«Ο θησαυρός εμπειριών δεν συγκρίνεται με κανένα υλικό κέρδος» δηλώνει
- Μιλά με θαυμασμό για τους αείμνηστους Κώστα Δημάδη και Σταύρο Μπαλτίδη, καταθέτει εμπειρίες και αναμνήσεις στο «Σ.Θ.
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Ο Γιώργος Τραπεζανίδης συμπληρώνει 40 χρόνια στον χώρο της δημοσιογραφίας, τον μόνο επαγγελματικό χώρο που γνώρισε από τα 19 του χρόνια, ως εκπαιδευόμενος στην κραταιά εφημερίδα «Μακεδονία» μέχρι σήμερα – που ασκεί καθήκοντα προϊσταμένου στο Τμήμα Αθλητικής Ενημέρωσης της ΕΡΤ3.
Μια μακρά διαδρομή με μοναδικές εμπειρίες κι ένα ανεξάντλητο κίνητρο που ανανεώνεται καθημερινά, με πηγή έμπνευσης τον αθλητισμό -σε κάθε μορφή του.
Αποδέχθηκε πρόθυμα να απαντήσει στις ερωτήσεις του «Σ.Θ.», ξεδιπλώνοντας την μακρά και πλούσια διαδρομή του στο χώρο της δημοσιογραφίας. Στη συνέντευξή του καταθέτει ενδιαφέρουσες απόψεις, περιγράφει το κλίμα στο σχολείο της ιστορικής εφημερίδας «Μακεδονία», μιλά με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για τους αείμνηστους Κώστα Δημάδη- διευθυντή της εφημερίδας και Σταύρο Μπαλτίδη διευθυντή του αθλητικού τμήματος και τονίζει ότι η δημοσιογραφία διδάσκεται μόνο στις εφημερίδες.
Περιγράφει τις σπάνιες εμπειρίες του μεταδίδοντας αγώνες σε μεγάλες διοργανώσεις και δηλώνει ότι η επιλογή του να μην εγκαταλείψει τη γενέθλια πόλη του χάρισε θησαυρό εμπειριών που δεν συγκρίνεται με κανένα υλικό κέρδος.
– Πως προέκυψε η δημοσιογραφία στη ζωή σας; Τα πρώτα σας βήματα έγιναν στην ιστορική εφημερίδα «Μακεδονία» που την εποχή εκείνη -στην αφετηρία της δημοσιογραφικής σας πορείας- ήταν η σοβαρή, αντικειμενική εφημερίδα και κυρίως η εφημερίδα των ειδήσεων.
Αγάπησα από πολύ μικρός τα σπορ εξαιτίας του πατέρα μου που ήταν αθλητής στίβου του ΠΑΟΚ. Ο ίδιος ήταν η αιτία που από πολύ μικρός διάβαζα εφημερίδες, από τα χρόνια του δημοτικού ακόμη. Στο σπίτι βλέπαμε όλα τα αθλητικά στην τηλεόραση, θυμάμαι αμυδρά τα ξενύχτια στο πλευρό του πατέρα μου για να δούμε το Μουντιάλ του Μεξικού, το 1970, στην καινούργια ασπρόμαυρη τηλεόραση. Στα γυμνασιακά χρόνια, έκανα την πρώτη «δημοσιογραφική» απόπειρα. Πήγαινα στο γήπεδο του Κεραυνού Αγίου Παύλου, στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης και κάλυπτα ερασιτεχνικούς αγώνες για τα «Μακεδονικά Σπορ», όταν ακόμη τα γραφεία τους ήταν στην οδό Καλαποθάκη. Αργότερα, λίγο πριν φύγω στην Ρουμανία για σπουδές, προέκυψε η «Μακεδονία» εξαιτίας του αείμνηστου Σταύρου Μπαλτίδη, στον οποίο οφείλω παρά πολλά. Ξεκίνησα ως μαθητευόμενος και μετά την στρατιωτική μου θητεία μπήκα στο μισθολόγιο, στον ΠΣΑΤ και λίγο αργότερα στην ΕΣΗΕΜΘ. Πάντα στη «Μακεδονία», πάντα δίπλα στον Μπαλτίδη…
