Ο πρόεδρος του ΓΕΩΤΤΕ Σπύρος Μάμαλης περιγράφει στο «Σ.Θ.» την δραματική εμπειρία του από την προσβολή και νοσηλεία του για τον κορωνοιό
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Ο πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ Σπύρος Μάμαλης ο οποίος προσβλήθηκε από τον κορωνοιό και έζησε σε θάλαμο απομόνωσης στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης μιλά για την περιπέτεια του στο «Σ.θ».
Αντλούσε δύναμη από την εικόνα της Παναγίας και μια ζωγραφιά των παιδιών του, στις 24 ημέρες που έδινε τη μάχη για τη ζωή.
Επαινεί το Δημόσιο Σύστημα Υγείας που απέδειξε όπως είπε ότι και χρήσιμο είναι και διαθέτει υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό.
Κύριε Μάμαλη Είστε μεταξύ των Ελλήνων που είχαν την ατυχία να προσβληθούν από τον κορωνοιό. Πως βιώσατε αυτή την δύσκολη εμπειρία.
Η εμπειρία από την ασθένεια του κορωνοιου ήταν μια δύσκολη εμπειρία, καθώς ο ιος αναδεικνύει όλες τις φλεγμονές που υπάρχουν στο σώμα και ‘’εκμεταλλεύεται’’ τις αδυναμίες του ανοσοποιητικού. Επίσης δεν υπήρχε και δεν υπάρχει θεωρώ ακόμα η εμπειρία αντιμετώπισης του ιού με αποτέλεσμα ο κάθε ασθενής να αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση. Προφανώς αυτή η αβεβαιότητα σε συνδυασμό με τα έντονα συμπτώματα του ιού (πυρετός, βήχας, δύσπνοια κλπ) και τις επιπλοκές στον οργανισμό όπως π.χ. στην περίπτωση μου ήταν η πνευμονία, δημιουργούν μια δύσκολη κατάσταση στον ασθενή. Το γεγονός ότι είσαι σε έναν θάλαμο χωρίς επαφή με τους δικούς σου ανθρώπους, επιτείνει την κατάσταση και την αγωνία για αυτούς. Ακόμα και η επαφή με τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό μέσα από τις ειδικές στολές δίνει μια αίσθηση αποκοπής. Μια εικόνα της Παναγίας και μια ζωγραφιά από τα παιδιά μου ήταν αυτά που μου έδιναν δύναμη. Συνολικά 24 ημέρες ασθένειας αποτελεί ένα πολύ μεγάλο διάστημα το οποίο κάτω από αυτές τις συνθήκες φαντάζει μεγαλύτερο. Σε όλη αυτή την κατάσταση ευτυχώς υπήρχε η φροντίδα από τους ιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό οι οποίοι με αυταπάρνηση ήταν δίπλα μας συνεχώς παίρνοντας πολλαπλούς ρόλους προσπαθώντας να μας δώσουν αισιοδοξία και κουράγιο. Στην Ελλάδα το ιατρικό προσωπικό είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και αυτό μας έδινε μια σιγουριά στις δύσκολες ώρες. Η νοσηλεία ήταν εξειδικευμένη μέσα από τις συνεχείς εξετάσεις τις οποίες κάναμε και αυτό ήταν το σημείο κλειδί. Επίσης οι νοσηλεύτριες ήταν δίπλα μας σε ότι χρειαστήκαμε και για όποιο πρόβλημα είχαμε έδιναν κάτω από δύσκολες συνθήκες λύσεις. Το Δημόσιο σύστημα υγείας απέδειξε ότι και χρήσιμο είναι, αλλά και υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό έχει. Και εδώ στις Σέρρες όπου έγινε η εισαγωγή αλλά και φυσικά στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ όπου έγινε η νοσηλεία. Για αυτό το λόγο οφείλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους γιατρούς, νοσηλευτές και βοηθητικό προσωπικό για όλη την προσπάθεια τους. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους ιατρούς κ. Συμεών Μεταλλίδη, Τρύφων Σταύρο και Θεόφιλο Χρυσανθίδη για την προσπάθεια τους.
