Έλαμψε με ότι ασχολήθηκε
- Το ερέθισμα που οδήγησε στην αθλητική δημοσιογραφία
- Η διαδρομή και η ζωή του στη συνέντευξη στο «Σ.Θ.»
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Μία άγνωστη και μακρινή εποχή φωτίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Σ.Θ.» ο αθλητικογράφος Δημήτριος Ματζιρόπουλος.
Για πάνω από μισό αιώνα διακόνησε με συνέπεια, ερασιτεχνικά, την αθλητική δημοσιογραφία (1965-2017), όντας δημόσιος λειτουργός αφού υπηρέτησε στο ΙΚΑ, στο Νοσοκομείο Σερρών και έκλεισε τον εργασιακό του κύκλο ως καθηγητής στη τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση.
Όσοι τον γνώρισαν, συνεργαζόμενοι μαζί του σε παλιότερες δεκαετίες όπου βρισκόταν στο ζενίθ της δράσης του, μιλούν για έναν υπέροχο άνθρωπο που έλαμψε με ότι καταπιάστηκε.
Σεμνός, αξιοπρεπής, υπεύθυνος ακόμη και σήμερα, ούτε ο χρόνος, ούτε η λάμψη από την προβολή του ονόματος του σε πανελλαδικά έντυπα αλλοίωσαν τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του.
Η μετριοφροσύνη του μας δυσκόλεψε να τον πείσουμε να απαντήσει στα ερωτήματα μας, παρότι έχει να μας καταθέσει πολλά για το χθες του σερραϊκού Τύπου όπως το έζησε ο ίδιος.
Τελικά πείστηκε να μας μιλήσει για τη διαδρομή του, τις παραστάσεις που έβαλαν στο παιδικό του μυαλό τον σπόρο για να υπηρετήσει ανιδιοτελώς την αθλητική δημοσιογραφία- την υπηρέτησε στην τοπική εφημερίδα «Η Προόδος», με την οποία είχε σταθερή συνεργασία, αλλά και από τη θέση του ανταποκριτή αθλητικών και πανελλαδικών εφημερίδων την εποχή της παντοδυναμίας του Τύπου στη χώρα μας.
Η συνέντευξη παραχωρήθηκε σε δυο συναντήσεις, η πρώτη στην Ακρόπολη των Σερρών και η δεύτερη στη φιλόξενη οικία του όπου και ολοκληρώθηκε.
Μιλήστε μας για τη ζωή σας. Που πήγατε σχολείο, πόσα αδέλφια έχετε, με τι ασχολούνταν οι γονείς σας;
Τα πρώτα μου γράμματα τα έμαθα στο 7ο Δημοτικό, στην συνέχεια αποφοίτησα από το Γυμνάσιο Αρρένων.
Ήμασταν τρία αδέλφια, η αδελφή μου Αργυρή ( καθηγήτρια Θεολογίας), ο Γιάννης (Ορθοπεδικός οποίος σταδιοδρόμησε στην Ελβετία) και εγώ ο Βενιαμίν. Ο Πατέρας μου, Αθανάσιος, διατηρούσε γαλακτοπωλείο στην Πλατεία Εμπορίου για πολλά χρόνια. Η μητέρα μου Θεοδώρα, εκτός από οικιακά, βοηθούσε τον πατέρα μου στη δουλειά του.
Ποιες οι σπουδές σας, και η επαγγελματική σας διαδρομή;
Σπούδασα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης οικονομικές και Πολιτικές επιστήμες και στη συνέχεια ΣΕΛΕΤΕ Αθηνών (Σχολή Λειτουργών Τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης).
Εργάστηκα στο ΙΚΑ, στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών και τέλος στο Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο Σερρών, ως καθηγητής.
Πότε και πως ξεκίνησε η εμπλοκή σας με το αθλητικό ρεπορτάζ; Πως συνδυάστηκε το ρεπορτάζ με την παράλληλη επαγγελματική σας διαδρομή;
Ο Δημήτρης Νάτσιος αριστερά με τον Δημήτρη Ματζιρόπουλο κατά την διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στο «Σ.Θ.»
Το πατρικό μου σπίτι ήταν στη συνοικία Καλκάνη σε απόσταση αναπνοής από το Δημοτικό Γήπεδο, όλη μέρα μπαινοβγαίναμε, παίζαμε ποδόσφαιρο με πάνινες μπάλες, μέχρι που εμφανίστηκαν οι λαστιχένιες και αργότερα οι πιο εξελιγμένες. Ήταν φυσικό να ζυμωθώ με το άθλημα, αργότερα παρακολουθούσα τις εφημερίδες της εποχής Μακεδονία, Ελληνικός Βορράς, Φως, Νέα και άλλες και φύτρωσε το μικρόβιο της περιγραφής των αγώνων.
