Κακές πρακτικές, σαν αυτή της σακούλας απο τους αγρότες πρέπει να απασχολήσουν τους συλλογικούς φορείς και τους ΤΟΕΒ
- Στο βωμό της ευκολίας και της άνεσης η χρήση πλαστικών αγωγών μίας χρήσεως (σακούλα), για τη άρδευση των αγρών από τους αγρότες, επιβαρύνει το κόστος και το περιβάλλον
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Οι αγρότες στον κάμπο των Σερρών, που ποτίζουν με ελεύθερη ροή νερού στο τσιμεντένιο δίκτυο των διωρύγων άρδευσης (υπέργειο), στην αρχή πριν 50 χρόνια χρησιμοποιούσαν τα αλουμινένια και πλαστικά σιφώνια προκειμένου να μεταφέρουν το νερό από τον τσιμενταύλακα στο χωράφι τους.
Αργότερα ακολούθησαν οι πλαστικοί αγωγοί μικρότερης διατομής (λάστιχα) και η μεταφορά του νερού από τον τσιμενταύλακα στο χωράφι πραγματοποιούνταν ευκολότερα και αποτελεσματικότερα, καθότι κάθε λάστιχο αντιστοιχούσε και πότιζε μία σειρά της καλλιέργειας (βαμβάκι, καλαμπόκι, τεύτλα). Τα λάστιχα αυτά, τα οποία υιοθετήθηκαν πριν 30 χρόνια για την άρδευση των χωραφιών, με την διατομή τους και την παροχή νερού πραγματοποιούσαν το πότισμα ενός χωραφιού σε χρονικό διάστημα, περίπου, μιας μέρας.
Νέος τρόπος άρδευσης των αγρών
Οι αγρότες της περιοχής για την ευκολία τους, την ξεκούρασή τους, την άνεσή τους και την εξοικονόμηση χρόνου, τα τελευταία 10 χρόνια εγκατέλειψαν τον τρόπο ποτίσματος των χωραφιών με τα λάστιχα και υιοθέτησαν μία καινούργια τεχνική, χρησιμοποιώντας πλαστικούς αγωγούς μεγάλης διατομής (με την κοινή ονομασία σακούλα) για να μεταφέρουν το νερό από τον τσιμενταύλακα στο χωράφι.
Η σακούλα τοποθετείται παράλληλα στον τσιμενταύλακα, στο μέτωπο της καλλιέργειας, καταλαμβάνοντας όλο το πλάτος του χωραφιού. Στη συνέχεια ο αγρότης ανοίγει οπές (τρύπες) στη σακούλα, που κάθε μια αντιστοιχεί σε μία σειρά της καλλιέργειας, διοχετεύει το νερό από τον τσιμενταύλακα στη σακούλα και καθώς η ροή του νερού είναι μικρή καθυστερεί χρονικά παρά πολύ η μετάβαση του νερού μέχρι το τέλος της γραμμής στην καλλιέργεια – αλλά ο αγρότης δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει, ξενοιάζει για όλη την διάρκεια της περιόδου του ποτίσματος. Αμέριμνος, ξεκούραστος, αποδεσμευμένος εκτελεί την εργασία του ποτίσματος χωρίς κόπο.
Οι επιπτώσεις
Η καθυστέρηση, όμως, του ποτίσματος με τον τρόπο αυτό της σακούλας, έχει επιπτώσεις και συνέπειες στην καλλιέργεια του επόμενου αγρότη, ο οποίος χρειάζεται να αναμένει πολύ περισσότερο χρόνο για την παραλαβή του νερού για να ποτίσει το δικό του χωράφι, παρακολουθεί με αγωνία τον χρόνο να περνά και η καλλιέργεια του απειλείται από την ξηρασία, τις υψηλές θερμοκρασίες και την καθυστέρηση που προκαλεί ο προηγούμενος αγρότης που χρησιμοποιεί τη σακούλα. Βέβαια, όταν παραλάβει το νερό το ίδιο θα κάνει και ο ίδιος, με συνέπεια να την πληρώνει ο επόμενος και το μεγάλο θύμα είναι, τελικά, ο παραγωγός του τελευταίου αγρού.
Επίσης, στο τέλος της καλλιεργητικής περιόδου, αντί να συγκεντρώσουν όλες αυτές τις πλαστικές σακούλες, όπως έκαναν παλιότερα με τους πλαστικούς σωλήνες (λάστιχα) και τα σιφώνια, τα εγκαταλείπουν στα χωράφια αφού είναι μίας χρήσεως ή τα πετούν στα αποστραγγιστικά κανάλια.
Το θέμα εκτός από την αντιαισθητική πλευρά έχει διπλή αρνητική επίπτωση:
Α) Μολύνει και επιβαρύνει το περιβάλλον, αφού το πλαστικό, είναι γνωστό, ότι για να διαλυθεί και να απορροφηθεί χρειάζεται πολλά χρόνια, και
Β) Οικονομική διάσταση αφού κάθε χρόνο ο παραγωγός είναι αναγκασμένος να αγοράζει καινούργιες σακούλες, με αποτέλεσμα να ανεβάζει το κόστος παραγωγής του προϊόντος και να επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Η μηχανοκαλλιέργεια, η χρήση φυτοφαρμάκων, εξελιγμένων σπόρων, η υιοθέτηση νέων τεχνικών σποράς, καλλιέργειας και άρδευσης αύξησαν κατακόρυφα την παραγωγή των προϊόντων και απάλλαξαν τους αγρότες από πολύ κόπο. Δεν πρέπει, όμως, αβασάνιστα, άκριτα και μιμητικά να ακολουθούν και να υιοθετούν τα πάντα, αλλά να επιλέγουν τις καλές πρακτικές με γνώμονα την καλύτερη ποιότητα του προϊόντος, την μεγαλύτερη στρεμματική απόδοση και το μικρότερο κόστος παραγωγής, προκειμένου να περισσεύει, στο τέλος, περισσότερο εισόδημα για τους ίδιους.
Κακές πρακτικές, σαν αυτή της σακούλας – με τις αρνητικές επιπτώσεις που προαναφέρθηκαν, θα έπρεπε να απασχολήσουν και τους συλλογικούς φορείς των αγροτών, τους τοπικούς ΤΟΕΒ. Δεν ξέρουμε αν λαβαίνουν αποτρεπτικά μέτρα, αλλά είναι επιβεβλημένο να επιληφθούν του προβλήματος και να επιβάλουν και τσουχτερά πρόστιμα, προκειμένου να εξαλειφθεί αυτό το, πολλαπλά, αρνητικό φαινόμενο.
