Τις βάσεις τις παίρνεις απο μικρός
Επαναφέραμε στη μνήμη το μακρινό καλοκαίρι του 1963 στις κατασκηνώσεις του ΠΙΠΚΑ με την καίρια συμβολή του συμπολίτη μας Χριστόφορου Μελίδη ο οποίος μας παραχώρησε φωτογραφικό υλικό. Στην πρώτη φωτογραφία το ΠΙΚΠΑ Σερρών με το δυναμικό, τους μαθητές που φιλοξενούνταν εκείνο το καλοκαίρι και στη δεύτερη τις γυναίκες να καθαρίζουν πιπεριές για το μεσημεριανό φαγητό τους. Επ΄ αυτού δάσκαλος μου στο Γυμνάσιο της Ηράκλειας στη δεκαετία του 1980 σχολίασε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ως εξής:
«Μια όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία των παιδικών μου χρόνων, η παραμονή μου στην κατασκήνωση της Χρυσοπηγής. Στο χωριό μπορεί να μην είχαμε να φάμε, αλλά ήμασταν ολημερίς ελεύθεροι. Εκεί μας έβαλαν σε καλούπια, μεσημεριανός ύπνος, πρωινό ξύπνημα στις 07:00 βραδυνή κατάκλυση στις 10:00 κάτι αδιανόητο για τα παιδιά της ηλικίας μου για το καλοκαίρι.»
Θα στεναχωρήσουμε τον αγαπητό μας δάσκαλο. Μα και αυτό που αναφέρει σαν δυσάρεστο, θετικό ήταν στη βάση του. Να εκπαιδευτούν τα παιδιά σε συντεταγμένη λειτουργία, προγραμματισμό, πειθαρχία. Σεβαστέ μου δάσκαλε τα παιδιά δεν θέλουν ούτε στο σχολείο να πάνε. Αν έμεινε στη βούλησή τους, πιθανόν, τα περισσότερα δεν θα πήγαιναν σχολείο. Τι σημαίνει αυτό; Να τα αφήσουμε στην ενστικτώδη επιλογή τους που μακροπρόθεσμα θα ήταν καταστροφική για την ζωή τους;
Δ.Ν.
