Το πολυτιμότερο φυλαχτό αγάπης
Την ώρα που η μάχη με τη πανδημία συνεχίζεται φίλη μου απολαμβάνει την ηρεμία, την ζεστασιά για τον ερχομό της εγγονής της. Στην αντίπερα όχθη μικρές γλάστρες περιμένουν τον ερχομό της θεάς Άνοιξης, σαν τις διακυμάνσεις της διάθεσης μας σε έναν κόσμο που συνεχίζει να ταλαιπωρείται από τον φονικό ιό, οι άνθρωποι δοκιμάζουν τις αντοχές τους, οι παντογνώστες του διαδικτύου συνεχίζουν τις αμπελοφιλοσοφίες τους, ενώ οι άνθρωποι του μόχθου σιωπηροί ξεκινούν πρωί από το σπίτι τους για την εξασφάλιση του μεροκάματου.
Την «επόμενη μέρα», όταν θα έχουμε απαλλαχθεί από την πανδημία, θα είναι όλα αλλιώτικα. Η καρδιά μας θα λαχταρά όλα όσα επιθυμήσαμε. Όχι τίποτε σπουδαία πράγματα – μία έξοδο στο ταβερνάκι της γειτονιάς με φίλους , ένα απογευματινό καφέ στην Πλατεία Ελευθερίας, μία βραδιά με καλούς φίλους στο μπαλκόνι του σπιτιού μας. Απλές χαρές που τις χάσαμε τώρα με τη πανδημία, το μόνο που δεν χάθηκε είναι η συνέχιση της ζωής, το θαύμα της φύσης.
Το εγγονάκι της φίλης είδε σήμερα το πρώτο φως της ημέρας. Μία μαγεία, μία γοητεία, μία εικόνα μοναδική . Το μωρό στην αγκαλιά της νέας μάνας, της νέας γιαγιάς. Η πιο ζεστή εικόνα. Υπάρχει καλύτερη; Το πολυτιμότερο φυλαχτό αγάπης.
Δ.Ν.
