Χρ. Καλίνης, Μ. Ραμπότας και Στέργιος Λάππας ανασύρουν μνήμες από το παρελθόν
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Σαν σήμερα πριν 40 χρόνια (23 Μαΐου 1982) στο Εθνικό Στάδιο Σερρών έγινε το δεύτερος αγώνας μπαράζ ανόδου για την Δ’ Εθνική με αντιπάλους τον Άρη Πρώτης, πρωταθλητής στον Γ΄ όμιλο της ΕΠΣ Σερρών και τον Παμβλαχιακό πρωταθλητή στον Β΄ όμιλο της ΕΠΣ Σερρρών.
Η μέρα εκείνη αποδείχθηκε ιστορική για τον Άρη Πρώτης ο οποίος κέρδισε με 2-0 και μία μέρα απογοήτευσης για τον Παμβλαχιακό ο οποίος έχασε το εισιτήριο της ανόδου στη Δ΄ Εθνική.
Για το παιχνίδι αυτό υπάρχουν δυο ντοκουμέντα για τον ιστορικό του μέλλοντος. Το πρώτο η βιντεοσκόπηση όλου του αγώνα από τον Γιώργο Φραστανλή ο οποίος εργαζόταν εκείνη την εποχή στην ΕΡΤ-3. Το δεύτερο είναι η ανταπόκριση του αθλητικογράφου Αργύρη Βερβελίδη στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» και την στήλη της ΕΠΣ Σερρών.
Συγκεκριμένα γράφει στο ρεπορτάζ του ο Αργύρης Βερβελίδης (ο παλιότερος αθλητικογράφος των Σερρών):
Ο Άρης Πρώτης ύστερα από εκπληκτική εμφάνιση κέρδισε στον Παμβλαχιακό και εξασφάλισε μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο Βαλτερού κατά 99% την άνοδο στη Δ’ Εθνική.
Το παιχνίδι έγινε σε συνθήκες καύσωνα (Σ.Σ. έγινε πρωί με ώρα έναρξης 11 π.μ.) και συγκέντρωσε πλήθος Θεατών.
Η ομάδα της Πρώτης ανέτρεψε τα προγνωστικά, κέρδισε πεντακάθαρα τον αντίπαλο της και θα μπορούσε να είχε πετύχει και άλλα τέρματα.
Τα γκολ πέτυχαν ο Χάιτας στο 50΄ ύστερα από πάσα του εκπληκτικού Τσεπερλή και ο Πάνου στο 75΄ ύστερα από σέντρα του Καλίνη.
Καλή εμφάνιση στο Α μέρος, κατέρρευσε στο Β μέρος
Η ομάδα του Παμβλαχιακού Σερρών της περιόδου 1981-82 σε πλήρη σύνθεση
Ο Παμβλαχιακός είχε καλή εμφάνιση στο Α΄ μέρος, κατέρρευσε στο Β΄ μέρος αλλά με την είσοδο του Βαλσαμάκη έχασε ορισμένες ευκαιρίες που θα μπορούσε να ανατρέψει το σε βάρος του αποτέλεσμα. Ήταν όμως χωρίς νεύρο, χλωμός και άσφαιρος.
Ρεσιτάλ διαιτησίας από τον Γιάννη Αγγελίδη με συνεργάτες τους Πασχάλη και Κανάκη
Οι συνθέσεις:
Άρης Πρώτης( προπονητής Δημήτρης Ζούνης)
Μάκενας, Σαχινίδης, Θεολόγου, Ραμπότας, Κοσλίδης, Ζούνης, Δόξας( 46’ Τσεπερλής) Τσιάρας, Χάιτας,,Πάνου, Καλίνης, (87 Παπαμόσχου)
Παμβλαχιακός( προπονητής Γ. Τσίκος)
Ζιάκας, Φάκης, Φακής (73΄ Βαλσαμάκης) Λάππας, Μπακάλης, Στ. Ταράσης, Δαρδάνης, Απ. Ταράσης Τραγούδας, Πλακανδράρας, Γκαγκανάτσιος
Απευνθήκαμε σε ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στο παιχνίδι προκειμένου να μας μεταφέρουν το κλίμα της εποχής και το σκηνικό του αγώνα.
«Είχαμε καλή ομάδα, μας στήριξε ο φίλαθλος κόσμος»
Μία ενδεκάδα του Αρη Πρώτης τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο στις δεκαετίες του 60 ή του 70
Ο επιθετικός του Άρη Πρώτης Χρήστος Καλίνης (αγωνίστηκε πολλά χρόνια με τη φανέλα του Άρη Πρώτης και πέρασε από τον Πανσερραϊκό και τη Λάρισα για μικρό χρονικό διάστημα) δήλωσε στο «Σ.Θ.» ότι την χρονιά εκείνη ο Άρης Πρώτης είχε καλή ομάδα, έναν καλό προπονητή, τον γυμναστή Δημήτρη Ζούνη από τη Χαλκιδική ο οποίος όντας εκπαιδευτικός στο Γυμνάσιο της Πρώτης ασκούσε καθήκοντα προπονητή και παίκτη χωρίς να αμείβεται.
