Τριάντα χρόνια από τον πρόωρο θάνατο του
- Γράφουν στο «Σ.Θ.», για τη σύντομη αλλά δημιουργική παρουσία του, οι δημοσιογράφοι Γ. Τραπεζανίδης, Αρ. Παπαφωτίου, Μαρκέλλα Μικέλη Κ. Μανανεδάκη ,Κ. Καντούρης, Β. Αναστασιάδης
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Χρήστος Λιθαρής. Ένα όνομα που ταυτίστηκε με το χώρο της ελεύθερης ραδιοφωνίας και τηλεόρασης στις Σέρρες, στα πρώτα της βήματα.
Σύνδεσε το όνομά του με την ερευνητική δημοσιογραφία και το σεμνό της πρόσωπο.
Τέτοιες μέρες, πριν 30 χρόνια ( 19 Ιουλίου του 1991), η σερραϊκή κοινωνία αποχαιρετούσε στην τελευταία του κατοικία τον Χρήστο Λιθαρή. Ο θάνατός του είχε επέλθει από ανακοπή καρδιάς, στις 8.30 το πρωί της Πέμπτης 18 Ιουλίου στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» Αθηνών όπου νοσηλευόταν. Ο θάνατος του 32χρονου δημοσιογράφου είχε βυθίσει στο πένθος τη σερραϊκή κοινωνία, της οποίας αποτελούσε επίλεκτο μέλος.
Ξεκίνημα στην αθλητική Θεσσαλονίκη
Ο Χρήστος Λιθαρής με το μικρόφωνο στο χέρι σε εκδήλωση παρουσίασης του προγράμματος του Ράδιο Εψιλον -103 στο κέντρο Ραντεβού.Δίπλα του από τα δεξιά η διαφημίστρια Στέλλα Πατσιά, και η αθλήτρια Βόλλευ την εποχή εκείνη Κατερίνα Μανανεδάκη.Από αριστερά: Λάκης Νικολάου( Ρωμανός) Ηλίας Καμηλαλης Κώστας Νάβαλης Αλέξης Μελισσας Βαγγέλης Κωνσταντινίδης Λάκης Κοτανίδης.Φωτο αρχείου Κατερίνας Μανανεδάκη
Ο Χρήστος Λιθαρής είχε σπουδάσει στην πόλη Λυών της Γαλλίας και στη συνέχεια ακολούθησε την δημοσιογραφία. Αρχικά στη Θεσσαλονίκη και το αθλητικό τμήμα της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη» και μετά στις Σέρρες.
Το 1985 δημιούργησε, με τον δημοσιογράφο Αθανάσιο Σταματόπουλο, την εβδομαδιαία αθλητική εφημερίδα «Σέρρες Σπόρ».
Συνεργάστηκε με το κρατικό ραδιόφωνο και τον τηλεοπτικό Σταθμό ΤVS( διατηρούσε πολιτική και αθλητική εκπομπή).
Δημοσιογραφική απογείωση στο Ράδιο Εψιλον -103
Ο Χρήστος Λιθαρής δεύτερος από τα αριστερά σε εκδήλωση του Ράδιο Εψιλον. Μαζί του μέτοχοι και εργαζόμενοι του σταθμού. Διακρίνονται Σάκης Παπαδόπουλος, Αστέριος Κασιακόγιας, Περικλής Παπασπύρου, Στέλιος Μπουφίδης, Δημήτρης Μπουμπάρης, Γιάννης Κουγιουτζόπουλος, Δημήτρης Χατζηαγγέλου, Κώστας Τσεμετζής.
Δημοσιογράφος με ήθος και πολλές αρετές
Στο ραδιοθάλαμο του Ράδιο Εψιλον- 103 ο Χρήστος Λιθαρής δεξιά με την Μαρκέλλα Μικέλη και τον Κώστα Τσεμετζή.( φωτο αρχείου Ράδιο Εψιλον).
Η συνεργασία, όμως, που τον καθιέρωσε στην κοινή γνώμη ήταν οι καθημερινές εκπομπές του στον ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό «Ε-103» Με την πρωινή ενημερωτική εκπομπή που είχε τον τίτλο «Έψιλον, όπως επικαιρότητα», μαζί με την δημοσιογράφο Αριάδνη Παπαφωτίου, είχαν αναβαθμίσει το πρόγραμμα του σταθμού και αποτελούσαν το πρώτο γράμμα στην ενημέρωση στο νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που είχε δημιουργηθεί με την γέννηση της ελεύθερης ραδιοφωνίας.
Ο Τοπικός Τύπος της εποχής, στα αφιερώματα που είχε φιλοξενήσει για τον πρόωρο θάνατό του, έκανε λόγο για δημοσιογράφο με ήθος, πολλές αρετές, σοβαρό, σεμνό που είχε πειθαρχημένο λόγο, γραπτό και ηλεκτρονικό.
Θητεία πολύ δημιουργική
Σπαραγμός στην κηδεία του Χρ. Λιθαρή- φτωχότερη η δημοσιογραφική οικογένεια ήταν πρωτοσέλιδο της σερραικής εφημερίδας «Νέα Εποχή» στο φύλλο της 20ης Ιουλίου 1991
Γνωρίσαμε τον Χρήστο Λιθαρή, τον χαρακτήρα του και το πάθος του για την σωστή ενημέρωση.
Έζησε σε εποχές που μπορεί να έλλειπαν τα σημερινά μέσα, όμως η θητεία του ήταν πολύ δημιουργική .
Θεωρούμε ότι είναι χρέος μας να την υπενθυμίσουμε στις νεότερες γενιές αλλά και την κοινή γνώμη.
Ζητήσαμε λοιπόν να γράψουν για τον Χρήστο Λιθαρή οι δημοσιογράφοι Γιώργος Τραπεζανίδης, Αριάδνη Παπαφωτίου, Μαρκέλλα Μικέλη, Κατερίνα Μανανεδάκη, Κώστας Καντούρης , Βασίλης Αναστασιάδης , άνθρωποι που τον γνώρισαν και τον έζησαν.
Ο Χρήστος λείπει
Του Γιώργου Τραπεζανίδη
Γνώρισα τον Χρήστο Λιθαρή ένα κυριακάτικο απόγευμα στον πρώτο όροφο του συγκροτήματος Βελλίδη, στο κτήριο της Μοναστηρίου. Εκεί στεγαζόταν η «Μακεδονία» αλλά κάθε Κυριακή ο χώρος ήταν διαθέσιμος, η εφημερίδα δεν έβγαινε Δευτέρα. Έτσι οι συνεργάτες του «επαρχιακού» ρεπορτάζ της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη» είχαν διαθέσιμα γραφεία και τηλέφωνα για να επικοινωνήσουν από Έβρο μέχρι Φλώρινα και Λάρισα, να μάθουν τι έγινε στα τοπικά πρωταθλήματα. Φυσικά και με Σέρρες για τις ανταποκρίσεις του Ματζιρόπουλου!
Φθινόπωρο του 1983, αν θυμάμαι καλά. Ο Χρήστος Λιθαρής μπήκε στο τιμ. Ένα συνεσταλμένο και λιγομίλητο παιδί. Λεπτοκαμωμένος, με γυαλάκια και μακρύ μαλλί (όπως όλοι μας τότε…). Πάντα ευγενικός. Στην αρχή «σφιγμένος», σ’ ένα ξένο γι’ αυτόν περιβάλλον. Μου τον σύστησε ο Σάκης ο Σταματόπουλος, που είχε ρόλο συντονιστή στα «νταηλάκια» (από το χωριό Νταηλάκη του νομού Καστοριάς), όπως χαρακτήριζε ο αείμνηστος Σταύρος Ρεπανάς τα πρωταθλήματα των περιφερειακών Ενώσεων.
Κάποια βράδια, μετά τη δουλειά, πηγαίναμε για φαγητό. Μαζί μας και ο Χρήστος. Πιο «απελευθερωμένος» πια, χαμογελαστός, με καλή αίσθηση του χιούμορ. Γρήγορα κέρδισε την εμπιστοσύνη των γύρω του. Κυρίως με την συνέπεια του χαρακτήρα, την σοβαρότητα αλλά και την ποιότητα των κειμένων του. Αργότερα, ο Ρεπανάς του έδωσε κι άλλες αρμοδιότητες. Του ζήτησε να μεταφράζει κείμενα από τα γαλλικά, νομίζω ότι για λίγο έκανε και ρεπορτάζ βόλεϊ. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι οι δημοσιογραφικοί του ορίζοντες έφταναν πέραν του αθλητικού ρεπορτάζ και πιστεύω πως γρήγορα το κατάλαβε και ο ίδιος.
