Η Σημαία και σύμβολο του Αρη θεσσαλονίκης  Γ. Βένος δηλώνει

«Κακός σύμβουλος η εσωστρέφεια και η άδικη κριτική»

•  Ο παλαίμαχος Γιαννιτσιώτης μιλά στο «Σ.Θ.»  για την ποδοσφαρική του καριέρα, τον χρυσό  Αρη του 1980 και την επιλογή του να μην ακολουθήσει την προπονητική

Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου

Ξεχωριστή είναι  ποδοσφαιρική παρουσία του Γιάννη Βένου στον Αρη Θεσσαλονίκης. Αθόρυβη, ουσιαστική και πολυετής η προσφορά εμπλουτίζεται από δυο πρόσθετα στοιχεία. Πρώτον ότι κρέμασε τα παπούτσια στο Γήπεδο Χαριλάου, και το δεύτερο κατέχει το ρεκόρ συμμετοχών μαζί με τον Ντίνο Κούη και Θόδωρο Πάλλα.

Εντάχθηκε στον Αρη σε ηλικία 21 ετών, πήρε όλες τις αρχές του ,δημιουργώντας ένα  σπάνιο κράμα αθλητή και ανθρώπου.

Σήμερα συνεχίζει να υπηρετεί τον Αρη από τη θέση του προέδρου στο σύλλογο των Βετεράνων. Στη συνέντευξη που είχε την ευγενική καλοσύνη να  παραχωρήσει στο «Σ.Θ.»  μιλά για την ευρωπαϊκή ομάδα του Αρη της περιόδου  1979-80. Με τη χρονική απόσταση 40 ετών υποστηρίζει ότι η εσωστρέφεια που δημιούργησε η απώλεια του πρωταθλήματος στο μπαράζ του Βόλου είχε τόση σφοδρότητα που αντί εκείνη η ομάδα να ανασυνταχθεί διεκδικώντας τον τίτλο, διαλύθηκε βυθίζοντας το σωματείο σε παρακμή.

 Τι θυμάσαι από τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα στα Γιαννιτσά;

Πως σε δέχθηκε ο ΑΡΗΣ στους κόλπους του;

Ο Γιάννης Βένος( τρίτος από τα δεξιά) με τους συμπαίκτες του Φοιρό, Τζιφόπουλο,  Κούη, Παπαφλωράτο, Μόκαλη και τον έφορο Μανωλόπουλο την εποχή που ξεκινούσε την καριέρα του στο σωματείο της Θεσσαλονίκης.

Τα πρώτα βήματα στο ποδόσφαιρο ήταν συναρπαστικά .Ήταν ευλογία Θεού να ασχοληθώ με κάτι, που με έκανε από την πρώτη στιγμή να ξεχωρίζω από τους άλλους! Να ξεχωρίζω ,κυρίως από την μεγάλη μου επιθυμία και διάθεση για δουλειά, για πολλές ώρες την ημέρα, την εβδομάδα ,τον μήνα. Με την σκληρή και επίπονη καθημερινή δουλειά άρχισε να φαίνεται η διαφορά από τους συνομηλίκους μου. Στην αρχή στην γειτονιά, μετά στους νέους της Αναγέννησης, πολύ γρήγορα στην πρώτη ομάδα της Αναγέννησης Γιαννιτσών που τότε είχε μια πολύ ισχυρή ομάδα στην Β´ Εθνική, κλήση στην Εθνική νέων, με προπονητή τον Κλεάνθη Βικελιδη, ενδιαφέρον από μεγάλες ομάδες της Α ´Εθνικής, και τελικό ραντεβού συνοδεία του Κλεάνθη Βικελίδη με τον Νίκο Καμπάνη, πρόεδρο του ΑΡΗ, και   ένταξή μου τελικά στην ομάδα του ΑΡΗ.
Ο Αείμνηστος Νίκος Καμπάνης, παρουσία του Κλεάνθη Βικελίδη μόλις με είδε και για να ελαφρύνει το κλίμα μου είπε :Εσύ Γιάννη και μόνο από το χρώμα των μαλλιών σου, στον ΑΡΗ πρέπει να έρθεις!
Και πήγα στον ΑΡΗ. Δεν έκανα λάθος. Ηταν η καλύτερη επιλογή για μένα. Συνετέλεσε ευνοϊκά και το γεγονός ότι την προηγούμενη χρονιά με είχε ζητήσει η ΑΕΚ και κατέβηκα στην Αθήνα για μια εβδομάδα και έκανα προπονήσεις με την ομάδα στην οποία προπονητής ήταν ο Μπράνκο Στάνκοβιτς. Ήθελαν να γίνει η μεταγραφή στην ΑΕΚ όμως εγώ ήμουν ήδη φοιτητής στην Γυμναστική Ακαδημία Θες/νίκης και θα έπρεπε να διακόψω την φοίτησή μου στην σχολή αφού δεν επιτρέπονταν οι μεταγραφές από σχολή σε σχολή .Δεν δέχθηκα ,και καλά έκανα, προτεραιότητα για μένα ήταν το πανεπιστήμιο.
Την άλλη χρονιά  ο Στάνκοβιτς ήρθε στον ΑΡΗ, με ήξερε, με ήθελε, ο Κλεάνθης Βικελίδης συζητούσε ήδη μαζί μου, και έτσι έγινε η συμφωνία με συνοπτικές διαδικασίες και ήρθα στον ΑΡΗ.