Είχε προσβληθεί και ο Πατέρας σας. Αυτό έκανε τα πράγματα σίγουρα δυσκολότερα.
Πέρα από την ασθένεια μου στο διπλανό θάλαμο για όλο το διάστημα που ήμουν στο νοσοκομείο νοσηλευόταν ο πατέρας μου στον οποίο μετέφερα τον ιό όταν προσπάθησε να με βοηθήσει να μεταβώ στο νοσοκομείο. Αυτό δυσκόλεψε περαιτέρω την ψυχολογική μου κατάσταση καθώς πέρα από την έννοια ενός γιού προς το άρρωστο πατέρα είχα και τύψεις για την κατάσταση αυτή. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση καθώς δεν μπόρεσα όλες αυτές τις ημέρες να τον δω παρά μόνο την ημέρα που έπαιρνα εξιτήριο από την πόρτα του δωματίου.
Σας επηρέασε αυτή η δοκιμασία αναφορικά με την θεώρηση των πραγμάτων και, γενικότερα, της ζωής σας;
Προφανώς και η εμπειρία αυτή με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα μέσα μου όσον αφορά κυρίως τις προτεραιότητες τις οποίες ο καθένας από εμάς πρέπει να έχει. Κυρίως σε σχέση με την οικογένεια, τον χρόνο τον οποίο πρέπει να περνάς μαζί της και το να λες όχι σε άσκοπες μετακινήσεις που δεν έχουν νόημα. Να κρατάς τα ουσιαστικά και να απορρίπτεις τα περιττά και τους περιττούς από τη ζωή σου.
Επίσης η δοκιμασία αυτή ανέδειξε κάτι το οποίο πάντα στη ζωή μου πίστευα. Την δύναμη της ανθρώπινης επικοινωνίας. Ήταν συγκλονιστική η συμπαράσταση χιλιάδων ανθρώπων στο πρόσωπο μου. Άνθρωποι με κοινή διαδρομή, άτομα με τα οποία είχα να μιλήσω πολύ καιρό μαζί τους, άτομα με τα οποία απλώς γνωριζόμασταν ή απλώς με ήξεραν, συγχωριανοί, συμπολίτες, φοιτητές μου, συνάδελφοι και φυσικά φίλοι και συγγενείς ήταν δίπλα μου όλες εκείνες τις ημέρες. Μου έδωσαν δύναμη και κουράγιο να παλέψω. Για αυτό το λόγο τους ευχαριστώ θερμά. Τις μέρες της απομόνωσης έχει αναδειχτεί η ανάγκη για επικοινωνία. Επικοινωνία ανθρώπινη, ουσιαστική η οποία αναδεικνύει τον καλύτερο μας εαυτό.
Η χώρα μας πήρε έγκαιρα μέτρα και ο απολογισμός δεν πήρε τις τραγικές διαστάσεις άλλων χωρών. Αυτό το καλό αποτέλεσμα, όμως, κάνει ένα μέρος των πολιτών να αισθάνεται υπερβολικά «άνετα». Διακινούνται και συνωμοτικά σενάρια ότι δεν υπήρχε ουσιαστικός κίνδυνος και όλη αυτή η ιστορία είναι κατασκεύασμα σκοτεινών συμφερόντων. Τι έχετε να πείτε στους συμπολίτες μας, εν όψει της χαλάρωσης, από αύριο, των μέτρων περιορισμού;
Η κυβέρνηση έδρασε έγκαιρα και με τη βοήθεια όλων περιορίστηκε η εξάπλωση του ιού. Τα σενάρια περί μη ουσιαστικού κινδύνου προφανώς θα πρέπει να τα πει κάποιος κατ’ αντιπαράσταση στους ανθρώπους που νόσησαν για να συγκρίνουμε τις εμπειρίες. Δυστυχώς υπάρχουν και άτομα εύπιστα τα οποία αγνοούν τις συνέπειες και λειτουργούν με χαλαρότητα. Θα πρέπει να είναι όλοι προσεκτικοί και να ακολουθούν τις εντολές και τα μέτρα ώστε να μην βιώσουν την δοκιμασία αυτή.
