Είναι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τη “Δημοτική Πρωτοβουλία Σερραίων”
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Αυθόρμητη, χειμαρρώδης και ακριβής στη χρήση του λόγου, η υποψήφια δημοτική σύμβουλος Στέλλα Παπαβασιλείου στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Γιατρός στο επάγγελμα, μεγάλωσε στη Γερμανία και είναι γαλουχημένη με την νοοτροπία του Δυτικοευρωπαίου πολίτη. Με αυτή την αγωγή αλλά και με ανάλογες εμπειρίες της από επαγγελματικές επισκέψεις σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, φιλοδοξεί να δουλέψει ώστε καλές πρακτικές και νοοτροπίες άλλων χωρών να εφαρμοσθούν στο Δήμο Σερρών.
Συμπαρατάχθηκε στο πλευρό του υποψηφίου δημάρχου Σερρών Θεόδωρου Αραμπατζή, όπως αποκαλύπτει η ίδια, αυτοβούλως γιατί θεωρεί ότι οι ενεργοί πολίτες πρέπει να στηρίξουν έμπρακτα σοβαρούς ανθρώπους, με λαμπρή επαγγελματική και αυτοδιοικητική διαδρομή.
Εκτίθεστε για πρώτη φορά στη κοινή γνώμη ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό της «Δημοτικής Πρωτοβουλίας Σερραίων». Ποιοι οι λόγοι αυτής της απόφασης ;
Δεν είχα σκοπό να είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος. Στο παρελθόν ο θείος μου Βασίλης Παπαβασιλείου μου είχε προτείνει πολλές φορές να ασχοληθώ, αλλά απέρριπτα τις σχετικές προτάσεις. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που είδα να βγαίνει μπροστά ο Θόδωρος Αραμπατζής. Με τον Θόδωρο Αραμπατζή μας δένει παλαιά φιλία, τον εκτιμώ βαθύτατα. Πρόκειται για έναν υπέροχο άνθρωπο, τίμιο, δουλευταρά, καλό οικογενειάρχη και πατέρα. Όταν λοιπόν είδα να βγαίνει μπροστά είπα μέσα μου. «Αυτός ο άνθρωπος αν εκλεγεί δήμαρχος θα βοηθήσει την πόλη, εγώ τι κάνω». Εκεί λοιπόν έγινε το κλικ, και είπα ότι θα μπω στην εκλογική μάχη για να βοηθήσω έναν άνθρωπο άξιο και προκομμένο αλλά και γιατί κι εγώ μπορώ να βοηθήσω το Δήμο. Είμαι σε ένα στάτους τέτοιο που περισσεύει η όρεξη και η γνώση.
Οι καταξιωμένοι επαγγελματίες, όπως εσείς που ασκείτε την ιατρική, έχουν το χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά;
Σαφώς και έχουν. Πρώτα από όλα γιατί έχουμε μεγαλώσει και ξέρουμε να διαχειριζόμαστε το χρόνο μας διαφορετικά. Έχουμε καλύψει τις περισσότερες ανάγκες, επαγγελματικές, οικονομικές και πιστεύω ότι είναι η καλύτερη περίοδος να ασχοληθούμε με τα κοινά.
Η πόλη έχει αλλάξει με τις παρεμβάσεις που έγιναν. Ο κόσμος ή ένα τμήμα του δυσανασχετεί γιατί δεν υπάρχουν χώροι στάθμευσης, διπλοπαρκάρει, δεν θέλει να κινείται πεζός και δεν χρησιμοποιεί την αστική συγκοινωνία, αλλά το αυτοκίνητό του. Πως μπορεί αυτό να αλλάξει;
Αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο αν αλλάξει η νοοτροπία. Χώροι στάθμευσης δωρεάν στο κέντρο δεν υπάρχουν σε καμία ευρωπαϊκή πόλη. Επισκέπτομαι ευρωπαϊκές πόλεις λόγω δουλειάς αλλά και επειδή μεγάλωσα στο εξωτερικό διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι σταθμεύουν τα αυτοκίνητα τους στην περιφέρεια και μετά κινούνται είτε πεζοί στους πεζοδρόμους που έχουν γίνει ή μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Πριν λίγα χρόνια το ΚΤΕΑΛ επιχείρησε να εθίσει τους Σερραίους να χρησιμοποιούν την αστική συγκοινωνία με μειωμένο κόμιστρο υπό την προϋπόθεση της αυξημένης συμμετοχής αλλά οι Σερραίοι δεν ανταποκρίθηκαν. Δείχνει αυτό μια τάση ή αξίζει να γίνει νέα προσπάθεια;
Λογικό ήταν να εγκαταλείψει την προσπάθεια γιατί δεν μπορεί να κάνει κοινωνική προσφορά ένας οργανισμός όπως το ΚΤΕΑΛ. Αν εμείς ως δημότες δεν θέλουμε να βοηθήσουμε δεν γίνεται τίποτε. Ούτε με το μαχαίρι στο λαιμό μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι δεν πηγαίνουμε μπροστά στην τράπεζα με το αυτοκίνητο, ούτε μπροστά στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μας. Πρέπει να σεβόμαστε τον διπλανό μας. Για τους έχοντες αναπηρία υπάρχουν θέσεις στάθμευσης για να εξυπηρετηθούν και δεν πρέπει εμείς οι υπόλοιποι να αυθαιρετούμε χρησιμοποιώντας θέσεις που δεν μας ανήκουν.