Ο Πατέρας μου, όπως σας είπα, διατηρούσε το γαλακτοπωλείο «ΟΛΛΑΝΔΙΑ», απέναντι από την Δημοτική Αγορά και στο κατάστημα μας σύχναζε τότε (1952) ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Μακεδονία» στις Σέρρες ονόματι Καλλέργης, όλη την εργασία του την έκανε στο κατάστημα μας και μετά επισκεπτόταν τον ΟΤΕ για να την δώσει, μέσω τηλεφώνου, στην εφημερίδα.
Μέχρι να τελειώσω το Γυμνάσιο παρακολουθούσα με προσοχή την όλη εικόνα της ανταπόκρισης και μετά τις πανεπιστημιακές μου σπουδές αποφάσισα ερασιτεχνικά να ασχοληθώ με τις εφημερίδες και την αθλητικογραφία.
Το αρχικό ξεκίνημα ήταν η εφημερίδα «Η ΠΡΟΟΔΟΣ», μετά η εφημερίδα «Μακεδονία», «Τα Σπόρ του Βορρά» , «Τα Νέα», η «Ελευθεροτυπία», ο «Ελεύθερος Τύπος» και το «Φως».
Η ενασχόληση μου με το αθλητικό ρεπορτάζ ξεκίνησε με την συγχώνευση των ομάδων του Απόλλωνα και του Ηρακλή Σερρών, από την οποία προήλθε ο Πανσερραϊκός την περίοδο 1964-1965.
Αυτή ήταν μία πάρεργη απασχόληση, η αμοιβή πολύ πενιχρή.
Ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Μακεδονία» στις Σέρρες ήταν Σερραίος; Ποια περίοδο έζησε στην πόλη μας;
Δεν ήταν από τις Σέρρες, πρέπει να καταγόταν από τη Θεσσαλία, αν θυμάμαι καλά. Έζησε εδώ και λειτούργησε ως δημοσιογράφος από το 1952 ως το 1970-1975 περίπου.
Τον θυμάμαι φυσιογνωμικά σαν χθες, ήταν συνταξιούχος στρατιωτικός, έμεινε στις Σέρρες γιατί η γυναίκα του ήταν Σερραία και εκτελούσε χρέη ανταποκριτή της εφημερίδας «Μακεδονία» στην πόλη των Σερρών.
Υπήρξατε ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων στο αθλητικό ρεπορτάζ του Πανσερραϊκού για πολλά χρόνια. Πως σας αντιμετώπιζε ο κόσμος βλέποντας την υπογραφή σας σε έντυπα των Αθηνών;
Η απήχηση των δημοσιευμάτων ήταν πολύ μεγάλη. Εκτός από τον Νομό Σερρών δεχόμουν τηλεφωνήματα στο σπίτι μου, από όλη την Ελλάδα και από το Εξωτερικό. Φίλαθλοι διαβάζοντας το επίθετο μου στις εφημερίδες μου τηλεφωνούσαν για να μάθουν νέα της ομάδας του Πανσερραϊκού. Ήθελαν να μάθουν κάτι περισσότερο από αυτά που φιλοξενούνταν στα δημοσιεύματα.
Ποιο το κλίμα μεταξύ συναδέλφων, των ανθρώπων δηλαδή που πάρεργα ασχολούσασταν με το αθλητικό ρεπορτάζ τα χρόνια που ο Πανσερραϊκός ανεβοκατέβαινε στην Α΄ και Β΄ Εθνική;
Αρχικά με το αθλητικό ρεπορτάζ ασχολούμασταν δύο- τρείς συνάδελφοι, ο Αργύρης Βερβελίδης, ο Αθ. Αραμπατζής και εγώ), αργότερα ήρθε μία νέα γενιά συναδέλφων (Αναστασιάδης, Αναγνωστόπουλος, Λαζαρίδης Δελής, Πολίτης και άλλοι) . Η συνεργασία μας με τους συναδέλφους ήταν πολύ καλή και όταν υπήρχε απουσία κάποιου υπήρχε αναπλήρωση.
