένο» εθνικό φρόνημα των καρναβαλιστών.
Αλλά δυστυχώς αυτός είναι ο Έλληνας. Άμυαλος, απερίσκεπτος, ασυλλόγιστος.
Πρέπει να κτυπήσει την πόρτα του σπιτιού του ο κίνδυνος για να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος. Μόνο τότε σοβαρεύεται , μόνο τότε ζητά από τους άλλους συμπαράσταση, μόνο τότε αρχίζει να σκέπτεται, να επιρρίπτει ευθύνες, να ασκεί κριτική, να αναθεματίζει.
Τελικά επιβεβαιώνεται ότι εμείς οι Έλληνες πρέπει να ζήσουμε μεγάλες δοκιμασίες,
Ίσως μας βοηθήσουν να συνέλθουμε….
Δ.Ν.
