… και ο αστικός μύθος
«Το παραδοσιακό ρεβανί της Βέροιας, το οποίο γλυκαίνει χρόνια τώρα τους μόνιμους κατοίκους και τους χιλιάδες επισκέπτες της πόλης, επιλέχθηκε από τον τομέα Μακεδονίας και Θράκης του υπουργείου Εσωτερικών να προωθηθεί για την απόκτηση σήματος «Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης» κι ετοιμάζει πλέον «βαλίτσες» για τις Βρυξέλλες ώστε να λάβει την απαραίτητη πιστοποίηση. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας να προετοιμαστεί και να συνταχθεί ο σχετικός φάκελος αναγνώρισης στο πλαίσιο του έργου Interreg LOC-FOOD, ο δήμος Βέροιας και το Τμήμα Τουρισμού διοργανώνουν εσπερίδα ενημέρωσης των επαγγελματικών φορέων γύρω από την προοπτική πιστοποίησης του εμβληματικού γλυκού της πόλης. «Το ρεβανί μαζί με το ροδάκινο είναι η κορωνίδα στη διατροφική μας αλυσίδα», δηλώνει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο αντιδήμαρχος Τουρισμού του δήμου Βέροιας, Λάζαρος Ασλανίδης, αναφορικά με την πιστοποίηση που θα επιχειρήσει να πετύχει το παραδοσιακό, σιροπιαστό, γλυκό της μακεδονικής πόλης. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ποιότητα αποσκοπεί στην προστασία της ονομασίας συγκεκριμένων προϊόντων με σκοπό την προβολή των μοναδικών τους χαρακτηριστικών, τα οποία συνδέονται με τη γεωγραφική τους προέλευση καθώς και με την παραδοσιακή τεχνογνωσία.
Εδώ και δεκαετίες οι κάτοικοι της Βέροιας, αλλά και οι επισκέπτες της πόλης, πορεύονται με τον αστικό μύθο ότι η φήμη για το ρεβανί της πόλης οφείλεται σε ένα συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο, με τη συνταγή να αποτελεί οικογενειακό επτασφράγιστο μυστικό. Ακούγονται, μάλιστα ιστορίες, για τον πατέρα της οικογένειας, ο οποίος έμπαινε στο εργαστήριο ξημερώματα μόνος, για να μην παρακολουθήσουν τη διαδικασία παρασκευής του γλυκού ούτε τα παιδιά του. Ή ακόμη ότι μέλος της συγκεκριμένης οικογένειας προτίμησε να μη δημιουργήσει οικογένεια για να μην υποχρεωθεί να αποκαλύψει τη μυστική συνταγή.
Φυσικά απ’ όλη αυτή τη φήμη επωφελήθηκαν και άλλοι ζαχαροπλάστες της Βέροιας και τελικά ολόκληρη η περιοχή. Η υπόθεση θυμίζει έντονα ένα ανάλογο σκηνικό στη Θεσσαλονίκη, με τη ρωσική σαλάτα του ψητοπωλείου «Ρογκότης», που στην τελευταία του φάση βρισκόταν στη γωνία της οδού Καλαποθάκη με τη Βενιζέλου. Ένας άλλος αστικός μύθος επιμένει ότι η συνταγή εκείνης της ρωσικής δεν δόθηκε ποτέ και σε κανέναν, με αποτέλεσμα να χαθεί.
Εάν υποθέσουμε, δηλαδή, ότι αρκεί μια συνταγή για να γίνει ελκυστικό ένα φαγητό, ένα γλυκό, μία σαλάτα…
Γ.Μ.