Έχετε εγκαταλείψει το αθλητικό ρεπορτάζ, Πότε έγινε αυτό και ποιοι ήταν οι λόγοι;
Ολοκλήρωσα στην πορεία μου το 2017, όταν η ομάδα αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική.
Έρχεται κάποια στιγμή που καταλαβαίνεις πως το τέλος πλησιάζει, πρέπει να αποχωρήσεις με αξιοπρέπεια, πριν δώσεις αφορμή για όχι κολακευτικά σχόλια. Για τον λόγο αυτό παρακολουθώ τον Πανσερραϊκό από το μπαλκόνι του σπιτιού μου, είναι τέχνη να ξέρεις πότε αποχωρείς.
Υπήρξαν δημοσιογράφοι εφημερίδων αθηναϊκών ή της Θεσσαλονίκης με τους οποίους συνδεθήκατε φιλικά αυτά τα χρόνια ή σας κέρδισαν ως άνθρωποι;
Με αρκετούς συναδέλφους των εφημερίδων Αθηνών, Θεσσαλονίκης, επαρχίας ανέπτυξα φιλικές σχέσεις (Διακογιάννης, εφημερίδες «Μπάλλα» και «Τα Νέα», Μπούζας «Σπορ του Βορρά», Σταύρος Μπαλτίδης εφημερίδα «Μακεδονία»).
Μάλιστα γνωριστήκαμε με τους ανθρώπους όταν ο Πανσερραϊκός αγωνιζόταν στην Α’ Εθνική. Ερχόταν για τα παιχνίδια που έδιναν μεγάλες ομάδες στις Σέρρες.
Την ανταπόκριση – περιγραφή της ποδοσφαιρικής συνάντησης την έκανα εγώ και την κριτική του αγώνα οι δημοσιογράφοι αυτοί ως απεσταλμένοι των εφημερίδων. Συνδέθηκα επίσης φιλικά και με τον Άγγελο Κολοκοτρώνη, ο οποίος ξεκίνησε από την τοπική εφημερίδα «Η Πρόοδος». Παρότι ήρθε σε άγνωστο περιβάλλον από την Θεσσαλονίκη στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Άγγελος Κολοκοτρώνης, με την αξιοσύνη του, τα προσόντα του, την εξωστρέφεια του, δημιούργησε μία εφημερίδα αξιόλογη εκείνα τα χρόνια αν αναλογιστεί κανείς και τις συνθήκες της εποχής. Αργότερα δημιούργησε και την εφημερίδα «Νέα Εποχή».
Ταυτιστήκατε όμως πολλά χρόνια με τον αθλητικογράφο Αργύρη Βερβελίδη, ως συνεργάτες της «Προόδου» και ανταποκριτές πανελλαδικών εφημερίδων. Οι αναγνώστες διάβαζαν τα επίθετα σας στις ανταποκρίσεις του Πανσερραϊκού;
Τον Αργύρη Βερβελίδη τον γνώρισα πριν την συνεργασία μας με την αθλητικογραφία. Ήταν άνθρωπος της αγοράς όπως και εγώ και ήταν φυσικό να αναπτύξουμε μία φιλία, ειλικρινή και σταθερή. Η συνεργασία μας ήταν άψογη, ποτέ δεν ψυχρανθήκαμε και σήμερα διατηρούμε τη φιλία μας.
Είχατε συμβολή και στην κάλυψη αθλητικών γεγονότων ερασιτεχνικού περιεχόμενου (πρωταθλήματα ΕΠΣ);
Στον τομέα αυτό ο Αργύρης Βερβελίδης σήκωνε μεγαλύτερο βάρος, είχε περισσότερο χρόνο από μένα και περισσότερες γνωριμίες, εγώ περιοριζόμουν περισσότερο στον Πανσερραϊκό.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο επαγγελματικό σου επίτευγμά;
Πιστεύω ότι άσκησα με εργατικότητα, αξιοπρέπεια και εντιμότητα ερασιτεχνικά την αθλητική δημοσιογραφία και αποχώρησα με ήσυχη την συνείδηση μου. Η αναγνώριση του κόσμου είναι η μεγαλύτερη απόδειξη.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της δημοσιογραφικής σου καριέρας;
Θεωρώ ότι εμείς οι ανταποκριτές του αθλητικού ρεπορτάζ μεγαλύτερες στιγμές ήταν η χαρά που νοιώθαμε όταν γινόταν μία μεταγραφή ενός Σερραίου ποδοσφαιριστή σε έναν μεγάλο σύλλογο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης και η κάλυψη του ρεπορτάζ. Χαιρόμασταν γιατί θεωρούσαμε ότι ανοίγονταν νέες προοπτικές στην ποδοσφαιρική καριέρα του αθλητή.
