Νομίζουν ότι μπορούν να ξεγελάσουν τους κουτόφραγκους
Σε πλήρη σύγχυση, μεγάλο κομφούζιο βρίσκεται το επικοινωνιακό επιτελείο του δημάρχου Σερρών Αλ. Χρυσάφη.
Το αίσθημα της ανασφάλειας, της πολιτικής αβεβαιότητας – καθώς πλησιάζει η δύσκολη ώρα της αναμέτρησης με την κάλπη – τους αγχώνει , τους φέρνει κρύο ιδρώτα, τους αποπροσανατολίζει, δεν ξέρουν από πού να πιαστούν.
Τρελαίνονται με τη ιδέα ότι τώρα θα κριθούν για τα πεπραγμένα τους και όχι για το νέο που υπόσχονταν στην εκλογική αναμέτρηση του 2019.
Στο πλαίσιο αυτό, ότι πλέον είναι ένα παλιό προϊόν που έγινε ακόμη πιο παλιό και φθαρμένο λόγω του τρόπου που άσκησαν διοίκηση, σοφίζονται διάφορα προκειμένου να ωραιοποιήσουν την πραγματικότητα, να παραπλανήσουν το εκλογικό σώμα, να ρίξουν στάχτη στα μάτια σε εκλογικά κοινά με τα οποία έχουν πάρει πολιτικό διαζύγιο, έχουν ανοιχτά μέτωπα και βρίσκονται σε σφοδρή συγκρουσιακή κατάσταση χωρίς ελπίδα γεφύρωσης ώστε να μη μετρήσουν εκλογικές απώλειες.
Ορισμένα από αυτά τα μέτωπα δημιουργήθηκαν λόγω της έπαρσης που διακρίνει την δημοτική αρχή των Συμμάχων, των ανέξοδων προεκλογικών υποσχέσεων του 2019 – τότε που έταξαν πολλά για να υφαρπάξουν την ψήφο των δημοτών – αλλά και της πολιτικής τους ανεπάρκειας καθώς το έργο τους είναι πενιχρό.
Η όποια θετική τους παρουσία θα ήταν ακόμη πιο ισχνή αν δεν είχαν «ευθυγραμμιστεί οι πλανήτες» κατά την διάρκεια της θητείας τους, με το δημόσιο πουγκί να είναι τόσο γενναιόδωρο για τους ίδιους.
Μου έλεγε φίλος διαδρομιστής του δημαρχιακού μεγάρου που παρατηρεί τις κινήσεις τους κάθε μέρα στον πρωινό καφέ.
Κάνουν ότι περάσει από το χέρι τους, έχουν απύθμενο θράσος, ώστε να μην τσαλακώσουν το κουστούμι της βιτρίνας που φορούν, να μη λερώσουν το άσπρο, σκληρό, κρύο κολάρο τους. Νομίζουν ότι όλοι γύρω τους είναι πρόθυμοι να συνδιαλλαγούν μαζί τους για να αποσπάσουν ένα φιλοδώρημα όπως κάνει το γκαρσόνι στους πελάτες που εξυπηρετεί.
Η ίδια πηγή με ενημερώνει ότι οι άνθρωποι νομίζουν ότι ζουν σε κάποια χαζοπολιτεία του τρίτου κόσμου και πιστεύουν ότι όλα μπορούν να υποταχτούν στους ρυθμούς του Lifestyle, στο θεαθήναι και την επικοινωνία.
Δεν καταλαβαίνουν ότι η εντύπωση, όσο και αν μετρά στην πολιτική, δεν μπορεί να συντηρηθεί εσαεί, κάποτε εξαντλείται. Κάποια στιγμή το «φαίνεσθαι», η πονηρή και θολή κίνηση που αποβλέπει στη ψηφοθηρία, θα δώσει τη θέση της στην καθ’ αυτή αυτοδιοικητική αντιπαράθεση και τότε θα αποκαλυφθεί η ένδεια της δημοτικής αρχής των «Συμμάχων».
Θα ανακαλύψουν, επίσης, ότι δεν μπαίνουν όλα στη ζυγαριά της ιδιοτέλειας, δεν είναι όλοι κενοί και ματαιόδοξοι, ούτε λιγούρηδες της εξουσίας.
Δυστυχώς για τους «Συμμάχους», ευτυχώς για την κοινωνία.
Δ.Ν.