Πως σε δέχθηκε ο ΑΡΗΣ στους κόλπους του; Ενσωματώθηκες εύκολα;Υπάρχουν αφηγήσεις παικτών, σε άλλα σωματεία  που άλλοι για λόγους πικρίας και άλλοι αντικειμενικά υποστηρίζουν ότι και σε εκείνη την ρομαντική εποχή υπήρχαν κλίκες στα σωματεία.

Ο Γιάννης Βένος, στο κέντρο και αριστερά ο συμπαίκτης του Θόδωρος Πάλλας μετά το πέρας νικηφόρου αγώνα

Στον ΑΡΗ δεν ήταν εύκολη η καθιέρωση. Χρειάστηκε πολύ δουλειά, συνεχής προσπάθεια, καθημερινές διπλές προπονήσεις. Τα πρώτα δυο χρόνια παίζω στο κέντρο σαν αμυντικός χαφ και πηγαίνω πολύ καλά! Σέντερ μπακ  έπαιζε ο Σπυρίδων με τον Φοιρό. Αργότερα όταν έφυγε ο Σπυριδων, γύρισα πίσω και έπαιξα Σέντερ μπακ με τον Γιώργο Φοιρό για 10 χρόνια περίπου .

Δεν αντιμετώπισα καταστάσεις που θα με έφερναν σε δυσχερή θέση όσον αφορά την καθιέρωσή μου ούτε στα Γιαννιτσά, ούτε στον ΑΡΗ. Δεν ξέρω τι είναι η κλίκα. Δεν την συνάντησα. Όμως τι είναι η κλίκα, και πως την εννοεί ο κόσμος! Προφανώς εννοεί ότι κάποιοι παλιοί παίκτες ευνοούν την είσοδο ενός παίκτη στην ενδεκάδα για κάποιους λόγους που γνωρίζουν μόνον αυτοί .Αυτό πράγματι συμβαίνει μερικές φορές, όταν πχ ο προπονητής πρέπει να επιλέξει μεταξύ δυο ισάξιων νέων ποδοσφαιριστών. Τότε ένας παλιός μπορεί να πει την γνώμη του και να βοηθήσει κάποιον νέο.  Μέχρι εκεί όμως.

Από εκεί και μετά πρέπει να τα κάνει μόνος του. Η καθιέρωση έρχεται μέσα από την δίκη του προσπάθεια ,και την δική του απόδοση. Άρα ένας νέος τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει τους παλιούς; Να δουλεύει σκληρά, να είναι πειθαρχημένος, να σέβεται τους συμπαίκτες του και να είναι αποδοτικός και χρήσιμος όταν μπαίνει για να βοηθήσει την ομάδα. Αυτός ο νέος έχει την εύνοια, όχι άδικα από κάποιους άλλους, αφού κάνει μέσα στο γήπεδο αυτά που ζητάει ο προπονητής, αυτά που πρέπει για την ομάδα.
Πως κτίστηκε ο ΑΡΗΣ την εποχή που αγωνίστηκες και έφθασε ψηλά;

Ο Γιάννης Βένος σε εναέρια μονομαχία του  στο αγώνα του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με την Γαλλική Σ’ Ετιέν στο Γήπεδο Χαριλάου το 1979