Όταν γύρισα στην εφημερίδα μετά την στρατιωτική μου θητεία ο Χρήστος Λιθαρής έλειπε. Μου είπαν ότι γύρισε στις Σέρρες για να εργαστεί εκεί. Την επόμενη φορά που άκουσα το όνομά του ήταν για το κακό νέο. Την απώλεια του. Τόσο πρόωρα, τόσα άδικα.
Είναι πολύ σημαντικό που υπάρχουν άνθρωποι στις Σέρρες, που συνεργάστηκαν τότε μαζί του και δεν τον ξεχνούν σήμερα, 30 χρόνια μετά.
Ο Χρήστος λείπει…
Ο Γιώργος Τραπεζανίδης είναι δημοσιογράφος και προϊστάμενος του αθλητικού τμήματος της ΕΤ-3
Ανέδειξε τις αρετές της σωστής δημοσιογραφίας
Της Αριάδνης Παπαφωτίου
–1990, Ράδιο-Ε, στα στούντιο της οδού Ιουστινιανού, τότε που μικρόφωνα και ακροατές ρουφούσαν την ελευθερία του δημοσιογραφικού λόγου, σε συντονισμό με την νέα εποχή της Ιδιωτικής Ραδιοφωνίας! Glorious Radio-Days!
Ηταν εμπειρότερος από εμένα όταν συναντηθήκαμε δημοσιογραφικά. Ψύχραιμος, τεκμηριωμένος, νηφάλιος και μαζί αιχμηρός, χωρίς μασημένα λόγια ο Λιθαρής. Σοβαρός, με καθαρή φωνή, ραδιοφωνική χροιά κι ένα εκλεπτυσμένο χιούμορ στα σχόλιά του, κέρδιζε ακροατές και συναδέλφους, επιλέγοντας και τιμώντας τις συνεργασίες του.
Με τον Χρήστο κάναμε Εκπομπές. Καθημερινές και συχνά δύσκολες. Περιεχόμενο, δομή, ρυθμός, θεματολογία, όλα μία πρόκληση. Επικαιρότητα, έρευνες, αφιερώματα, μαζί με ιστορίες τοπικής «αμαρτίας» σε χώρους ευαίσθητους και ανέγγιχτους μέχρι τότε, που χωράνε σε ένα, μπορεί και δύο βιβλία.
Δέσαμε από την αρχή. Δική του επιλογή το μουσικό σήμα της εκπομπής μας. «Άκου – μου είπε στο τηλέφωνο-. «Το πέταγμα της μέλισσας» είναι. Κόρσακοφ».
Εγώ την «βάφτισα», αυτός την «έντυσε» και ξεκινήσαμε.
Δεν λέγαμε πολλά πολλά για τα προσωπικά μας. Ήταν ο ρυθμός της εκπομπής, ήταν και η προετοιμασία της. Τέσσερις ώρες στον αέρα. Γεμάτες. Και οι γραμμές του Ράδιο-Ε φορτωμένες συνέχεια. Ακροατές, διάλογος, συνδέσεις Σέρρες, Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική…
Απ’ όταν τον άκουσα να μιλάει Γαλλικά στο τηλέφωνο, -«Με τις καλόγριες ενός Μοναστηριού έξω από την Λυών που κρατάω σχέσεις» μου είπε-, αλατίζαμε με αυτά τις συνεννοήσεις μας στα διαλλείματα της ροής. Στα γαλλικά μου είπε για την καρδιά του. Λίγα πράγματα, δύο λέξεις. Πρόβλημα εκ γενετής. Δεν ξαναμιλήσαμε γι αυτό.