-Περιγράψτε μας λίγο το κλίμα της δημοσιογραφικής πόλης της Θεσσαλονίκης στα μέσα στης δεκαετίας του 80, λίγο πριν την έκρηξη της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, με το αθλητικό πλούσιο ένθετο της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη» και τα Σπόρ του Βορρά. Ξεκινούσε τότε μία νέα γενιά δημοσιογράφων στο χώρο, υπήρχε ευγενής άμιλλα στο, έτσι και αλλιώς, ανταγωνιστικό δημοσιογραφικό επάγγελμα;
EURO 2008: Ο Γ. Τραπεζανίδης στο «Πράτερ» της Βιέννης για περιγραφή σε απευθείας μετάδοση της ΕΡΤ
Η «Μακεδονία» μου δίδαξε τα πάντα. Τον σεβασμό στον συνάδελφο και στο δημοσιογραφικό περιβάλλον, την διαρκή ανάγκη για βελτίωση και πρόοδο, την ψύχραιμη και σωστή αντιμετώπιση των γεγονότων. Ο διευθυντής της Κώστας Δημάδης ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην εφημερίδα. Κυριολεκτικά. Κάθε του κίνηση, κάθε απόφαση ήταν ένα δίδαγμα ζωής. Αλλά και ο Σταύρος Μπαλτίδης αποτέλεσε για μένα το πιο φωτεινό παράδειγμα, διδάσκοντας σε μένα καθημερινά πώς να αποφεύγω τις κακοτοπιές και τι πρέπει να κάνω για να μείνω μακριά από ζημιογόνες καταστάσεις. Τον ευγνωμονώ και λυπάμαι πολύ που δεν είναι μαζί μας για να του το δείξω.
–Το συγκρότημα Βελλίδη, με τις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη», δημιούργησε μία σχολή αναγνωστών και δημοσιογράφων. Το άστρο του συγκροτήματος έσβησε το 1996, ενώ το διαδίκτυο ήταν στα σπάργανα του. Στη συνέχεια έγιναν κάποιες προσπάθειες με τους ίδιους τίτλους που δεν μπόρεσαν να ευδοκιμήσουν. Θεωρείτε ότι αν το συγκρότημα Βελλίδη δεν κατέρρεε, θα μπορούσε, με το θεσμικό του κύρος, να προετοιμάσει το έδαφος της ψηφιακής μεταρρύθμισης που ακολούθησε, διατηρώντας η πόλη της Θεσσαλονίκης μία δυνατή εφημερίδα με αναγνώστες σε ένα υψηλό επίπεδο;
Ο Γ. Τραπεζανίδης με τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη ο οποίος έκανε καταπληκτικές εμφανίσεις στο Μουντομπάσκετ του 1986 στην Ισπανία.
Είναι αλήθεια πως το συγκρότημα Βελλίδη, με την Κατερίνα Βελλίδου πια στο τιμόνι, παρότι έκανε τις πρώτες κινήσεις στο διαδίκτυο δεν μπόρεσε να τις υποστηρίξει λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, που οδήγησαν στο λουκέτο του 1996. Από ένα σημείο και μετά τα πράγματα δυσκόλεψαν για όλες τις εφημερίδες, αλλά είναι τουλάχιστον απογοητευτικό που μια πόλη ενός εκατομμυρίου, όπως η Θεσσαλονίκη, δεν έχει καθημερινή πολιτική εφημερίδα.