Το 1976 ήρθε στην ομάδα προπονητής ο Αλκέτας Παναγούλιας και ουσιαστικά ξεκίνησε η ανανέωση της ομάδας, η οποία βέβαια σταδιακά είχε ξεκινήσει από το 1973 όταν  μπήκαν στην ομάδα ο Φοιρός, ο Δράμπης, εγώ,το 1974 ο Κούης, αμέσως μετά ο Μπαλής Σεμερτζίδης Ζήνδρος, ο Μόκαλης ο Όλε  Σκόμποε! Ο Αλκέτας Παναγούλιας έδεσε αυτήν την ομάδα, καθιέρωσε όλους αυτούς τους παίκτες, τους έδωσε αυτοπεποίθηση και σαν άτομα και σαν σύνολο που μάθαινε σιγά σιγά να διεκδικεί και να απαιτεί από κάθε αγώνα να πάρει αυτό που δικαιούται μέσα στο γήπεδο, την νίκη! Αυτή η καινούργια ομάδα, με παίκτες με ταλέντο ,με όνειρα, και με μεγάλη φιλοδοξία για διάκριση, άρχισε σιγά σιγά να αποκτάει ομοιογένεια, δύναμη, αποφασιστικότητα, άρχισε δηλαδή να γίνεται ομάδα με απαιτήσεις. Διεκδικούσε αυτό που ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και άρχισε να αναγνωρίζεται σαν μια καινούργια δύναμη σ στον Ελληνικό πρωτάθλημα.     Με καλούς προπονητές που δούλεψαν μαζί τους η ομάδα άρχισε να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο.
Παναγούλιας, Ρούλ,Ζέτσεφ, Κράμερ, Τσατσέφσκι, είναι προπονητές που έβαλαν τις βάσεις σε αυτήν την ομάδα.

Στην δεκαετία 70-80 ξεχωρίζουν η επιτυχία του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϊ το 1971,η πορεία της ΑΕΚ το 1976 στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ ,και η πορεία του ΑΡΗ στην Ευρώπη με τους αποκλεισμούς Μπενφίκα και Περούτζια που έκανε αίσθηση σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ο ΑΡΗΣ λοιπόν με την πολύ καλή ομάδα που δημιούργησε, πρωταγωνιστεί το 1977,78,79 στο Ελληνικό πρωτάθλημα και βγαίνει κάθε χρόνο στην Ευρώπη δίνοντας σκληρές μάχες και κάνοντας αισθητή την παρουσία του και εκεί! Κορυφή αυτής της προσπάθειας είναι το 1979, όπου η ομάδα κάνει μια φανταστική χρονιά και διακρίνεται και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα!
Στην Ευρώπη ,στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ κάνει μια φανταστική πορεία, αποκλείοντας διδοχικά  Μπενφίκα και αμέσως μετά την Περούτζια του θρυλικού Πάολο Ρόσι με το εκπληκτικό 3-0 μέσα στην Ιταλία που συγκλόνισε όλη την Ευρώπη.
Τελικά αποκλείστηκε από την Σαίντ Ετιέν του Πλατινί, του
Ρεπ και του Λαριός από τα μεγαλύτερα ονόματα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Και στην Ελλάδα όμως η ομάδα τερματίζει πρώτη στο πρωτάθλημα μαζί με τον Ολυμπιακό και δίνει αγώνα μπαράζ .

 Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτό το παιχνίδι;

Πράγματι ο ΑΡΗΣ τερμάτισε πρώτος μαζί με τον Ολυμπιακό στην βαθμολογία. Είχε όμως καλύτερη διαφορά τερμάτων και λογικά έπρεπε αυτός να πάρει το πρωτάθλημα! Αυτο γινόταν, γίνεται, και θα γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου. Όμως εδώ στην Ελλάδα των θαυμάτων, λίγο πριν λήξει το πρωτάθλημα, άλλαξε ο κανονισμός που προέβλεπε ότι σε περίπτωση ισοβαθμίας στην πρώτη θέση, πρωταθλήτρια βγαίνει η ομάδα με την καλύτερη διαφορά τερμάτων, και έγινε ότι σε παρόμοια περίπτωση μεταξύ δυο ομάδων θα δινόταν αγώνας μπαράζ!
Έτσι ο ΑΡΗΣ εξαναγκάστηκε, αν και είχε καλύτερη διαφορά τερμάτων από τον Ολυμπιακό, να παίξει αγώνα μπαράζ για την πρώτη θέση.
Ο ΑΡΗΣ και μόνο που πήγαινε στο τέλος του πρωταθλήματος σε αγώνα μπαράζ με τον Ολυμπιακό, ήταν εκ προοιμίου σε δυσχερέστερη θέση! Και αυτό γιατί και σαν ομάδα δεν είχε το βάθος στον πάγκο που είχε ο Ολυμπιακός, αλλά και σαν ομάδα δεν είχε ούτε την εμπειρία ούτε την δυνατότητα της υποστήριξης  εξωαγωνιστικά ενός τέτοιου εγχειρήματος!
Έτσι ο ΑΡΗΣ μπήκε με ψηλά το κεφάλι να παίξει αυτόν τον αγώνα μπαράζ.
Στο πρώτο ημίχρονο είχε καλύτερη απόδοση από τον Ολυμπιακό, είχε ευκαιρίες, δυο δοκάρια, όμως δεν μπόρεσε να πετύχει ένα γκολ που θα έδινε φτερά στα πόδια όλων μας, θα άλλαζε την ψυχολογία υπέρ μας και θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την τελική επικράτηση.
Αυτό όμως που δεν πέτυχε ο ΑΡΗΣ στο πρώτο ημίχρονο, το πέτυχε ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, με αποτέλεσμα να πάρει ψυχολογία και προϋποθέσεις για την τελική επικράτηση.