Το καλοκαίρι του 1991 πήρε πρώτος άδεια στο κλείσιμο του Ιουνίου. «Να προσέχετε τους εαυτούς σας, το Ράδιο-Ε, την Αριάδνη, την εκπομπή… Τα ξαναλέμε τον άλλο μήνα» αποφώνησε μόνος του εκείνη την ημέρα και χαμογέλασα βρίσκοντάς τον αδικαιολόγητα συναισθηματικό…
Οι δικές μου διακοπές ξεκινούσαν στις 18 του επόμενου μήνα. Ηταν Πέμπτη. Θα ανέβαινα στο αεροπλάνο με το που έκλεινα το μικρόφωνο. Ζεστή η πόλη, άρχισε ήδη να αδειάζει. Ο τυπικός σε όλα Λιθαρής δεν είχε δώσει ακόμη στίγμα επιστροφής του.
«Πού είναι ο Χρήστος? Τηλεφώνησε τουλάχιστον? Να του αφήσω γραμμένο τον προγραμματισμό της Παρασκευής?». Κανείς στο Ραδιόφωνο δεν είχε απαντήσεις. Έφυγα.
Πού να ξέραμε πως λίγες ώρες πριν, είχε «φύγει» πρόωρα και οριστικά ο ίδιος, σε μια χειρουργική επέμβαση που δεν ήθελε να ξέρουμε ότι προγραμμάτισε κι ότι μέχρι το απόγευμα θα μας χτυπούσε σαν κεραυνός το μαντάτο…
Δεν ήμουν στην κηδεία του.
Έμαθα τα γεγονότα απ το τηλέφωνο, σε μια ξένη χώρα. Παγώσαμε και κλάψαμε. Κι εμείς που συνεργαζόμασταν μαζί του, και η οικογένεια, και οι συνάδελφοι, και οι φίλοι του και η πόλη ολόκληρη που τον αποχαιρέτησε βαριά και δακρυσμένη. Για μέρες.
Ο Χρήστος Λιθαρής με το ήθος και τις γνώσεις του, επέδρασε θετικά στους γύρω του και στην κοινωνία. Πλούτισε όσους συναναστράφηκε και ανέδειξε τις αρετές της σωστής δημοσιογραφίας. Αν ήταν ακόμη μαζί μας, θα ήταν αλλιώτικος ο τοπικός δημοσιογραφικός χάρτης, και σίγουρα θα έγραφε εκείνα τα βιβλία που είπα νωρίτερα, για να μην χορταίνουμε το διάβασμα.
Άφησε κενό. Τον θυμόμαστε.
Η Αριάδνη Παπαφωτίου είναι Δημοσιογράφος, εκλεγμένο μέλος του Β/θμιου Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΜΘ και Επικεφ. Συνδυασμού στο Δημοτ. Συμβούλιο Σερρών.
Οι δημοσιογράφοι κάνουν ρεπορτάζ και έρευνα
Της Μαρκέλλας Μικέλη
Πριν μερικές μέρες μου έστειλε ένα μήνυμα ο Δημήτρης Νάτσιος, να γράψω ένα κείμενο για τον Χρήστο Λιθαρή. Αρχικά θεώρησα πως είναι εύκολη υπόθεση αλλά καθώς περνούσαν οι μέρες ένιωθα πολύ μικρή και πολύ λίγη για να γράψω για τον Χρήστο. Πέρασαν 30 χρόνια, ξεθώριασαν πολλά…
Τον γνώρισα όταν ήμουν μαθήτρια Λυκείου και πρωτοπήγα στο Ράδιο Ε103. Ήταν Ο Δημοσιογράφος της πρωινής ζώνης, εγώ έκανα μουσικές εκπομπές τα Σαββατοκύριακα αλλά με ενδιέφερε να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα από τον Χρήστο, τον Δημοσιογράφο. Τον συναντούσα κάποια απογεύματα, κάθε συνάντηση κι ένα ξεχωριστό μάθημα δημοσιογραφίας.
Θέματα, αποκλειστικότητες, ειδήσεις, έρευνα σε μια εποχή που δεν υπήρχε internet, social media, κινητά τηλέφωνα. Ψιλόλιγνος με γυαλιά, casual στυλ, χαμηλών τόνων με μια ιδιαίτερη χροιά στη φωνή, αγαπούσε τη δουλειά του όσο τίποτα. Οι δημοσιογράφοι κάνουν ρεπορτάζ και έρευνα έλεγε. Έψαχνε πίσω από τις γραμμές και τις λέξεις. Άλλωστε μη γελιόμαστε η είδηση δεν είναι στο Δελτίο Τύπου αλλά κάπου εκεί έξω. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν ο Σερραϊκός δημοσιογραφικός κόσμος αν δεν έφευγε βιαστικά εκείνο το καλοκαίρι.
