Η εικόνα του λαϊκού αθλήματος και οι ρομαντικές αναμνήσεις
Γράφει ο Βαϊος Δάτσης
Όλους εμάς , τούς λάτρεις του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου , πού επί σειρά ετών βιώσαμε τήν αμφίδρομη καί τόσο υπέροχη σχέση με την στρογγυλή θεά , βλέποντας τήν τελευταία απόπειρα πλήρους απαξίωσης καί υποταγής τού αθλήματος στο βωμό τού κέρδους , μόνο θλίψη και απογοήτευση μας κατέχει.
Αναφέρομαι φυσικά στήν πρόσφατη κίνηση των δώδεκα “πλουσίων ” ομάδων της Ευρώπης να δημιουργήσουν μία δική τους κατηγορία όπου το μόνο κίνητρο είναι το χρήμα καί η σιγουριά μιας μικρής καί προστατευμένης “κλίκας ” πέρα καί έξω από κάθε έλεγχο , αποκλείοντας τη συμμετοχή σε μικρότερης εμβέλειας συλλόγους , καί χειραγωγώντας τό δημοφιλές άθλημα σε μέσο για τον περαιτέρω πλουτισμό των ιδιοκτητών τους .
Ίσως φαντάζει αφελής η αντίδραση στο συγκεκριμένο εγχείρημα με δεδομένο ότι και το τελευταίο εκατοστό της ύπαρξης μας έχει πέσει θύμα της εμπορευματοποίησης και του πλουτισμού. Προς τι λοιπόν η έκπληξη?
Όχι δεν είμαστε αφελείς . Γνωρίζουμε αρκετά καλά ότι αργά η γρήγορα εκεί θα καταλήξει το ποδόσφαιρο . Εκεί που και εμείς οι πρώην και νυν λειτουργοί του επιτρέψαμε να καταντήσει , ανταλλάσοντας τη χαρά του παιχνιδιού με την τραπεζική επιταγή και την φανέλα με τον λογαριασμό .
Ήταν τότε , πριν από 37χρόνια , πού εικοσάχρονα παιδιά ετοιμαζόμασταν με την ομάδα μας την ΄΄Αναγέννηση ΄΄ Νέου Πετριτσίου να διεκδικήσουμε το τοπικό πρωτάθλημα και την περαιτέρω άνοδό μας στην τότε Εθνική Ερασιτεχνική Κατηγορία . Χωρίς οικονομικά μέσα και σε δύσκολες συνθήκες αλλά γεμάτοι πάθος και δύναμη για διάκριση χαιρόμασταν την κάθε στιγμή της προσπάθειά μας μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο . Η ανταμοιβή ήταν η χαρά και ο ενθουσιασμός καθώς και η καταξίωση στην μικρή κοινωνία του χωριού μας . Όταν τελικά ήρθε η επιτυχία σημάδεψε τόσο έντονα τη ζωή μας που όσα χρόνια και αν περάσουν η θύμησή της θα αναδύει πάντοτε τα ίδια υπέροχα συναισθήματα στη καρδιά μας . Και πιστέψτε με , τέτοια χαρά , ούτε ο τελικός στο τσάμπιον λίγκ μπορεί να προσφέρει .
Το κέρδος μας ήταν η ικανοποίηση της συμμετοχής και της προσφοράς . Ααα ναι … και τα 18 περίπου ευρώ πριμ για το κέρασμα .
Η σημερινή εικόνα του πιο λαϊκού και αγαπητού ανά τον κόσμο αθλήματος μόνο προβληματισμό και θλίψη αναδεικνύει . Προσαρμοσμένο στις ΄΄ανάγκες΄΄ του μάρκετινγκ και των αγορών και ευθυγραμμιζόμενο με τις ορέξεις των πλούσιων ιδιοκτητών τείνει να γίνει πολυτέλεια για το απλό λαό που είτε γίνεται έρμαιο του φανατισμού είτε πληρώνει αδρά από το υστέρημά του για να παρακολουθήσει το θέαμα και να νοιώσει την χαρά του ποδοσφαίρου .
Όσοι ζήσαμε το άθλημα στις αγνές του διαστάσεις , βλέπουμε με σκέψη και ανησυχία την πορεία που έχει πάρει . Δυστυχώς όπως τόσα άλλα στη σύγχρονη ζωή , και το ποδόσφαιρο είναι θύμα μιας αλλοτρίωσης που υποσκάπτει εκ βάθρων την κοινωνική συνοχή και δημιουργεί ανισότητες και πάθη .
Το πώς θα παίζουμε και θα βλέπουμε μπάλα σε λίγα χρόνια κανείς δεν το γνωρίζει . Περιθώρια για αισιοδοξία πάντως δεν υπάρχουν .
Ίδωμεν .
Σ.Σ. Ο Βαϊος Δάτσης είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Αναγέννησης Νέου Πετριτσίου