Σημαντικές στιγμές επίσης ήταν όταν ο Πανσερραϊκός κέρδιζε την άνοδο από την Β’ Εθνική στην Α’ εθνική. Η ομάδα μας υποβιβαζόταν μερικές φορές και η περιπέτεια στη Β΄ Εθνική ήταν δύσκολη γιατί όλοι οι αντίπαλοι ήθελαν να κερδίσουν τον Πανσερραϊκό ο οποίος αγωνιζόταν στη Α΄ Εθνική πολλά χρόνια. Ας μην ξεχνάμε ότι έως το 1992 ο Πανσερραϊκός ήταν η ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές στην Α’ Εθνική.
Με τι σου αρέσει να ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο;
Μου αρέσει το διάβασμα βιβλία, εφημερίδες, βγαίνω στην αγορά, διατηρώ τις κοινωνικές μου επαφές.
Φωτίστε μας, στο βαθμό που γνωρίζετε, για τους δημοσιογράφους της εποχής που θητεύσατε στην «Πρόοδο». Μιλάμε για τον Βαγγέλη Τσαμπάζη και Κώστα Σκούρα. Τι θυμάστε για τους δυο αυτούς δημοσιογράφους από την επαφή που είχατε στη δεκαετία 60-70;
Τον Ευάγγελο Τσαμπάζη τον γνώριζα ως όνομα από το 1955-1956. Το σπίτι του ήταν στη γειτονιά μου, ήταν βασικός δημοσιογράφος της εφημερίδας «Η Πρόοδος», το όνομα του υπήρχε ως διευθυντού της εφημερίδας, ήταν και ανταποκριτής του «Ελληνικού Βορρά». Ήταν άνθρωπος πολύ εργατικός, τίμιος και σωστός οικογενειάρχης. Είχε ένα παιδί από ότι θυμάμαι. Ήταν κοινωνικός άνθρωπος, ανοικτός στον διάλογο, έχαιρε της εκτίμησης της σερραϊκής κοινωνίας.
Για τον Κώστα Σκούρα θυμάμαι ότι ήταν μεν εργατικός όπως και ο Τσαμπάζης, αλλά ήταν κλειστός ως άνθρωπος. Είχε άλλο τρόπο συμπεριφοράς. Ο άνθρωπος αυτός όμως έφυγε νωρίς από τις Σέρρες, σταδιοδρόμησε επαγγελματικά ως δημοσιογράφος στην Αθήνα και ίσως δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε και άλλες πτυχές του χαρακτήρα του.
Εκείνο που θέλω να πω, με την ευκαιρία που μου δίνετε, είναι να σας μιλήσω για τον Γεώργιο Σγουραμάνη εκδότη της Προόδου και δημοσιογράφο.
Ήταν πολύ αφοσιωμένος στην εργασία του, είχε ένα ευρύ κύκλο γνωριμιών, το γραφείο του ήταν ανοικτό για όλο τον κόσμο, ήταν πολιτικοποιημένο άτομο αφού υπήρξε στέλεχος του Λαϊκού κόμματος και εκλέχθηκε βουλευτής Σερρών.
. Η επαφή μου με τον αείμνηστο Γεώργιο Σγουραμάνη ήταν στο επίπεδο να του δώσω το ρεπορτάζ και μία σύντομη συνομιλία μας.
Στη συνέχεια η καλή συνεργασία συνεχίστηκε και όταν η εφημερίδα πέρασε στον Κώστα Κομητούδη. Τον γνώριζα από την εποχή που ήταν εργαζόμενος στην Πρόοδο. Ήταν άψογος και ο Κώστας Κομητούδης ως εκδότης και δημοσιογράφος δεν επενέβαινε στο έργο μας, το ρεπορτάζ φιλοξενούνταν αυτούσιο όπως δίναμε το χειρόγραφο στο Γραφείο της σύνταξης της εφημερίδας.
Ο Δημήτριος Ματζιρόπουλος είναι συνταξιούχος και ζει στις Σέρρες. Δημιούργησε οικογένεια με την Λεμονιά Τσιολακούδη με την οποία απέκτησε δυο κόρες.
Την Θεοδώρα η οποία ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες σε τμήμα της Κομισιόν(Ε.Ε.) και την Αποστολία που είναι καθηγήτρια Μουσικής.
