Συνέντευξη του σπουδαίου ηθοποιού Α. Συσσοβίτη στο «Σ.Θ.»
Στο φετινό θεατρικό καλοκαίρι, με τα μεγάλα αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής ποίησης, έρχεται να προστεθεί και η τραγωδία του Ευριπίδη “Εκάβη”. Ένα ακόμη πολύ σημαντικό ρόλο στην θεατρική διαδρομή του, πρόκειται να ενσαρκώσει ο σπουδαίος ηθοποιός Αλέκος Συσσοβίτης. Υποδύεται τον Αγαμέμνονα , τον σκληρό και αποφασιστικό στρατηγό των Αχαιών. Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη, στο ανοιχτό αμφιθέατρο του ΤΕΙ Σερρών, τη Δευτέρα 17 Ιουλίου, στις 21.30.
Για την παράσταση που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι Σερραίοι απευθυνθήκαμε τον Έλληνα ταλαντούχο ηθοποιό ο οποίος αποδέχθηκε με χαρά να απαντήσει στα ερωτήματα που του θέσαμε:
Φέτος πρωταγωνιστείς σε μια από τις σημαντικότερες τραγωδίες του Ευριπίδη , την Εκάβη, στον ρόλο του Αγαμέμνονα, ενός σκληρού και αποφασιστικού στρατηγού και ταυτόχρονα τόσο πληγωμένου πατέρα, που θυσιάζει ακόμη και την κόρη του Ιφιγένεια για την επίτευξη του στόχου του. Πόσο εύκολο ήταν να προσεγγίσεις τον δύσκολο χαρακτήρα του Αγαμέμνονα;
Είναι βαθιά ανθρώπινο και πολύ ελκυστικό, δύσκολα και την ίδια στιγμή αρκετά εύκολο να μπορέσει ένας ηθοποιός να έχει την ενσυναίσθηση για να επιτύχει να πλησιάσει αυτόν τον ρόλο.
Ένας διχασμένος άνθρωπος όπου στόχος του είναι να υπηρετήσει το κοινό καλό αλλά και το ατομικό συμφέρον έρχεται αντιμέτωπος με την μοίρα του, το πεπρωμένο του και τη μνήμη της θυσίας της κόρης του και των πράξεων του. Κλείνει ένας σημαντικός κύκλος της ζωής μέσα σε ένα αιματηρό μεταπολεμικό τοπίο και από νικητής θα νοιώσει ηττημένος.
Γιατί η τραγωδία Εκάβη θεωρείται από τις σημαντικότερες του Ευριπίδη; Πόσο διαχρονικό μπορεί να είναι το έργο και πόση σχέση μπορεί να έχει με την σημερινή κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα;
Ένα πολυποίκιλο, πολύπλευρο, πολυθεματικό έργο έτσι ώστε από μόνο του γίνεται διαχρονικό. Θίγονται θέματα τιμής, ηθικής, δικαίου, φιλοξένιας, αγάπης αλλά παράλληλα και εκδίκησης, μίσους όπου καταγράφονται τα ποταπά και αρετά συναισθήματα του ανθρώπου.
Τα θέματα της ταφής και του πένθους όπου τιμάται ο θανόντας, ο δικός μας νεκρός για την συντήρηση της μνήμης του είναι ένα από τα καίρια και σημαντικά στοιχεία του έργου.
Το έργο γίνεται ιδιαίτερα σύγχρονο δίνοντας έμφαση στην ισότιμη θέση της καταπιεσμένης γυναίκας η οποία θα πάρει το δίκαιο στα χέρια της για να εκδικηθεί το θάνατο των δυο παιδιών της και από θύμα να γίνει θύτης.
Θεωρείς ότι η τραγωδία είναι το σημαντικότερο θεατρικό είδος και η απόδοση ενός τραγικού ήρωα απαιτεί από τον ηθοποιό μεγαλύτερη γνώση, τεχνική, ερμηνευτική ικανότητα και γενικά αυτό που λέμε ταλέντο; Καταξιώνεται περισσότερο στην συνείδηση του κόσμου ένας ηθοποιός ερμηνεύοντας τραγικούς ήρωες;
Το μέγεθος των τραγικών ηρώων στις σημερινές μέρες φαντάζει και είναι τεράστιο.
Οι τραγωδίες επειδή παίζονται σε ανοικτά θέατρα έχουν απαιτήσεις μεγάλης τεχνικής κατάρτισης, εύρος φωνής, σθένος ψυχής και μία μεγαλοσύνη.
Δεν θα το διαχωρίζω από τα υπόλοιπα είδη θεάτρου ούτε θα το κατατάξω ως μέγιστο γιατί έτσι θα υποτιμήσουμε τα άλλα κλασσικά σημαντικά έργα του παγκόσμιου θεάτρου.
Για μας τους Έλληνες ηθοποιούς επειδή μας δίνεται το δικαίωμα να ταυτιζόμαστε με το ιστορικό μα παρελθόν είναι πολύ σημαντικό γιατί έτσι καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε στο τώρα.
Δ.Ν.
