Θα αναστηθεί ο Χριστός αλλά οι άνθρωποι θα τον ξανασταυρώσουν
Το ημερολόγιο θα λέει αύριο 20 Απριλίου, αλλά ο ξανθός Απρίλης όπως λέει και το τραγούδι δεν μας δείχνει το συνηθισμένο του πρόσωπο. Ο καιρός μουντός( το πρωί), η πανδημία συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί, ο πόλεμος διαρκείας στην Ουκρανία μας σφίγγει την καρδιά. Άκουσα στην Τηλεόραση ότι ο Πούτιν μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα θα συνεχίσει να σφυροκοπά την Ουκρανία. Οι Ουκρανοί είναι αγκαλιά με την Κόλαση. Σκέφτομαι τους δυστυχείς που έμειναν πίσω, δεν μπόρεσαν να φύγουν σε άλλες χώρες (μάννες και παιδιά εννοώ) όπως εκείνες οι εικόνες που βλέπαμε τις πρώτες μέρες του Πολέμου στα δελτία Ειδήσεων.
Σκέφτομαι το σκληρό πρόσωπο της ζωής για τους ανθρώπους που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, για να γλυτώσουν από τον όλεθρο του εισβολέα.
Σκέφτομαι τις αδικίες της ζωής, που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, γιατί κανένα σύστημα δεν μπορεί να τις άρει, αν υποθέσουμε ότι το θέλει και το προσπαθεί. Τι μένει λοιπόν; Μένει η αισιοδοξία, η ελπίδα ότι θα αναστηθεί και φέτος ο Χριστός, μέχρι να ξεχάσουν οι άνθρωποι και να τον ξανασταυρώσουν.
Δ.Ν.
