Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Αν έλειπε η υπογραφή του Α. Καρακούση από το ενδιαφέρον άρθρο του «Βήματος της Κυριακής» με τίτλο «Ηθη βγαλμένα από το μακρινό παρελθόν», εύκολα θα μπορούσε να πιστέψει κανείς ότι το κείμενο αφορούσε την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και ότι συγγραφέας του ήταν κάποιος όπως π.χ. ο Κ. Βαξεβάνης.
Στην «πλάνη» βοηθούσε ίσως και η διατύπωση του πυρήνα του άρθρου: «Ενα αντιδημοκρατικό αραχνοειδές σχήμα προπαγάνδας, προσβολής και δολοφονίας χαρακτήρων πλανάται πάνω από τη χώρα». Ενώ η φωτογραφία που συνόδευε το άρθρο ήταν η είσοδος του Μ. Μαξίμου. Ομως μία πρόταση του άρθρου ήρθε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να διαλύσει οποιαδήποτε παρεξήγηση: «Οποιος υποτυπωδώς πιέζει τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετωπίζει ύβρεις, συκοφαντίες και σε κάθε περίπτωση κακεντρεχή σχόλια σε οργανωμένη βάση». Στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη συμβαίνουν λοιπόν όλα αυτά. Γι’ αυτό και ο εκδότης του «Ντοκουμέντο», αφού υιοθέτησε το άρθρο, ζήτησε και τα ρέστα από τον συγγραφέα, γιατί ενόσω οργίαζε το «αραχνοειδές σύστημα» του ΣΥΡΙΖΑ, δεν στήριζε την «ερευνητική δημοσιογραφία» αλά «Ντοκουμέντο».
Το θέμα που θίγει ο Α. Καρακούσης είναι ένα από τα σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα που διέπουν τις σχέσεις της εκάστοτε εξουσίας με τα ΜΜΕ και την προπαγάνδα. Και ενώ, ορθώς, ο αρθρογράφος αναφέρεται στην πρώτη οργανωμένη μορφή διασποράς fake news και δολοφονιών χαρακτήρων, δηλαδή στον «Αυριανισμό», παραδόξως υπερπηδά την περίοδο 2012-2019. Στην οποία άκμασε η πιο εξελιγμένη (λόγω social media) και η πιο αδίστακτη (λόγω ανθρώπων) μορφή του «Αυριανισμού».
Αυτό το άλμα καθαυτό έχει αυτοτελή αξία. Ωστόσο, πιο ενδιαφέρον είναι η «ασυλία» που παρέχεται στον λυσσασμένο στρατό των «τρολ της υπόγας» της Κουμουνδούρου. Η «παραγραφή» των ευθυνών των ηθικών αυτουργών αυτής της πρωτοφανούς ανθρωποφαγίας, της τοξικότητας και του διχασμού. Η υποτίμηση του γεγονότος ότι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και δημοσιογράφοι που αντιστάθηκαν στα ψέματα και τον λαϊκισμό αυτού του κυβερνητικού μορφώματος βρέθηκαν στο στόχαστρο των «πιστολιών», που είχαν αναλάβει τις δολοφονίες χαρακτήρων. Οι «πιστολάδες» της εποχής της «πρώτης φοράς Αριστεράς» δεν ορρώδησαν προ ουδενός. «Σημάδεψαν» συζύγους, οικογένειες, παιδιά και πάτησαν επανειλημμένως τη «σκανδάλη». Ασχετο αν τα πυρά τους ήταν άσφαιρα και τζούφια, με αποτέλεσμα σήμερα τα θύματα της μαζικής επίθεσης της Κουμουνδούρου και των μηντιακών οργάνων της να είναι πεντακάθαρα και αξιοπρεπή. Σε αντίθεση με τον τότε «στρατό», ο οποίος σήμερα μοιάζει με διαλυμένο ασκέρι που αλληλοσπαράσσεται μέσα στον βούρκο της ανυποληψίας και τον εφιάλτη ακόμα τυχόν ποινικών ευθυνών. Η πιο μαζική και στυγνή προσπάθεια δολοφονίας χαρακτήρων, με αποκορύφωμα τη σκευωρία Novartis, έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ.
Κι όμως, αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας ουσιαστικά έμεινε απέξω στο άρθρο του «Βήματος». Τότε «έπεφταν κορμιά» σχεδόν καθημερινά και τα fake news έγιναν τρόπος διακυβέρνησης και πολιτικής επιβίωσης. Κι όμως. Το «αραχνοειδές σύστημα» που περιγράφει για σήμερα το άρθρο ποτέ δεν ήταν πιο ισχυρό απ’ ό,τι ήταν τότε. Βέβαια από τότε άλλαξαν πολλά. Αλλαξαν οι ιδιοκτησίες ΜΜΕ. Αλλαξαν οι προτεραιότητες και οι «αντίπαλοι» επιχειρηματιών. Σημαντικοί οικονομικοί παράγοντες του τόπου άλλους είχαν φίλους και εχθρούς τότε και σήμερα.
Και καλά, οι χθεσινοί «πιστολάδες» είναι λογικό να προσπαθούν από κάπου να πιαστούν, κάπου να προσκολληθούν. Αλλωστε της προσκολλήσεως ήταν πάντα και μόνο η διάσωσή τους τους απασχολεί πλέον. Αλλά είναι αυτός λόγος ώστε ό,τι έχει απομείνει από την αξιοπιστία της δημοσιογραφίας να γίνεται βορά στο power game μεταξύ πολιτικής εξουσίας και επιχειρηματικών συμφερόντων, τα οποία είναι και σαν την ανεμοδούρα;
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο eleftherostypos.gr
Σ.Σ. Στη φωτογραφία είναι ο δημοσιογράφος Αντώνης Καρακούσης
