Το κατάστημα πολυτελείας που επέβαλλε νέους κώδικες συμπεριφοράς και ψυχαγωγίας
- Οι σερβιτόροι Κ.Μυτιλίδης και Μ. Λουκάγκος μιλούν για το κατάστημα που έφερε νέο άνεμο στην ψυχαγωγία και τη διασκέδαση και διαφήμισε την πόλη
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Η είδηση και το μικρό ρεπορτάζ που δημοσίευσε προ ημερών το «Σ.Θ.», ότι την Καθαρά Δευτέρα 2 Μαρτίου έσβησε για πάντα τα φώτα της η καφετέρια «Σταύρος» στην Πλατεία Ελευθερίας, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον.
Αναμενόμενο, γιατί η καφετέρια αυτή ήταν ένας ξεχωριστός χώρος που ταυτίστηκε με την ευγένεια, την εξυπηρέτηση, το χαμόγελο, την επαγγελματική συνείδηση και την υψηλή ποιότητα.
Ήταν ο κοινά αποδεκτός τόπος διασκέδασης που κατέγραψε πολύχρονη και πρωτοπόρα διαδρομή στο χώρο.
Ταυτίστηκε με την πόλη και τους ανθρώπους της για 44 ολόκληρα έτη. Από εκεί ξεκινούσε και εκεί ολοκληρωνόταν για πολλά χρόνια η έξοδος των Σερραίων τα Σαββατοκύριακα και όχι μόνο.
«Ένας καφές στου Σταύρου ήταν η πρόγευση μίας όμορφης ψυχαγωγικής βραδιάς με την οικογένεια ή φίλους σε κάποιο οικογενειακό κέντρο των Σερρών, αλλά και ο καλύτερος επίλογος με ένα παγωτό ή μια μακαρονάδα σπέσιαλ από την προσεγμένη κουζίνα του «Σταύρου».
Η καφετέρια « Σταύρος» προσέδωσε κύρος στη σερραϊκή φιλοξενία, αναβάθμισε την έξοδο των Σερραίων, έδωσε αξία στο επάγγελμα του σερβιτόρου, καθιέρωσε και επέβαλε κατά υποδειγματικό τρόπο την κοινωνική συνύπαρξη στους χώρους ψυχαγωγίας και διασκέδασης.
Σχεδιασμένη με ψηλά στάνταρτς , από την εσωτερική και εξωτερική της αισθητική, τον τρόπο υποδοχής των πελατών της , το σέρβις, την ποιότητα των προϊόντων η καφετέρια «Σταύρος», υπό την υποδειγματική επαγγελματική συμπεριφορά του ιδρυτή και ιδιοκτήτη της Σταύρου Ελεμέ, τάραξε τα νερά και έφερε ένα νέο πρωτοπόρο άνεμο στην ψυχαγωγία της μικρής επαρχιακής πόλης των Σερρών του 1976.
Η προνομιακή της θέση, στην Πλατεία Ελευθερίας , το γεγονός ότι είχε τη δυνατότητα του να «αναπτυχθεί» με τραπεζοκαθίσματα τους θερινούς μήνες στο πεζοδρομημένο τμήμα της, αλλά και η χαρισματική φυσιογνωμία του υπερδραστήριου αυτοδίδακτου επιχειρηματία Σταύρου Ελεμέ, καθιστούσαν δυσεύρετη μία θέση για έναν καφέ ή ένα ποτό στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης των Σερρών- την «παραλία» της.
Πολλά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της καφετέριας «Σταύρος». Πολλά υπήρξαν τα ατού και όπλα της.
Α. Στο στεγαζόμενο χώρο της καφετέριας απαγορευόταν η οχλαγωγία. Oι πελάτες έπρεπε να ομιλούν και να ακούγονται μόνο στο τραπέζι τους. Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς επιβλήθηκε για πρώτη φορά στην πόλη των Σερρών από την καφετέρια «Σταύρος» ( Σ.Σ. πράγμα που, δυστυχώς, δεν ισχύει σήμερα).
Β. Το προσωπικό του καταστήματος ήταν ομοιόμορφα ντυμένο . Κοστούμι με παπιγιόν το χειμώνα και παντελόνι με καλοκαιρινό πουκάμισο τους θερινούς μήνες.
Οι παραγγελίες της ομοιόμορφης εμφάνισης των σερβιτόρων γινόταν από καταστήματα ένδυσης των Σερρών.
Γ. Στον όμορφα διακοσμημένο χώρο της καφετέριας « Σταύρος», ακουγόταν πάντα χαμηλόφωνα ποιοτική μουσική . Ποτέ τα ντεσιμπέλ δεν λειτουργούσαν σε βάρος της ακοής των πελατών.
Δ. Στις ώρες της μεγάλης αιχμής, όταν το κατάστημα είχε παρά πολλή δουλειά που δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί από το πολυμελές σχήμα του προσωπικού, αναλάμβανε δράση ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του Σταύρος Ελεμές. Μετατρεπόταν σε βοηθό των σερβιτόρων του, στέλνοντας μήνυμα αυστηρού επαγγελματισμού και προσήλωσης στην σωστή εξυπηρέτηση του πελάτη.
