Τη Μεγάλη Εβδομάδα ακολουθούμε ευλαβικά τα βήματα του Κυρίου. Όλοι μας (είτε πιστεύουμε λίγο, πολύ, από συνήθεια, ακόμη και καθόλου) έχουμε ταυτιστεί (έτσι πιστεύουμε, δηλαδή) κάποια στιγμή στη ζωή μας με το μαρτύριο του Χριστού.
Περάσαμε τον δικό μας Γολγοθά, σηκώσαμε τον δικό μας Σταυρό, προδοθήκαμε από έναν Ιούδα, βρεθήκαμε επί ξύλου κρεμάμενοι, θυσιαστήκαμε αλλά η θυσία μας πήγε χαμένη… Αντέξαμε και αντέχουμε γιατί υπάρχει ελπίδα.. Γιατί, σε κανέναν δεν δίνει ο Κύριος μεγαλύτερο Σταυρό από αυτόν που μπορεί να κουβαλήσει…
Και πάντα υπάρχει η προσμονή της Ανάστασης! Της Λύτρωσης! Καλό Πάσχα!
