Το οδοιπορικό της δόξας ενός σπάνιου ταλέντου και η μοιραία επιλογή του
- Αποκαλυπτική και εκ βαθέων εξομολόγηση- συνέντευξη στο «Σ.Θ.»
Συνέντευξη στον Δημήτριο Νάτσιο και τον Δημήτρη Ματζιρόπουλο
Ο διεθνής ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού στα τέλη της δεκαετίας του 80’ Ηλίας Σαββίδης σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση- συνέντευξη στο «Σ.Θ.» αναφέρεται σε όλους και όλα.
Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο ήταν τόσο γνήσιο και τόσο μεγάλο ώστε έφθασε σε χρόνο ρεκόρ από την άσημη ερασιτεχνική ομάδα του Ηρακλή Χειμάρρου το 1984- μετά τρία χρόνια παρουσίας στον Πανσερραϊκό ( 1985-1988)- να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό Πειραιώς, να καθιερωθεί έχοντας υψηλό ανταγωνισμό- τα μεγάλα ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά αστέρια (Ντετάρι, Προτάσωφ, Λιτοφένσκο, Σάβιτσεφ) -αλλά και τον ελληνικό ποδοσφαιρικό αφρό που είχε φέρει την εποχή εκείνη ο Γιώργος Κοσκωτάς στους ερυθρόλευκους.
Η πορεία του και η εξέλιξη του Ηλία Σαββίδη ήταν η ενσάρκωση του Ελληνικού Ονείρου. Ταπεινή ποδοσφαιρική προέλευση, σπάνιο ταλέντο, σκληρή δουλειά, πίστη στις δυνατότητες του και ακράδαντη αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να σταθεί ισότιμα δίπλα σε ποδοσφαιριστές προηγμένων ευρωπαϊκών σχολών.
Θριάμβευσε και έζησε το απόγειο της ποδοσφαιρικής δόξας σε ηλικία 22 ετών όταν κέρδισε θέση βασικού στην Εθνική ομάδα Ανδρών και ανάγκασε τον Τύπο της εποχής να του χαρίσει διθυραμβικά σχόλια μιλώντας για το σπάνιο ταλέντο του (συνδυασμός τεχνικής κατάρτισης και δυναμισμού).
Αυθόρμητος, ειλικρινής, δυναμικός, παθιασμένος με το ποδόσφαιρο ακόμη και σήμερα ο Ηλίας Σαββίδης μας άνοιξε την καρδιά του για την ποδοσφαιρική του διαδρομή.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Σ.Θ.» μιλά για το αξιοθαύμαστο ποδοσφαιρικό του οδοιπορικό που αναδεικνύει ότι η πίστη στις δυνατότητες σου μπορούν να σε εκτοξεύσουν στον ποδοσφαιρικό Όλυμπο, αλλά επισημαίνει ότι καραδοκούν κίνδυνοι για τον ποδοσφαιριστή καριέρας να οδηγηθεί στο μοιραίο λάθος όταν δεν διαθέτει τα φίλτρα της ψυχραιμίας και της διαχείρισης άδικων προπονητικών επιλογών.
Η συνέντευξη του Ηλία Σαββίδη παραχωρήθηκε το πρωί του Σαββάτου 8 Οκτωβρίου 2022 στην Ακρόπολη των Σερρών. Τον «ανακρίναμε» μαζί με τον βετεράνο αθλητικογράφο Δημήτρη Ματζιρόπουλο ο οποίος υπήρξε ανταποκριτής πολλών εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας καλύπτοντας το ρεπορτάζ του Πανσερραϊκού.
Ήθελες από μικρός να γίνεις ποδοσφαιριστής; Πότε και πως ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
Ο Ηλίας Σαββίδης( πάνω σειρά τρίτος από τα αριστερά) με την ομάδα του Ηρακλή Χειμάρρου την περίοδο 1983-84
Ναι από μικρός ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο ή τετριμμένο, αλλά νομίζω ότι τις λέξεις μάνα και μπάλα τις είπα μαζί.
Ο πατέρας μου Νικόλαος υπήρξε ποδοσφαιριστής στο χωριό και ποδοσφαιρόφιλος. Με βοήθησε, μου στάθηκε σε όλη την διαδρομή μου άλλα και η μητέρα μου Αναστασία δεν στάθηκε εμπόδιο στην ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο και καμάρωσε για την εξέλιξη μου. Ο αδελφός του Τάσος- αείμνηστος- σήμερα ήταν το στήριγμα μου, ήμασταν μαζί 12 χρόνια στην Αθήνα και συνυπήρξαμε στον Πανσερραϊκό.