Κλείνοντας την τελευταία του εκπομπή είχε πει, «πείτε πως κάνω χρήση καλοκαιρινής άδειας…» φράση που τυπώθηκε στο μυαλό μου και δες 30 χρόνια μετά τη θυμάμαι!
Η Μαρκέλλα Μικέλη είναι δημοσιογράφος του Ράδιο Εψιλον 103
Λιθαρής= έμπνευση
Της Κατερίνας Μανανεδάκη
«Αν ήθελα να περιγράψω τον Χρήστο Λιθαρή με μια λέξη θα έλεγα «Έμπνευση». Ο Χρήστος ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε με τον πιο απλό και φυσικό τρόπο να σε κάνει να πιστέψεις πως μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Τον γνώρισα ως αθλήτρια του στίβου που μου έκανε συνεντεύξεις για το ραδιόφωνο και την εφημερίδα και στην συνέχεια μου αποκάλυψε έναν καινούριο δρόμο, αυτόν της δημοσιογραφίας. Μου έμαθε τα μυστικά του ραδιοφώνου, στο «Ράδιο Ε», κάναμε αθλητικές εκπομπές, θυμάμαι στην αρχή κοίταγα το μικρόφωνο και έτρεμα, μου έλεγε «μπορείς να καταφέρεις αυτά κι άλλα τόσα» , μετά ενημερωτικές εκπομπές, πολύ πρωί όταν η πόλη ξυπνούσε και μετά τηλεόραση στο «TV ΣΕΡΡΕΣ». Ο Χρήστος ήταν πεισματάρης, δουλευταράς και πρωτοπόρος αλλά για μένα το σημαντικότερο όλων, είναι πως υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλά νέα παιδιά, που ακολούθησαν τα βήματα του, την άνεση του, την πίστη του πως όλα τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Όταν έφυγα από τις Σέρρες για να έρθω στην Αθήνα και να σπουδάσω δημοσιογραφία, όταν στη συνέχεια εργάστηκα σε μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα , Αντέννα, Μega, Star, σε περιοδικά και εφημερίδες, ήξερα πάντα, πως αν δεν είχα «τρέξει» τόσα χιλιόμετρα στο ραδιοφωνικό στούντιο, αν δεν είχα γράψει και ξαναγράψει δελτία ειδήσεων, αν δεν παρακολουθούσα με τόση προσοχή τις συνεντεύξεις που έκανε ο Χρήστος , σίγουρα δεν θα μάθαινα πως με σκληρή δουλειά και όραμα μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα .
Ο Χρήστος είναι κομμάτι της ζωής και της καρδιάς μας. Κι αν μας παρακολουθεί τώρα από ψηλά, θα γελάει με αυτό το μισό, λίγο ειρωνικό και πάντα στραβό χαμόγελο…
Η Κατερίνα Μανανεδάκη είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
Χωρίς τον Χρήστο αλλιώς
Του Κώστα Καντούρη*
Ήταν εκείνα τα πρωινά της Κυριακής όταν όλοι έφευγαν για τα γήπεδα από τα γραφεία στη Μεραρχίας 30, ήταν οι εκπομπές στο «Ράδιο Έψιλον» να σηκώνουν στο πόδι την πολιτική ζωή, ήταν και εκείνα τα απογεύματα στο σπίτι, με κουβέντες και το non, je ne regrette rien ν’ ακούγεται από τη φωνή της Piaf.
Ήμουν παιδί, πολύ παιδί, όταν τον γνώρισα. Γύρω στα 13-14. Μ’ έστελνε στα γήπεδα, μετά στο δρόμο για να κάνω ρεπορτάζ για το ραδιόφωνο. Μ’ έστειλε και στη «Νέα Εποχή» για να βρω τον επαγγελματικό μου δρόμο. Ήταν πάντα εκεί. «Έλα, θα πας σε μία εφημερίδα που έχει μόνον δημοσιογράφους», τον ακούω σαν τώρα να μου λέει στο τηλέφωνο και πήρα αμέσως το λεωφορείο για να έρθω στην πόλη. Στα 16 μου.
