Θέσεις και σκέψεις υπ΄ όψη του δημοσίου διαλόγου
Απορρίφθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, από το Δ.Σ. Σερρών, το αίτημα των φορέων του Εμμ. Παπά για επιστροφή των οστών στη γενέτειρά του. Προβλέψιμη βέβαια η εξέλιξη που θα είχε το αίτημα, δεδομένου ότι η πολιτική κουλτούρα του Έλληνα, είναι άσπρο- μαύρο. Όταν τίθενται τέτοια ζητήματα στη χώρα μας, επικρατεί το σύνδρομο του Κυπριακού προβλήματος όπως αυτό ανέκυψε μετά 1955 και ο φόβος της μειοδοσίας, της παραχώρησης που με πολλή ευκολία αποδίδει η μία πλευρά σε αυτή που θα χειριστεί το πρόβλημα ως εξουσία.
Αυτό έγινε και στην περίπτωση του Δήμου Σερρών που για να μην κατηγορηθεί ότι παραχωρεί κάτι που είναι θαμμένο στη γη του – τα οστά του Ήρωα Εμμ. Παπά – επέλεξε να πει ένα όχι στο αίτημα. Είναι η συγκυρία τέτοια (200 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης του 1821), που δεν επιτρέπει να γίνει η υπέρβαση από το Δήμο Σερρών και να γίνει δεκτό το σχετικό αίτημα.
Τι θα γινόταν αν τα οστά παραχωρούνταν; Θα μειωνόταν η αίγλη της Πλατείας Ελευθερίας και του αγάλματος του ήρωα Εμμ. Παπά που δεσπόζει στη μεγαλύτερη πλατεία της πόλης των Σερρών; Ή μήπως η συμβολή του Δήμου Σερρών, ως μεγαλύτερου Δήμου, στην αναγνώριση του μεγάλου ήρωα, που όντως υπάρχει και είναι σημαντική, προϋποθέτει την ύπαρξη των οστών του ήρωα κάτω από τον αδριάντα του; Δεν νομίζουμε.
Κάλλιστα και τα οστά του ήρωα θα μπορούσαν να μεταφερθούν και να ταφούν στην γενέθλια γη και όλα τα υπόλοιπα να υπηρετούνται.
Τέλος πάντων, σκέψεις καταθέτουμε, δεν τις επιβάλλουμε, τις δημοσιοποιούμε συμβάλλοντας στο σχετικό δημόσιο διάλογο. Πολιτισμένα και ήρεμα.
Δ.Ν.