Μεγάλωσα στο χωριό μου τον Χείμαρρο Σερρών, είχαμε αλάνες, είχα το προνόμιο από μικρό παιδί να είμαι με μία μπάλα στα πόδια. Στην πρώτη μου φωτογραφία με την ομάδα του χωριού του, τον Ηρακλή Χειμάρρου μόλις είχα βγάλει δελτίο δεν φόρεσα φανέλα, δεν υπήρχε φανέλα για μένα, φανέλες φορούσαν οι μεγάλοι. Έτσι πόζαρα γυμνός από τη μέση και πάνω στην πρώτη μου ποδοσφαιρική φωτογραφία με ομάδα. Σε ηλικία 13-14 ετών έβγαλα το πρώτο μου δελτίο.
Ποιος προπονητής σε βοήθησε περισσότερο στην καριέρα σου;
Ο Ηλίας Σαββίδης με τη φανέλα του Πανσερραϊκού σε αγώνα με τον Εθνικό Πειραιώς στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών.
Συνάντησα μεγάλους προπονητές και στην Εθνική Ελλάδας και στον Ολυμπιακό και στις άλλες ομάδες και τον Πανσερραϊκό που ξεκίνησα.
Στα πρώτα μου βήματα με βοήθησε ο Τάκης Βυζιώτης ο οποίος κατάγεται από την Ηράκλεια. Παρέμεινε προπονητής του Ηρακλή Χειμάρρου για 18 συνεχή χρόνια εκείνη την εποχή. Ήταν ένας άνθρωπος μειλίχιος που δεν μου δημιούργησε κανένα πρόβλημα προπονητικά και από πλευράς συμπεριφοράς. Το λέω αυτό γιατί υπάρχουν προπονητές που δεν συμπεριφέρονται σωστά. Στην πορεία μου με βοήθησε ο Βλαντιμίρ Ταμπόρσκι.
Με πίστεψε στον Πανσερραϊκό από την πρώτη στιγμή, μου έδωσε ευκαιρίες ήμουν 16, 17 ετών όταν ήρθα στον Πανσερραϊκό, δεν είχα κλείσει ούτε τα 18.
Ίσως να είχε άλλη νοοτροπία ο Ταμπόρσκι και με βοήθησε πολύ στην εξέλιξη μου.
Ποιόν ποδοσφαιριστή είχες ως πρότυπο;
Ποδοσφαιρικά είχα τον Μαραντόνα μου άρεσε παρά πολύ. Για την συμπεριφορά στη ζωή του δεν θέλω να την σχολιάσω.
Είχα επίσης τρέλα με τον Γιώργο Δεληκάρη, ίσως επειδή αγωνιζόμουν και εγώ στην ίδια θέση και τον θαύμαζα πολύ.
Πόσο δύσκολη είναι η ζωή ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή;
Ο Ηλίας Σαββίδης δεξιά σπεύδει να μαρκάρει τον Σπύρο Μαραγκό του Παναθηναϊκού, στο βάθος ο συμπαίκτης Σωτήρης Μαυρομάτης.
Θέλει πολλές θυσίες. Θυμάμαι όταν ήμουν στον Πανσερραϊκό μας έλεγαν στις 10 το βράδυ στο σπίτι. Στον Ολυμπιακό όταν αγωνιζόμουν είχαμε πολλές υποχρεώσεις, πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρώπη, δυο μέρες Σαββατοκύριακα γεμάτα, ξενοδοχεία. Δεν βγαίναμε έξω, βλέπαμε τη ζωή από τα παράθυρα των ξενοδοχείων, κάναμε πολλές θυσίες. Θέλει θυσίες, γερά νεύρα, ψυχολογικά πρέπει να διαχειρίζεσαι καταστάσεις που προσπαθούν να σε εξοντώσουν μερικές φορές.
Θα σας πω ένα παράδειγμα.
Σε ένα παιχνίδι αγωνίστηκα μέσα στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ, όταν με δικό μου γκολ άνοιξε ο δρόμος και έσπασε μία πολύχρονη παράδοση( 22 ετών) που ήθελε τον Ολυμπιακό να χάνει πάντα στη Θεσσαλονίκη από τον ΠΑΟΚ.
Ήταν Κυριακή και μετά παίζαμε Τετάρτη με τον ΠΑΟΚ πάλι δεύτερο τελικό στο Στάδιο Καραϊσκάκη.
