Η χώρα μας βρίσκεται σήμερα σε μια πρωτοφανή κατάντια. Μπορεί στο βάθος του τούνελ κάτι να έχει αρχίσει να αχνοφέγγει, αλλά ακόμη ο δρόμος είναι μακρύς. Η ουρά των ανέργων είναι τεράστια, τα μαγαζιά συνεχίζουν να κλείνουν, οι καταθέσεις μειώνονται, οι εξαγωγές δεν λένε να πάρουν πάνω τους και αν και οι τράπεζες έχουν αρχίσει να κάνουν τα πρώτα τηλεφωνήματα προσφέροντας δάνεια (πράγματι, το είδαμε ξανά και αυτό!) η πιστωτική επέκταση παραμένει αρνητική. Βρισκόμαστε εκεί επειδή από την πρώτη στιγμή αυτής της κρίσης ουδεμία κυβέρνηση βρήκε το θάρροςνα κάνει αυτό που έπρεπε να είχε γίνει ευθύς εξαρχής: να μειώσει το εύρος του δημόσιου τομέα και να αυξήσει την αποτελεσματικότητά του, αλλά και να κάνει πράξη τις μεταρρυθμίσεις. Και, για να σας πω την αλήθεια, κάτι τέτοιο δεν βλέπω να γίνεται εις τον αιώνα τον άπαντα!