Προσπαθήσαμε να φρεσκάρουμε την μνήμη των αναγνωστών μας , να ανατρέξουμε στις μέρες δόξας που γνώρισε το υπερπολυτελές κατάστημα από το οποίο πέρασαν ξεχωριστοί επισκέπτες της πόλης, άνθρωποι της τέχνης, των γραμμάτων, των τεχνών, των επιχειρήσεων, της πολιτικής.
Αναζητήσαμε ανθρώπους που έζησαν την καφετέρια «Σταύρος» και τους ζητήσαμε να μας εξηγήσουν τι διαφορετικό, τι ξεχωριστό παρείχε και τι συμβόλιζε.
Ο Κώστας Μυτιλίδης και ο Μάκης Λουκάγκος, σερβιτόροι του θρυλικού καφέ «Σταύρος» στη δεκαετία του 90, άνοιξαν την καρδιά τους στο «Σ.Θ.» .
«Προκαλούσε θαυμασμό και δέος» η καφετέρια «Σταύρος»
Ο Κώστας Μυτιλίδης υπήρξε ως σερβιτόρος από το 1988 ως το 1998. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια σε καθημερινή βάση, ενώ τα επόμενα εργαζόταν τριήμερα και συνέβαλλε ώστε να «βγαίνουν» οι άδειες του τακτικού προσωπικού.
«Η καφετέρια «Σταύρος» ήταν το σημείο αναφοράς για τις Σέρρες. Ήταν το κατάστημα που επισκέπτονταν όλοι οι επισκέπτες- τουρίστες της πόλης. Προκαλούσε εντύπωση , θαυμασμό και δέος σε κάθε επισκέπτη της πόλης των Σερρών.
Απορούσαν πως οι Σέρρες , μία πόλη που δεν είναι συγκοινωνιακός κόμβος, δεν είχε ούτε λιμάνι, ούτε αεροδρόμιο, δεν ήταν μεγαλούπολη, διέθετε έναν τέτοιο πολυτελές επαγγελματικό κατάστημα – χώρο ψυχαγωγίας.
Ο Κώστας Μυτιλίδης θεωρεί ότι η καφετέρια «Σταύρος» υπήρξε σχολή σερβιτόρων και προθάλαμος σωστών επαγγελματιών.
«Όσοι εθήτευσαν εκεί, διαμόρφωσαν και καλλιέργησαν έναν πειθαρχημένο επαγγελματικό τρόπο λειτουργίας και συμπεριφοράς.
Στα θετικά του καταστήματος – και ίσως ένα από τα μυστικά της επιτυχίας – προσμετρά το γεγονός ότι ο αείμνηστος ιδιοκτήτης του Σταύρος Ελεμές προσφωνούσε το προσωπικό του όχι με το μικρό όνομα του εργαζομένου αλλά με όρους υψηλής αστικής ευγένειας. «Κύριε Κώστα», «Κύριε Νίκο». Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας του ιδιοκτήτη με το προσωπικό έγινε απόλυτα σεβαστός από τους πελάτες- θαμώνες του καταστήματος.
Παράλληλα λειτούργησε και ως ασπίδα επαγγελματικής ανύψωσης του σερβιτόρου την ώρα της δουλειάς του και έθετε τα όρια των σχέσεων μεταξύ του προσωπικού και του πελάτη.
«Ήταν μεγάλο σχολείο ζωής η καφετέρια «Σταύρος»
Ο Μάκης Λουκάγκος που εργάστηκε για εννέα συνεχή έτη, από το 1991 ως το 1999, μας δήλωσε:
«Κατ΄ αρχάς λυπήθηκα, πόνεσα παρά πολύ γιατί το κατάστημα ανέστειλε τη λειτουργία του.
Δεν είναι υπερβολή αυτό που σας λέω. Από την καφετέρια «Σταύρος» πέρασαν ως πελάτες όλοι οι Σερραίοι πολίτες αλλά και πολλοί κάτοικοι του Νομού. Ήταν ξεχωριστός, επαγγελματικός χώρος, υψηλών προδιαγραφών. Ένας χώρος που απέπνεε σεβασμό για τον επαγγελματισμό του και την παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών προς τον πελάτη. Για μένα ήταν ένα μεγάλο σχολείο ζωής η καφετέρια «Σταύρος». Απέκτησα πλούσιες εμπειρίες.
Το απαιτητικό περιβάλλον, η μεγάλη πίεση της δουλειάς, αλλά και οι αρχές του Σταύρου Ελεμέ καλλιέργησαν σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ του προσωπικού της επιχείρησης.
Έζησα το κατάστημα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής ευμάρειας. Είδα πως λειτουργούν οι δημόσιες σχέσεις για ένα κατάστημα, πως πρέπει να φέρεσαι στον πελάτη για να τον έχεις ευχαριστημένο και πάντα να σε προτιμά, χωρίς να επιδρά η κόπωση των συχνών επισκέψεων».
Σ.Σ. Στη φωτογραφία ο σερβιτόρος Μάκης Λουκάγκος στην εμβληματική καφετέρια “Σταύρος” το έτος 1998
