Χωρίς περγαμηνές καταγωγής κυβέρνησε αντλώντας δύναμη από τις συμπαγέστερες μάζες λαού
Είκοσι τρία χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του συντοπίτη μας πολιτικού που άλλαξε την πορεία της χώρας.
Τιμώντας την μνήμη του αναδημοσιεύω δυο σημεία από άρθρα που έγραψε για τον θάνατο του και τη μνήμη του ο αείμνηστος δημοσιογράφος Αντώνης Καρκαγιάννης.
24.4. 1998( Καθημερινή):
«Ο Καραμανλής χωρίς καμία περγαμηνή καταγωγής, σε όλη του τη ζωή διαφύλαξε την αυτονομία της πολιτικής ζωής( ή αγωνίστηκε να την διαφυλάξει) και ποτέ δεν συνέχεε με λόγια, πράξεις και χειρονομίες προς άγραν του εύκολου χειροκροτήματος. Ούτε καταδέχθηκε ποτέ, αυτός ο λαϊκός άνθρωπος να παραστήσει τον «λαϊκό τύπο» επιδιώκοντας την κάλπικη εξοικείωση του ηγέτη με το λαό.
Εν τούτοις μας κυβέρνησε τόσα χρόνια με τον λαό, απο το λαό αντλούσε τη δύναμη του, ακόμη και όταν του το αμφισβητούσαν. Οτιδήποτε και αν συνέβαινε τον ακολουθούσαν πάντοτε συμπαγείς( οι συμπαγέστερες ίσως) μάζες λαού. Σε αυτές απευθυνόταν και αυτές καλούσε»
7.5, 2008( Καθημερινή):
«Το να έχει ο πολιτικός ισχυρή θέληση και σταθερή προσήλωση σε έναν σκοπό, σε μία κεντρική επιδίωξη είναι αρετή, καμία φορά μεγάλη αρετή. Είναι αυτό που συχνά ονομάζουμε « πολιτική βούληση» να επιδιώκεις σταθερά και επίμονα, ένα κεντρικό έργο, υλικό ή πνευματικό που ενοποιεί και κατευθύνει προς το ίδιο σημείο τις προσπάθειες πολλών ανθρώπων με διαφορετικά κίνητρα. Την αρετή αυτή την είχε αναμφισβήτητα ο Κ. Καραμανλής το οποίου το μνημόσυνο δέκα χρόνια μετά το θάνατο του τελέστηκε προχθές»
Δ.Ν.