Τι άλλο σας ενοχλεί στη πόλη που πιστεύετε ότι πρέπει να βελτιώσουμε σε σχέση με την εικόνα της και τη αισθητική της;
Το διπλοπαρκάρισμα, είναι ότι πιο άσχημο υπάρχει. Το παρκάρισμα στις θέσεις φορτοεκφόρτωσης, οι πινακίδες καταστημάτων που δεν επιτρέπουν σε ηλικιωμένους να περάσουν άνετα, ούτε τη νέα μητέρα που βγάζει το παιδί της μία βόλτα. Για μένα αυτά είναι αισχρά πράγματα.
Ποια είναι η εικόνα σου για τον Δήμο Σερρών που ενσωμάτωσε και πολλά χωριά από το 2011 με το σχέδιο «Καλλικράτης»
Τα κοντινά χωριά καλώς ενσωματώθηκαν στο Δήμο Σερρών. Για τα πιο μακρινά υπάρχει ένα θέμα, αλλά αυτό εξαρτάται από τη βούληση του Υπουργείου. Μπορούν όμως οι Δήμοι να δώσουν στοιχεία για τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της χωροθέτησης και να υπάρξει ένας επανασχεδιασμός.
Πιστεύετε ότι είναι ουτοπία να παλεύουμε για έναν ιδανικό δήμο;
Ότι είναι κάποιοι στόχοι πολύ δύσκολοι, είναι γιατί τα οικονομικά των ΟΤΑ είναι στενά. Το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα είναι η συνεννόηση μεταξύ μας. Πρέπει, όμως, να προσπαθήσουμε. Πάω για παράδειγμα σε μία μικρή επαρχιακή πόλη στο εξωτερικό και θαυμάζω πράγματα και λέω. «Κοίτα τι ωραίο αυτό, γιατί να μην το κάνουμε και εμείς». Υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν τρόποι, αρκεί να υπάρχει θέληση να υιοθετήσουμε καλές πρακτικές και αποδοχή από τους δημότες να τις στηρίξουν.
Ήμουν στη θέση του δημότη, που έβλεπα, έκρινα και είχα άποψη. Μπαίνοντας σε αυτή τη διαδικασία, διαβάζοντας και έχοντας επαφή με όλους τους ενεργούς ανθρώπους μέσα στο Δήμο, πέρασα στην αντίπερα όχθη και είδα πόσο δύσκολα είναι πολλά πράγματα.
Πολλές φορές οι άνθρωποι ξεκινούν με αγνές προθέσεις και όρεξη, αλλά σκοντάφτουν στη γραφειοκρατία και την κοινή γνώμη. Χρειάζεται υπερπροσπάθεια πολλές φορές για να έρθει το καλό αποτέλεσμα.
Αυτή η αντιφατικότητα του Έλληνα πως θα δαμαστεί; Πού οφείλεται;
Στο ότι είμαστε κακομαθημένοι και δεν έχουμε καλή παιδεία. Εγώ σαν παιδί μεγάλωσα στο εξωτερικό και μεγάλωσα τα παιδιά μου στην Ελλάδα.Κάνοντας τη σύγκριση θα έλεγα ότι είμαστε μέρα με νύχτα και είμαστε 40-50 χρόνια πίσω σε σχέση με το εξωτερικό. Αυτά που κάναμε 40 χρόνια πριν, ως παιδί δημοτικού στη Γερμανία, δεν τα διδάσκονται ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα.
Σε θέματα νοοτροπίας εννοείτε;
Νοοτροπίας, τρόπος μαθήματος, η επαφή με τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Μας μάθαιναν πώς να συμπεριφερόμαστε ως πεζοί, ως οδηγοί, ως ποδηλάτες. Ποιος γνωρίζει ότι προτεραιότητα έχει το ποδήλατο, μετά ο πεζός και μετά το αυτοκίνητο? Στην Ελλάδα προτεραιότητα έχει το αυτοκίνητο. Ελάχιστοι σέβονται τον πεζό και τον ποδηλάτη. Δεν καταλαβαίνουν όσοι περπατούν στον ποδηλατοδρόμο ότι θέτουν σε κίνδυνο τον ποδηλάτη; Στη Γερμανία αυτά τα μάθαμε από μικροί και έχουμε σχετικά πτυχία. Τα έχω ακόμη στο σπίτι μου, ήταν η επιβράβευση. Έτσι διαμορφώνεις σωστούς πολίτες.