Ενώ πέτυχα γκολ και έσπασε μία πολυετή παράδοση, μετά 4 μέρες ο προπονητής μου Μπλαχίν με είχε εκτός 18άδος. Δηλαδή είχα πετύχει γκολ ήμουν από τους καλύτερους παίκτες και με είχε εκτός 18άδος.
Πως εγώ θα διαχειριστώ αυτή την κατάσταση; Το λέω ως λεπτομέρεια, γιατί οι θυσίες που έπρεπε να κάνουμε εμείς ήταν πολύ μεγάλες, όταν είσαι σε αυτό το επίπεδο.
Όταν αγωνίζεσαι όμως σε μικρομεσαίες ομάδες δεν μπορεί να πεις το ίδιο, ότι αξίζει δηλαδή να κάνεις τόσες θυσίες.
Για να ανεβείς όμως ψηλά και να διατηρηθείς πολλά χρόνια όταν είσαι σε μεγάλα σωματεία οι θυσίες είναι μονόδρομος.
Πως βίωσες τις μεγάλες νίκες του Πανσερραϊκού την περίοδο 85-86 επί του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ με 4-1. Ήταν η πρώτη σου χρονιά στον Πανσερραϊκό
Ο Δημήτρης Νάτσιος αριστερά , ο Δημήτρης Ματζιρόπουλος δεξιά και στο μέσο ο Ηλίας Σαββίδης κατά την διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στο «Σ.Θ.» στην Ακρόπολη των Σερρών.
Καταρχήν τότε δεν υπήρχαν πλαστικά καθίσματα. Υπήρχαν 15 -16 χιλιάδες κόσμος στο γήπεδο, και γύρω από τα κάγκελα είχε κόσμο.
Το ντεμπούτο μου στον Πανσερραϊκό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο έγινε την μέρα των γενεθλίων μου 3 Νοεμβρίου 1985, την ημέρα που έκλεισα τα 17 μου χρόνια με τον Ολυμπιακό, την ομάδα που θα αγωνιζόσουν στη συνέχεια κάτι που δεν γνώριζα.
Ο Βλαντιμίρ Ταμπόρσκι με είχε χρησιμοποιήσει σε φιλικά, και στο κύπελλο αλλά στο πρωτάθλημα δεν είχα αγωνιστεί. Είχα έρθει το καλοκαίρι στον Πανσερραϊκό και με χρησιμοποιεί αλλαγή στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.
Είχα τρελαθεί από χαρά όταν πάτησα το χορτάρι μέσα στο γήπεδο, κερδίσαμε 4-1. Έρχεται ο ΠΑΟΚ μετά από λίγο και κερδίζουμε πάλι με το ίδιο σκορ. Εκείνες τις ημέρες στις Σέρρες υπήρχε ένα πανηγύρι, μία απερίγραπτη ευφορία στον κόσμο, στους δρόμους, στην αγορά, το έβλεπες παντού σε κάθε σου βήμα. Με προσέγγιζε ο φίλαθλος κόσμος, με χαιρετούσε θερμά. Έρχεται ο Παναθηναϊκός κερδίζουμε 1-0. Έλεγα από μέσα μου ότι ο κόσμος μπορεί να νομίζει ότι πάμε για πρωτάθλημα. Μας φιλοξενούσαν μέσω ΕΡΤ-3 στην «αθλητική Κυριακή», μιλούσαμε εγώ, ο Τσιφούτης, ο Γκέκας, ο Σοφιανόπουλος. Ήταν μία ονειρική περίοδος.
Τα αρνητικά σχόλια που γινόταν από την κερκίδα σας επηρέαζαν;
Ο Ηλίας Σαββίδης δεξιά υπό το βλέμμα του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Χρήστου Βασιλόπουλου που σπεύδει να τον μαρκάρει.
Στο βάθος δεξιά διακρίνεται ο ποδοσφαιριστής της Ένωσης Παύλος Παπαϊωάννου
Εμένα δεν με επηρέαζαν τα αρνητικά σχόλια των αντιπάλων. Με επηρέαζαν τα αρνητικά σχόλια των φιλάθλων της ομάδας μου. Με επηρέαζε ψυχολογικά όταν οι φίλαθλοι μας με έβριζαν. Στεναχωριόμουν παρά πολύ, επηρεαζόμουν πολύ αλλά το ξεπερνούσα. Πέρα από τα συναισθήματα είναι δουλειά, πρέπει να προχωρήσεις. Την μία Κυριακή δεν πήγες καλά, την άλλη έπρεπε να τα δώσεις όλα για να είσαι εντάξει.