–Η ανάπτυξη των μέσων Κοινωνικής δικτύωσης δυσκολεύει τη δουλειά του δημοσιογράφου να φέρει κάτι πρωτότυπο στο αναγνωστικό κοινό ή έχει καλύτερη πρόσβαση σε υλικό που υπό άλλες συνθήκες χρειαζόταν να δαπανήσει χρόνο για να το εντοπίσει;
Αποστολή το 1986 στην Ισπανία στο Μουντομπάσκετ, απεσταλμένος της εφημερίδας “Μακεδονία”
Νομίζω ότι την διευκολύνει! Αρκεί ο δημοσιογράφος να εκμεταλλεύεται τη θετική πλευρά της ανάπτυξης. Οι «ανταποκριτές» είναι πλέον… εκατομμύρια. Όλοι οι συμπολίτες μας. Υπάρχουν μάτια παντού, βγαίνουν θέματα από παντού. Όμως, πιο συνηθισμένο είναι το φαινόμενο να πέφτουν δημοσιογράφοι στην παγίδα των social media και να εκτίθενται ανεπανόρθωτα, κάνοντας επίδειξη κομματικών ή οπαδικών φρονημάτων. Η διαχείριση καταστάσεων αποτελούσε πάντα ζητούμενο για κάθε δημοσιογράφο.
-Μεταδίδετε αγώνες πολλά χρόνια. Σας λείπει στην Ελλάδα η εικόνα των γεμάτων γηπέδων, με φιλάθλους και των δυο ομάδων στα παιχνίδια. Τι σας συγκινούσε από εκείνη την εποχή;
Εκείνα που δεν φεύγουν από τη μνήμη μου είναι τα απογεύματα της Κυριακής, όταν απ’ όλα τα σπίτια της γειτονιάς έβγαιναν οι ήχοι των ποδοσφαιρικών μεταδόσεων της ΕΡΤ ή ΕΙΡΤ τότε. Είχα την τύχη να το ζήσω και από την άλλη πλευρά, όταν περιέγραφα αγώνες ραδιοφωνικά με συντονιστή τον Ηρακλή Κοτζιά. Ταυτόχρονα σε οκτώ ή ακόμη κι εννιά γήπεδα!
–Τι φταίει και δεν βλέπουμε γεμάτα γήπεδα εδώ και πολλά χρόνια. Η εισβολή της τηλεόρασης και η ακατανίκητη ροπή στην ευκολία (είναι πιο εύκολο να βλέπεις ένα παιχνίδι σε μία καφετέρια με μικρότερο κόστος από την τιμή του εισιτηρίου), το διεθνοποιημένο ποδόσφαιρο με τους πολλούς ξένους ποδοσφαιριστές ή το γεγονός ότι το εισιτήριο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα δεν είναι συμβατό με τις αμοιβές του μέσου Έλληνα;
Οι αιτίες είναι αρκετές, όμως σημαντικότερη θεωρώ την δυνατότητα που κάποια στιγμή είχε ο Έλληνας φίλαθλος να δει –και αργότερα να ζήσει από κοντά- τι συμβαίνει εκτός συνόρων. «Άνοιξε το παράθυρο» και οι ποδοσφαιρόφιλοι είδαν κάτι διαφορετικό. Η σύγκριση ήταν καταλυτική. Πέρα από το αγωνιστικό επίπεδο, όπου η διαφορά είναι μεγάλη, η έλλειψη δικαιοσύνης και ισονομίας στα ελληνικά γήπεδα απομάκρυνε τον κόσμο. Αν το θέαμα στα γήπεδά μας ήταν καλό και η αξιοπιστία στα ύψη, τον Έλληνα δεν θα τον εμπόδιζε η τιμή του εισιτηρίου.
–Ποιο είναι το απίθανο γεγονός που έχετε ζήσει στα γήπεδα και ποιο Μουντιάλ από αυτά που περιγράψατε θεωρείτε το καλύτερο;
Απίθανο; Ήμουν στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, το 1996, όταν έσκασε η βόμβα στο ολυμπιακό πάρκο κι έγινε η νύχτα… μέρα από τα ελικόπτερα πάνω μας. Ήμουν στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, το 2008, όταν η Φανή Χαλκιά είχε κάτι προβλήματα και έδωσε συνέντευξη τύπου στις 4 το πρωί! Στα Μουντιάλ, έζησα από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα τη διοργάνωση του 2006 στη Γερμανία, όπου περιέγραψα τον μικρό τελικό για την ΕΡΤ αλλά μεταξύ άλλων και το… ντέρμπι Τόγκο-Ν. Κορέας.