Τελικά εκείνη η απώλεια του τίτλου, άφησε πολλές πληγές στην ομάδα. Δεν μπόρεσε να συνέλθει τα επόμενα χρόνια και περιήλθε σε μεγάλη αγωνιστική εσωστρέφεια . Γιατί; Μπορείς να δώσεις μια εξήγηση με ψύχραιμο μάτι και την απόσταση του χρόνου;

Μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό ,ειπώθηκαν πολλά, χωρίς να έχουν κάποια βάση. Η αλήθεια είναι πως η ήττα εκείνη μας τραυμάτισε ψυχολογικά όλους, φιλάθλους και ποδοσφαιριστές, γιατί θέλαμε όλοι όσο τίποτε άλλο, να πάρουμε το πρωτάθλημα !
Όμως ο ΑΡΗΣ διοικητικά, φάνηκε ανέτοιμος να διαχειριστεί το όλο θέμα της διεκδίκησης του πρωταθλήματος και κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος όπου  θα έπρεπε:
α)Να πάρει έναν φορ κρούσης μεγάλη αξίας με ευχέρεια στο γκολ, κάτι που ήταν οφθαλμοφανές σε όλο τον κόσμο, και
β)Να μην επιτρέψει επουδενί να γίνει η αλλαγή του κανονισμού εν μέσω πρωταθλήματος.
Αλλά και μετά την ήττα, και πάλι φάνηκε η διοικητική ανεπάρκεια, αφού αντί αυτή η ομάδα που ουσιαστικά τερμάτισε πρώτη στο πρωτάθλημα, να διατηρηθεί σαν κόρη οφθαλμού και κάνοντας μία δύο προσθήκες να διεκδικήσει και πάλι το πρωτάθλημα, διαλύθηκε.
Για την εσωστρέφεια που δημιουργήθηκε στον σύλλογο τι έχεις να πεις;

Πράγματι εκείνη η απώλεια του τίτλου δημιούργησε στον σύλλογο μια εσωστρέφεια χωρίς προηγούμενο!
Κάποιοι δεν συγχώρεσαν  ποτέ την απώλεια εκείνης της ευκαιρίας! Έκαναν σκληρή κριτική σε όλους, δεν ήταν καθόλου φιλικοί με κανέναν ποδοσφαιριστή εκείνης της ομάδας, και δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν, όπως όλοι μας, αυτό το γεγονός!
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, οι περισσότεροι, οι οποίοι αναγνωρίζουν το γεγονός και ότι εκείνη η ομάδα πέτυχε να τερματίσει πρώτη στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Επίσης η παρουσία στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ εκείνη την χρόνια ήταν μεγαλειώδης. Αυτοί λοιπόν οι φίλαθλοι αναγνωρίζουν ακόμη και σήμερα, ότι αυτά τα δυο επιτεύγματα σε Ελλάδα και Ευρώπη,ήταν ότι καλύτερο έκανε ομάδα του ΑΡΗ μεταπολεμικά.
Τελικά τι κέρδισες από το ποδόσφαιρο; Είσαι από τους λίγους μαζί με τον Κούη, με μακρόχρονη πορεία στον ΑΡΗ που δεν εγκατέλειψες τον σύλλογο, αλλά κρέμασες στο Χαριλάου τα ποδοσφαιρικά σου παπούτσια. Γιατί;

Ο Γιάννης Βένος σε εναέρια μονομαχία σε αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Γήπεδο Χαριλάου το 1979

Τελικά αυτά που κέρδισα από το ποδόσφαιρο ,ήταν ότι πιο όμορφο θα μπορούσα. Την αγάπη ,την εκτίμηση, και τον σεβασμό των φιλάθλων του ΑΡΗ και όχι μόνο. Εντάχθηκα σε μια οικογένεια με αρχές, την οικογένεια του ΑΡΗ που με αγκάλιασε με αγάπη από την πρώτη στιγμή, και είμαι ευλογημένος που ήρθα στην ομάδα από πολύ μικρός και γνώρισα και συνεργάστηκα με μερικές από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες προσωπικότητες του ΑΡΗ.

