Μία παράσταση όνειρο…..
- Αποχωρώντας από την παράσταση νοιώθεις περηφάνια για την χώρα μας που γέννησε την κορυφαία το τεχνών, το θέατρο και τους αρχαίους μεγάλους μας ποιητές
Σε ένα κατάμεστο κοινό, σε ένα περιβάλλον που σε καθηλώνει, στο αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, παρουσιάστηκε η κορυφαία αρχαία τραγωδία Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή, το Σάββατο 20 και την Κυριακή 21 Ιουλίου 2019, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Φιλίππων Θάσου
Η παράσταση ήταν εξαιρετική!!! Μία αρχαία τραγωδία, το αρτιότερο δημιούργημα της αρχαίας δραματικής τέχνης, χωρίς μοντερνισμούς , αλλοιώσεις και παρεμβάσεις στην ομορφιά του αρχαίου έργου…
Η σκηνοθεσία του Κων/νου Μαρκουλάκη λιτή και απέριττη….με την εμπειρία του πρωταγωνιστή, μετέφερε τους θεατές στον λαβύρινθο του μυαλού του Οιδίποδα, ζώντας την αγωνία του , συμπάσχοντας μαζί του, μέχρι την κορύφωση του δράματος και την αποκάλυψη της αλήθειας..
Σκηνικά δεν υπήρχαν… η σκηνή γυμνή…τα σκηνικά τα δημιουργούσαν τα σώματα των ανδρών του χορού, που κρατούσαν πήλινα βρέφη, με τα χέρια στραμμένα στον ουρανό, συμβολίζοντας τον λοιμό που αφάνιζε την πόλη, αλλά και το εγκαταλελειμμένο βρέφος Οιδίποδα στον Κιθαιρώνα. Ο Οιδίπους Δημήτρης Λιγνάδης , κατάφερε να μας καθηλώσει , με μια ερμηνεία-παρακαταθήκη, ξετυλίγοντας το κουβάρι της μοίρας του, προσπαθώντας να απαντήσει στα ερωτήματα που τον βασανίζουν όσο αποκαλύπτεται η αλήθεια: «Ποιος είμαι;…. «Και της μητέρας που τον γέννησε σύζυγος και γιος…. Και του πατέρα που τον γέννησε ομόσπορος και φονιάς. ….και των παιδιών του πατέρας κι αδελφός», τυφλώνεται ανήμπορος να αντέξει την αλήθεια .
Η Ιοκάστη, Αμαλία Μουτούση, αρχοντική και αγέρωχη , όπως αρμόζει σε μια βασίλισσα μια μητριαρχικής εποχής, προσπαθεί να τον καθησυχάσει, εμπαίζοντας και ακυρώνοντας τους χρησμούς…Στο τέλος, μη μπορώντας να αντέξει την αλήθεια που την ήθελε μητέρα και ομόκλινη σύζυγο του Οιδίποδα, αυτοκτονεί .. Οι υπόλοιποι ρόλοι αποδόθηκαν υπέροχα από τους από τους Νίκο Χατζόπουλο –Κρέων, Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη-Τειρεσία, Γιώργο Τζιόβα – Άγγελο, Γιώργο Ψυχογιό – Θεράπωντα, Νικόλαο Χανάκουλα – Εξάγγελο.
Η ζωντανή μουσική του Μίνωα Μάτσα, επιβλητική και καθηλωτική, με τους άνδρες του χορού να ερμηνεύουν, να τραγουδούν και να παίζουν και τα παρασοδιακά όργανα… Φεύγοντας από μια τόσο συναρπαστική παράσταση , νιώθεις πλήρης και γεμάτος συναισθήματα, αλλά και υπερήφανος ως έλληνας, που η χώρα μας γέννησε την κορυφαία των τεχνών το θέατρο και τους μεγάλους αρχαίους μας ποιητές…
Μ.Κ.
