Μια αποφράδα Τρίτη ξημέρωσε για την πόλη των Σερρών. Το κέντρο έρημο, βουβό, θαρρείς εγκαταλειμμένο. Τα καταστήματα κλειστά. Όλα. Ή σχεδόν όλα (κάποια καφέ και κάποια φαγάδικα ανοιχτά για το delivery). Ελάχιστοι περαστικοί, σαστισμένοι από αυτή την απόκοσμη ησυχία, κοιτάζουν αμήχανα τριγύρω και προχωρούν βουβά, με βήμα ταχύ.
Η πόλις έκλεισε. Lockdown. Σκληρό και – ίσως – άδικο. Και σίγουρα για πολλούς μοιραίο (θα καταφέρουν άραγε να ξανανοίξουν;). Το τίμημα βαρύ για όλους. Για κάποιους δυστυχώς ασήκωτο.
Οι Σέρρες έγιναν για ακόμα μια φορά το επίκεντρο της πανελλήνιας προσοχής για τους εντελώς λάθος λόγους. Για μια απροσεξία, για μια εγκληματική αμέλεια, για μια βλακεία. Που φώναζε πολλές μέρες, που κάποιος έπρεπε να την «μαζέψει» αλλά που όλοι όσοι υποχρεούνται να το κάνουν είτε χασκογελούσαν είτε εγκληματικώς αδιαφορούσαν ή ανέχονταν την κατάσταση.
Τώρα ο δήμαρχος Σερρών και οι λοιποί που όφειλαν να λάβουν μέτρα εγκαίρως, κάνουν διαπιστώσεις και χύνουν κροκοδείλια δάκρια.
Εμείς όμως άλλο ζητήσαμε από αυτούς. Να προλαμβάνουν όχι να «διαπιστώνουν». Να προστατεύουν όχι να αδιαφορούν. Να τηρούν τους νόμους όχι να παρανομούν.
Αυτοί μας έδωσαν αυτή την πόλη. Την έρημη, την κλειστή, την μόνη. Ε λοιπόν, χάρισμα τους!
ΑΛ.ΑΡ.