«Ο φίλαθλος κόσμος της Πρώτης ακολουθούσε τον Άρη με τα λεωφορεία, οι φίλαθλοι – αγρότες στην πλειοψηφία τους έδιναν καπνό για την ομάδα προκειμένου να τον πουλήσει για να ενισχύσει τα έσοδα του, Την ομάδα μας ενίσχυε οικονομικά και ο πατέρας του πρώην πρωθυπουργού Αλέκος Καραμανλής, έδινε χρήματα κάθε χρόνο και στον Άρη και στο σύλλογο της Μουσικής. Γενικά αυτό που έχω να σας πω είναι ότι είχαμε πολύ καλή ομάδα από το 1976 έως το 1982 και η προσπάθεια αυτή καρποφόρησε την χρονιά εκείνη»
Επιθετικός με αρετές που πέρασε από τον Πανσερραικό και τη Λάρισα
Σημειώνουμε ότι ο Χρήστος Καλίνης υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής πέρασε από τον Πανσερραικό το 1967, και αργότερα από τη Λάρισα στις αρχές του 1970. Οι αμοιβές τότε των ποδοσφαιριστών σε καθεστώς ερασιτεχνισμού ήταν πολύ πενιχρές και αποτρεπτικές για να συνεχίσει να αγωνίζεται, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί στη Γερμανία και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Αρη Πρώτης όταν επέστρεψε από την ξενιτιά
«Είχαμε οικογενειακό κλίμα. υλοποιήθηκε ένα όραμα»
Ποδοσφαιριστές του Αρη Πρώτης τον χειμώνα του 1981 στον τελικό κυπέλλου της ΕΠΣ Σερρών της περιόδου 80-81 στο Γήπεδο της Νέας Ζίχνης όπου η ομάδα είχε γνωρίσει την ήττα απο τον Παμβλαχιακό με σκόρ 3-0
Ο Μάκης Ραμπότας αμυντικός του Άρη Πρώτης θυμάται ότι το μοναδικό παιχνίδι της φανταστικής πορείας του Άρη είχε βιντεοσκοπηθεί από τον οπερατέρ χωριανό μας Γιώργο Φραστανλή που εργαζόταν στην ΕΡΤ-3.
«Τη χρονιά εκείνη υλοποιήθηκε ένα όνειρο ετών, η ομάδα μας τα προηγούμενα χρόνια έφθασε στη βρύση αλλά στο τέλος δεν έπινε νερό. Συνεχώς κάποιες ατέλειες που υπήρχαν στεκόταν εμπόδιο για να επιτευχθεί το όραμα της ανόδου σε μεγαλύτερη κατηγορία.
Παίζαμε ποιοτικό ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή, όπως και άλλες ανταγωνίστριες ομάδες που βγήκαν πρωταθλητές στους ομίλους τους. Εμείς αγωνιζόμασταν σε όμιλο με αντιπάλους ομάδες της επαρχίας Φυλλίδας και Βισαλτίας κατά κύριο λόγο. Γινόταν πολλοί καλοί αγώνες.
Εμείς εκείνη τη μέρα με τον Παμβλαχιακό παίξαμε σε γήπεδο με χόρτο που για μας ήταν ασυνήθιστο γιατί είχαμε γήπεδο ξερό (φίλερ).
Μας ταλαιπώρησε αυτό στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, κερδίσαμε με 2-0 με ζέστη αφόρητη έγινε το παιχνίδι και η νίκη εκείνη εξασφάλιζε την άνοδο στη Δ’ Εθνική.»
«Αδικήσαμε τον εαυτό μας εκείνη τη χρονιά»
Ο ποδοσφαιριστής του Παμβλαχιακού Στέργιος Λάππας την εποχή που αγωνιζόταν στο σωματείο στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Ο Στέργιος Λάππας ποδοσφαιριστής του Παμβλαχιακού θυμάται ότι το παιχνίδι έγινε πρωί με τα μειονεκτήματα που έχει για τους ποδοσφαιριστές και των δυο ομάδων ένα πρωϊνό παιχνίδι.
«Εμείς εκείνη την περίοδο είχαμε καλή ομάδα και πιστεύω ότι η ομάδα μας ήταν ισάξια με τους άλλους πρωταθλητές των δυο ομίλων τον Μέγα Αλέξανδρο Βαλτερού τον οποίο αντιμετωπίσαμε στο πρώτο παιχνίδι και τον Άρη Πρώτης. Το μεγάλο μειονέκτημα στο παιχνίδι με τον Άρη Πρώτης ήταν ότι και οι τρείς επιθετικοί μας, Δαρδάνης, Γκαγκανάτσιος και ο Βαλσαμάκης που μπήκε ως αλλαγή αγωνίστηκαν τραυματίες με αγωγή που δινόταν τότε με την ιατρική της εποχής και ασφαλώς αυτό επηρέασε την ομάδα μας. Πιστεύω ότι αδικήσαμε τον εαυτό μας εκείνα τα χρόνια γιατί πιστεύω ότι αξίζαμε κάτι καλύτερο».
Σ.Σ. Ευχαριστώ στον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Αρη Πρώτης Μάκη Ραμπότα για την πολύτιμη βοήθεια του ώστε το ρεπορτάζ να είναι όσο το δυνατόν αρτιότερο.