Αναφέρομαι σε ανθρώπους δεν είναι εν ζωή! Κλεάνθης Βικελίδης, Νικος Καμπάνης, Κωστας Βελιάδης, Λεωνιδας Ποζάνης, Αλκέτας Παναγούλιας, Αγαμέμνων Γκράτσιος και πολλοί άλλοι.

Επίσης γνώρισα, συνεργάστηκα ,και είμαι σε καθημερινή επαφή με χιλιάδες ανθρώπους .Εισπράττω ακόμη και σήμερα, κάθε ημέρα, την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου, και αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη ηθική ανταμοιβή και η μεγαλύτερη ικανοποίηση από την παρουσία και την προσφορά μου στον  σύλλογο. Ανήκω μαζί με τον Ντίνο  Κούη και τον Θόδωρο Πάλλα στους τρεις πρώτους σε συμμετοχές σε αγώνες του ΑΡΗ. Είναι κάτι για το οποίο αισθάνομαι υπερήφανος, γιατί θεωρώ ότι αυτά τα ρεκόρ συμμετοχών είναι πολύ δύσκολο να σπάσουν στο μέλλον!

Τελικά δεν ασχολήθηκες σαν προπονητής με το ποδόσφαιρο. Ασχολήθηκες με το εμπόριο. Γιατί;

Ο Γιάννης Βένος σε αγώνα Παλαιμάχων με τους συμπαίκτες του Ντίνο Κούη και Κώστα Δράμπη

Μετά την ποδοσφαιρική μου καριέρα στον ΑΡΗ, ενώ είχα προετοιμασθεί να το κάνω, δεν έγινα προπονητής. Αν και σπούδασα έχοντας κατά νου αυτόν τον προσανατολισμό, σπουδάζοντας μάλιστα ανάλογα αφού τελείωσα την Γυμναστική Ακαδημία, τελικά ασχολήθηκα με το εμπόριο.
Αγαπούσα και αγαπάω το ποδόσφαιρο, πιστεύω όμως ότι το γεγονός ότι δεν ασχολήθηκα με το επάγγελμα του προπονητή, δεν ήταν μία λάθος απόφαση, αλλά μια ενσυνείδητη, αφού όλα αυτά τα χρόνια που βίωσα σαν ποδοσφαιριστής ,κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι το επάγγελμα του προπονητή στην Ελλάδα!
Παρά το γεγονός ότι συντελεί τα μέγιστα στο να δημιουργηθεί και να προχωρήσει μια ομάδα, δεν απολαμβάνει τελικά την αποδοχή, την εκτίμηση και την αναγνώριση που θα έπρεπε. Πάντα αυτός φταίει, και πάντα είναι το εξιλαστήριο θύμα!
Όμως έμεινα κοντά στον ΑΡΗ και το ποδόσφαιρο. Δημιουργήσαμε το 1992 μαζί με τους συναδέλφους μου τον Σύνδεσμο βετεράνων ποδοσφαιριστών ΑΡΗ.
Συνεχίσαμε έτσι να είμαστε κοντά στην ομάδα και να έχουμε παρουσία και προσφορά στην κοινωνία, συμμετέχοντας ομαδικά σε εκδηλώσεις και αγώνες που σκοπό έχουν να στηρίξουν κοινωνικές ομάδες, αλλά και μεμονωμένα ανθρώπους που πραγματικά το έχουν ανάγκη.
Ιδιαίτερη μέριμνα και φροντίδα από όλους μας, για μεμονωμένες περιπτώσεις συναδέλφων βετεράνων ποδοσφαιριστών του ΑΡΗ και όχι μόνο, που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Τότε η ευαισθησία και η προσπάθεια όλων μας είναι ολοκληρωτική, και η ηθική και υλική συμπαράσταση δεδομένη.
Στις περιπτώσεις αυτές, πάντα ζητούμε την συνδρομή και συμπαράσταση των φιλάθλων της ομάδας  μας, που πάντα είναι γενναιόδωρη!