-Υπάρχει περίπτωση, να δούμε στο μέλλον ομάδες της περιφέρειας, που έγραψαν ιστορία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, να μακροημερεύουν στην μεγάλη επαγγελματική κατηγορία; Το θεωρείτε απίθανο λόγω έλλειψης οικονομικών παραγόντων στην περιφέρεια;
Απεσταλμένος της ΕΡΤ στο παγκόσμιο κύπελλο μπάσκετ της Κίνας, τον Σεπτέμβριο του 2019.
Το καλύτερο για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μια Σούπερ Λιγκ με 3-4 ομάδες από την Αθήνα, 3 από τη Θεσσαλονίκη και τις υπόλοιπες προερχόμενες από τα ποδοσφαιρικά κέντρα της περιφέρειας με τη μεγάλη παράδοση. Το παράδειγμα της Ξάνθης, που υποβιβάστηκε για μη αγωνιστικούς λόγους, δείχνει πολλά. Από την άλλη πλευρά, ομάδες με σπουδαίο παρελθόν δεν υπάρχουν καν…
–Υπήρξατε σταθερός στις συνεργασίες σας. Σταθερή συνεργασία με την ΕΡΤ. Συναισθηματικό το δέσιμο με την ΕΡΤ ή επειδή γαλουχηθήκατε στην συντηρητική εφημερίδα «Μακεδονία» αποφύγατε τις μετακινήσεις;
Για μένα, που ξεκίνησα από τον ιδιωτικό τομέα και έμεινα πολλά χρόνια εκεί, οι εφημερίδες είναι το παν αλλά δυστυχώς τελευταία χάθηκαν από τον ορίζοντα. Ελπίζω να είναι προσωρινό. Για μένα η δημοσιογραφία «διδάσκεται» στις εφημερίδες για πολλούς και διάφορους λόγους. Χάρη στην ΕΡΤ έζησα από κοντά μεγάλες διοργανώσεις, αλλά πρέπει να πω ότι στο Ευρωμπάσκετ του 1987 ήμουν απεσταλμένος της «Μακεδονίας», όπως και δύο χρόνια αργότερα στο Ζάγκρεμπ. Και σε άλλες πολλές αποστολές στο εξωτερικό.
-Σας κόστισε προσωπικά και επαγγελματικά το γεγονός ότι ζείτε στη Θεσσαλονίκη, μακριά από το κέντρο που είναι η Αθήνα;
Θυμάμαι τουλάχιστον δυο περιπτώσεις που θα μπορούσα να κάνω τη «μετάβαση» αλλά είμαι πια βέβαιος πως δεν το ήθελα πραγματικά. Αισθάνομαι τυχερός που συνεχίζω μια μοναδική διαδρομή, κάνοντας φίλους τόσο στην πόλη μου, όσο και στην Αθήνα ή άλλες ελληνικές πόλεις, όπως και οι Σέρρες. Σκέφτομαι κάποιες στιγμές πως είμαι ο μοναδικός δημοσιογράφος στην Ελλάδα που περιέγραψε τα δύο τελευταία Παγκόσμια Κύπελλα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ: ποδοσφαιρικό Μουντιάλ, το 2018 στη Ρωσία και μπασκετικό Μουντιάλ, το 2019 στην Κίνα. Τι άλλο να ζητήσω; Ο «θησαυρός» των εμπειριών επί 40 συνεχόμενα χρόνια δεν συγκρίνεται με κανένα υλικό κέρδος.
Σ.Σ. Στην πρώτη φωτογραφία ο Γ. Τραπεζανίδης κεντρικός παρουσιαστής στην κλήρωση της Basket League, το 2017
