Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
«Ερημώνουν τα νοσοκομεία», έλεγε το διαφημιστικό σποτ της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, εν όψει της χθεσινής απεργίας της ΟΕΝΓΕ σε όλα τα νοσοκομεία του ΕΣΥ. Το σποτ έπαιξε αρκετά στα ΜΜΕ, προϊδεάζοντας και προαναγγέλλοντας μια μεγάλη «πανυγειονομική πανελλαδική απεργία». Κι όμως, τα μεν νοσοκομεία λειτούργησαν κανονικά, η δε απεργία εξελίχθηκε σε μέγα φιάσκο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η συμμετοχή στην απεργία στις 7 Υγειονομικές Περιφέρειες της χώρας ήταν: Στην 1η ΥΠΕ 1,12%, στην 2η 1,2%, στην 3η 0,61%, στην 4η 1,26%, στην 5η 1,37%, στην 6η 1,09% και στην 7η 1,29%. Ενώ κάποιοι λίγοι συνδικαλιστές πήγαν έξω από το υπουργείο Υγείας για να κάνουν «συμβολική κατάληψη». Ο Α. Γεωργιάδης δεν είχε πρόβλημα να πάει στο γραφείο του και οι «αγωνιστές», αφού φώναξαν και τράβηξαν τα απαραίτητα βίντεο, ώστε να τα ανεβάσουν στα social media, για να δημιουργηθεί ντόρος, διαλύθηκαν ησύχως. Αλλωστε, ένα μικρό σκορποχώρι ήταν.
Στην πλειοψηφία τους κι αυτοί που προκήρυξαν την απεργία και οι ελάχιστοι που συμμετείχαν σε αυτήν ήταν κατά κύριο λόγο μέλη ακροαριστερών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων. Λογικά λοιπόν, αυτοί που δεν εκπροσωπούν σχεδόν τίποτα στην κοινωνία -για αυτό και είναι περιθωριακοί εξωκοινοβουλευτικοί- δεν εκπροσωπούν ούτε τη συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών του ΕΣΥ. Πώς μπορεί λοιπόν μια χούφτα ανθρώπων να προκηρύσσει «πανελλαδικές απεργίες»;
Η πραγματικότητα είναι και απλή και τραγική. Η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών δεν συμμετέχει καν στις εκλογές των επαγγελματιών συνδικαλιστών. Αλλά και ο νέος νόμος που έχει ψηφιστεί για την πραγματοποίηση των απεργιών δεν εφαρμόζεται. Δυστυχώς τόσο απλά είναι τα πράγματα. Κάποιοι που έχουν ξεμείνει στα φοιτητικά τους χρόνια, πριν από αρκετές δεκαετίες, κάνουν τους «αγωνιστές», θυμίζοντας ρακένδυτους στρατηγούς χωρίς στρατό. Αλλά και η κυβέρνηση, ενώ έχει ψηφίσει τον σχετικό νόμο, δεν τον εφαρμόζει, δείχνοντας μια περίεργη ανοχή στην αντικοινωνική συμπεριφορά κάποιων συνδικαλιστών. Είτε γιατρών είτε εκπαιδευτικών είτε ταξιτζήδων είτε παγωτατζήδων.
Ο συντεχνιασμός και ο παλαιάς κοπής συνδικαλισμός τύπου Πιπεργιά, που κατέβαζε με τσαμπουκά τους διακόπτες της ΔΕΗ, είναι πολιτικά και κοινωνικά νεκροί. Αγγίζουν μόνο τους ίδιους και ενοχλούν την κοινωνία. Οι ίδιοι είναι αδύνατον να αλλάξουν, γιατί αν αλλάξουν χάνουν το νόημα της ζωής τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι πρώτα επαγγελματίες συνδικαλιστές και μετά γιατροί, εκπαιδευτικοί, δικηγόροι και ταξιτζήδες.
Η κοινωνία όμως άλλαξε. Ωρίμασε και δεν μένει απαθής στην αυθαιρεσία τους και το χόμπι τους, που δυσκολεύουν τη ζωή της. Είτε με κλειστούς μποτιλιαρισμένους δρόμους είτε με καταλήψεις μειοψηφιών είτε με την άρνηση παροχής δημόσιων υπηρεσιών είτε είτε…
Η κοινωνία επίσης έχει μάθει πλέον να κρίνει και τη σοβαρότητα και τα πραγματικά κίνητρα των αιτημάτων των «αγώνων». Έμεινε με το στόμα ανοιχτό, π.χ., διαπιστώνοντας ότι πίσω από την άρνηση των ταξιτζήδων να βάλουν POS και το μικρό αυτοκόλλητο στο πίσω πλαϊνό τζάμι του ταξί τους κρυβόταν 1 δισ. ευρώ μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγής!
Οι συνθήκες είναι ώριμες, ώστε η κυβέρνηση να δείξει εμπράκτως ότι σέβεται και εκτιμά την κοινωνία, η οποία κοιτάζει μπροστά και όχι πίσω στην εποχή των Πιπεργιάδων, των Κολάδων, των Λυμπερόπουλων, των Φωτόπουλων και των Παπανικολάου. Και η απόδειξη είναι μία: Η εφαρμογή του νόμου, που η ίδια ψήφισε.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο eleftherostypos.gr
