Γύρισε ανάποδα η πυραμίδα , ανάγκη να σπάζουμε το φράγμα της τυπικότητας
Γιατί ορισμένοι άνθρωποι σηκώνουν μόνιμα τη σημαία του αγώνα, δεν την υποστέλλουν ποτέ;
Η απάντηση είναι απλή.
Γιατί είναι οι άνθρωποι του μόχθου και της προσπάθειας, άνθρωποι με αγνά αισθήματα.
Είναι οι άνθρωποι που παλεύουν με τον ίδιο τους τον εαυτό, με τις ανθρώπινες αντοχές.
Είναι οι άνθρωποι που μόνο με την ψυχή καταφέρνουν τον άθλο.
Στο σημερινό κόσμο της υποκρισίας ότι βγαίνει από την ψυχή μας είναι ανθρώπινο, ότι βγαίνει με αυθορμητισμό είναι φυσικό.
Γιατί σπάζει το φράγμα, αυτό το φράγμα της τυπικότητας που αφαιρεί κάτι από την ανθρωπιά μας, προς χάρη κάποιων άχρηστων κανόνων.
Όμως πρέπει να υπερπηδήσουμε όλα τα εμπόδια της υποκρισίας.
Να θυμίσουμε σε κάποιους απερίσκεπτους ότι υπάρχουν δάκρυα, υπερηφάνεια και ειλικρίνεια.
Ότι δεν θυσιάζονται όλα για χάρη των σκουπιδιών και των παχύδερμων της ζωής που περιφέρονται ανάμεσα μας.
Η ευαισθησία, η ανθρωπιά είναι πάνω από τον υλισμό.
Τα ιδανικά της ανθρωπιάς προέχουν, είναι πυξίδα.
Γιατί τελικά τι ψάχνουμε όλοι στη ζωή, έχουμε σκεφθεί τελικά;
Όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, αναζητούμε στη ζωή μία ζεστή αγκαλιά. Όλοι, ναι όλοι.
Δ.Ν.
