«Στην τηλεόραση ο ορθός λόγος και το συναίσθημα λειτουργούν συμπληρωματικά ” λέει Γεργία Καρατζιώτη στο “Σ.Θ.
- Άφησε το μικρόφωνο και πήρε στα χέρια της την μάνικα
- Ένα ξεχωριστό περιστατικό στις πυρκαγιές του Αυγούστου
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Η ρεπόρτερ του τηλεοπτικού σταθμού OPEN Γεωργία Καρατζιώτη απέσπασε τα ευμενή σχόλια στις πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου στο Καπανδρίτη Αττικής.
Παραμέρισε στον τηλεοπτικό «αέρα» την δημοσιογραφική αποστολή, προτάσσοντας το σπουδαιότερο που ήταν η κατάσβεση της φωτιάς.
Πρόθυμη αποδέχθηκε την πρόταση του «Σ.Θ.» να παραχωρήσει μία μίνι – συνέντευξη. Η τηλεόραση ως μέσο την γοήτευσε από μικρή και μετά τις σπουδές της ρίχθηκε, με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα, στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ.
Πιστεύει ακράδαντα ότι ο ορθός λόγος και το συναίσθημα λειτουργούν συμπληρωματικά και σε αλληλοτροφοδότηση για τον τηλεοπτικό ρεπόρτερ.
Στις πυρκαγιές και την κάλυψη του ρεπορτάζ στο Καπανδρίτι ενώ ήσασταν σε ζωντανή σύνδεση βοηθήσατε το πυροσβεστικό έργο. Για την κίνησή σας αυτή αποσπάσατε ευμενή σχόλια. Τι αισθανθήκατε;
Αυτό που συνέβη στο Καπανδρίτι ήταν αυθόρμητο, αληθινό και από τις πιο έντονες δημοσιογραφικές μου στιγμές. Βρέθηκα μπροστά σε μέτωπο με έναν μοναδικό πυρoσβέστη που του είχε χαλάσει ο ασύρματος και προσπαθούσε με κλαδιά να σβήσει τη φωτιά. Μου ζήτησε να καλέσω κάποιον για βοήθεια. Ετοιμαζόμουν να βγω ζωντανά για να δείξουμε το σημείο. Μέσα σε ένα πεντάλεπτο ήρθε ένα πυροσβεστικό που υπήρχε εκεί κοντά για να φυλάει το στρατόπεδο Πολυδενδρίου.
Ήταν πολύ θαμνώδες το σημείο και είχε μπλεχτεί η μάνικα. Οι πυροσβέστες είχαν ανέβει αρκετά ψηλά στον λόφο. Ένας από τους πυροσβέστες με κοίταξε με τέτοιο έντονο βλέμμα σαν να μου ζητούσε να βοηθήσω έστω με αυτή τη μικρή κίνηση να ξεμπλέξω τη μάνικα για να μπορέσουν να την τραβήξουν ψηλά. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι είμαι στον αέρα, ήθελα απλά να βοηθήσω. Το αιώνιο δίλημμα του ρεπόρτερ είναι ότι εμείς πρέπει να μεταδίδουμε – δεν πρέπει να συμμετέχουμε, αλλά νομίζω ότι όλοι το ίδιο θα έκαναν. Μπορείς έστω με μια μικρή κίνηση, με δυο χεριές να βοηθήσεις τους ανθρώπους που παλεύουν για να σώσουν μια ολόκληρη περιοχή και στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ελάχιστοι.
Οι ρεπόρτερ των τηλεοπτικών σταθμών, των ζωντανών συνδέσεων , της επικαιρότητας καλούνται να ανταποκριθούν με επάρκεια στο γεγονός και τις ανάγκες του μέσου, την καταγραφή και το θέαμα, αλλά, συγχρόνως, να είναι και ο εαυτός τους. Είναι δύσκολη αυτή η εξίσωση;
Η δημιουργία συναισθηματικών δεσμών μεταξύ των τηλεθεατών και του δημοσιογράφου συχνά γίνεται μια δύσκολη εξίσωση. Προσωπικά πιστεύω στην άποψη που λέει πως η σχέση μεταξύ ορθού λόγου και συναισθήματος δεν είναι συγκρουσιακή και ακυρωτική, αλλά απεναντίας συμμαχική και αλληλοτροφοδοτική.
Τελικά έχει βάση αυτό που λέγεται ότι το συναίσθημα πνίγει τις ειδήσεις στην Τηλεόραση;
Η ανάγνωση των γεγονότων θεωρώ πως πρέπει να είναι πολυεπίπεδη ,πολυδιάστατη και η προσέγγιση της πραγματικότητας με θετική ματιά, με λύσεις και αισιόδοξα δυναμική ερμηνεία. Επομένως μια ενημέρωση που μας κάνει δυναμικά διαυγέστερους και μας εξοπλίζει με την απαραίτητη αισιοδοξία δεν πνίγει.
Μιλήστε μας για την επιλογή σας να ακολουθήσετε την τηλεοπτική δημοσιογραφία
Η τηλεόραση ως μέσο επικοινωνίας με μάγευε από μικρή. Μεγαλώνοντας τη λογική του ήχου και της εικόνας ,τη ζωντανή μετάδοση των ειδήσεων, την αφήγηση, την συνέντευξη ,την πολυφωνία και το σεβασμό στη διαφορετικότητα θέλησα να τα μελετήσω. Τελειώνοντας τις σπουδές μου στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο… ήμουν αισιόδοξη πως θα υπηρετούσα την τέχνη της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας.