Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος από την εκτέλεση του προϋπολογισμού πράγματι τερματίζει την ανάγκη της χώρας να δανείζεται, ώστε να καλύπτει τα λειτουργικά της έξοδα και υπό αυτήν την έννοια πρόκειται για μια «κατάκτηση». Πρόκειται, όμως, για την κατάκτηση του αυτονόητου. Εκείνου, δηλαδή, που η χώρα μας, όπως κάθε σοβαρό κράτος το οποίο θεωρεί τη χρεοκοπία ανάθεμα, όφειλε να έχει κάνει εδώ και χρόνια. Αν αναλογιστούμε, δε, ότι αυτή η κατάκτηση δεν στηρίχθηκε στην ουσιαστική μείωση των δημοσίων δαπανών, αλλά κυριότερα στην αύξηση των εσόδων μέσω της υπερφορολόγησης, προκαλώντας βαθιά ύφεση στον τόπο και εκτόξευση της ανεργίας, τότε πρόκειται μάλλον για μια πύρρειο νίκη. Αν το ζητούμενο της νέας εποχής που ευαγγελίζεται ο κ. Σαμαράς είναι η εξασφάλιση συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού και εξωστρέφειας, τότε ελάχιστα έχει κάνει αυτή η χώρα για να το εκπληρώσει.