Είναι μια ευκαιρία να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα ήταν. Ήταν; Όχι. Ο Χρήστος Λιθαρής, για τους δικούς του ανθρώπους, για την Πεντάπολη, για τη δημοσιογραφία, για τις Σέρρες εξακολουθεί να ΕΙΝΑΙ. Η Ιστορία αυτού του τόπου θα τον περιλάβει στις καταγραφές της για την προσφορά του. Στην πόλη που αγαπούσε και αποφάσισε να μείνει και να προσφέρει. Έφυγε ξαφνικά, νωρίς και η δημοσιογραφία είναι αλλιώς χωρίς εκείνον.
Ο Κώστας Καντούρης είναι ανταποκριτής του Associated Press και κάνει αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Karfitsa
Ο πρωτοπόρος Χρήστος Λιθαρής
Του Βασίλη Αναστασιάδη
Ο Χρήστος Λιθαρής ήταν ο δάσκαλος μου, ο άνθρωπος που με μύησε στα μυστικά της δημοσιογραφίας. Ήμουν τυχερός που το 1988 πέρασα το κατώφλι των γραφείων της εφημερίδας του, της «Σέρρες Σπορ» και το 1990 να κάνω εκπομπές στο Ράδιο Ε μαζί του. Αυτό μου άλλαξε τη ζωή. Ότι πέτυχα το οφείλω σε πολύ μεγάλο βαθμό στο Χρήστο Λιθαρή. Ο Χρήστος ήταν Δημοσιογράφος με Δ κεφαλαίο. Είχε το ταλέντο. Γεννήθηκε Δημοσιογράφος. Προσωπικά πιστεύω ότι ο Δημοσιογράφος γεννιέται. Ο Χρήστος γεννήθηκε για αυτό. Το διεκδίκησε, απέκτησε γνώσεις και εμπειρία, ήταν πρωτοπόρος σε ότι έκανε. Με το ήθος του και την δουλειά του έκανε όλους, μέχρι και αυτούς που τους έκανε σκληρή αλλά όχι άδικη κριτική, να τον σέβονται. Ήταν ένα πρόσωπο που ενέπνεε σεβασμό και εξέπεμπε αξιοπρέπεια. Μα κι ο ίδιος σεβόταν τους συνεργάτες του, το μέσο στο οποίο εργαζόταν και κυρίως τους ακροατές, τηλεθεατές και αναγνώστες του. Σεβόταν τα νέα παιδιά στο χώρο και με χαρά μας μάθαινε τα μυστικά του επαγγέλματος. Ήταν πρωτοπόρος με την έκδοση μιας αθλητικής εφημερίδας, της Σέρρες Σπορ, που ήταν μπροστά για την εποχή της και έγραψε ιστορία στον χώρο του αθλητικού επαρχιακού τύπου. Ήταν πρωτοπόρος στις ραδιοφωνικές εκπομπές αλλά κυρίως στις τηλεοπτικές εκπομπές αφού παρουσίασε την πρώτη εκπομπή στην ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα, στην TVS. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν «έφευγε» τόσο νωρίς από κοντά μας η δημοσιογραφία στις Σέρρες θα ήταν πολύ καλύτερη με όλα τα καλά που απορρέουν από κάτι τέτοιο για την τοπική μας κοινωνία. Εκτός από καλός δημοσιογράφος ο Χρήστος ήταν κι ένας καταπληκτικός Άνθρωπος, συναισθηματικός (αν και προσπαθούσε να το κρύψει), με χιούμορ και αξίες. Ο Χρήστος Λιθαρής παραμένει μια μεγάλη απώλεια για το τόπο μας. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ και όποτε βρίσκω την ευκαιρία εκφράζω τον θαυμασμό μου και τις ευχαριστίες μου για αυτόν τον Άνθρωπο. Χρήστο σε ευχαριστώ.
Ο Βασίλης Αναστασιάδης είναι δημοσιογράφος και προϊστάμενος στην ΕΡΑ Σερρών
.