Ποια η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου;
Η καλύτερη όταν πήρα μεταγραφή από τον Πανσερραϊκό στον Ολυμπιακό. Η χειρότερη όταν χάσαμε το 1993 από τον Παναθηναϊκό στο κύπελλο. Τότε είχαμε κουρευτεί για να δώσουμε ένα σήμα αποφασιστικότητας αλλά χάσαμε 1-0, χάσαμε το κύπελλο και ήταν πολύ αρνητικό για μένα.
Αισθάνθηκες ποτέ «ήρωας» της ομάδας σου;
Πανηγυρισμοί παικτών του Ολυμπιακού στο Τουρνουά της Πεσκάρα. Από αριστερά: Κούσουλας, Καρανταϊδης, Μύρτσος, Σαββίδης, Παχατουρίδης, Μητσιμπόνας, Λιτοφένσκο
Πολλές φορές, αρχικά όταν με δικό μου γκολ απευθείας φάουλ σπάσαμε την παράδοση στην Τούμπα 22 ετών. Αισθάνθηκα σε εισαγωγικά «βασιλιάς» σε ένα παιχνίδι Ολυμπιακού- Εθνικού στο Καραϊσκάκη, διότι πάντα υπήρχε μεγάλη κόντρα μεταξύ των δύο αυτών ομάδων λόγω εντοπιότητας.
Το σκορ ήταν 0-0 χρησιμοποιήθηκα ως αλλαγή στο Β΄ μέρος και πετυχαίνω ένα ωραίο γκολ με ένα δυνατό σουτ, ήταν μία γκολ-άρα και μετά πετύχαμε άλλα δυο γκολ και κερδίσαμε με 3-0. Βγαίνοντας από το γήπεδο οι φίλαθλοι με σήκωσαν στον αέρα και με πήγαν ως το αυτοκίνητο μου να φύγω. Είπα μέσα μου τι γίνεται εδώ, δεν έκανα τίποτα, πέτυχα ένα γκολ, άλλα τελικά δεν είναι έτσι, ο φίλαθλος κόσμος όμως το βλέπει διαφορετικά και συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο.
Από τα γκολ που σημείωσες, ποιο θεωρείς ότι ήταν το σημαντικότερο το οποίο πανηγύρισες πολύ και θα το θυμάσαι για πάντα; Είναι αυτά τα δυο μας περιέγραψες ή κάποιο άλλο;
Ήταν αυτά αλλά και ένα άλλο τέρμα που πέτυχα όταν ήμουν στον Πανσερραϊκό σε ένα παιχνίδι με τη Λάρισα στο Αλκαζάρ. Χάναμε 2-0 και το ανατρέψαμε σε 2-3. Με χρησιμοποιεί ως αλλαγή ο Ταμπόρσκι, αγωνίστηκα 25-30 λεπτά το σκορ έγινε 2-2 και κάνω το 2-3 με ένα δυνατό σουτ και παίρνουμε διπλό στη Λάρισα. Κάποιος είχε κερδίσει στο ΠΡΟ-ΠΟ λόγω του διπλού του Πανσερραϊκού, ήταν μεγάλη έκπληξη, είχε κερδίσει αρκετά χρήματα ο άνθρωπος που είχε κάνει στη σωστή πρόγνωση και οι συμπαίκτες μου με πείραζαν ότι θα έρθει να με βρει για να μου δώσει κάποια χρήματα ως δώρο. Ήταν πολύ σημαντικό εκείνο το γκολ ήταν η πρώτη μου χρονιά στον Πανσερραϊκό. Το γκολ εκείνο με βοήθησε πολύ και μου έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου. Και με τον Ολυμπιακό είχα πετύχει αρκετά κρίσιμα τέρματα και πολλές φορές τα θυμάμαι και νιώθω υπέροχα.
Τι κέρδισες από το ποδόσφαιρο; Χρήματα κέρδισες;
Είμαστε σε μία ηλικία που γνωρίζουμε περισσότερα, δεν είμαστε νέοι που το μυαλό μας είναι πάνω από το κεφάλι μας.
Τώρα μπορούμε να ζυγίσουμε τις καταστάσεις καλύτερα. Το χρήμα είναι το τέταρτο κατά σειρά που κερδίζεις. Αυτό που κέρδισα είναι ότι απολαμβάνω σεβασμό από φιλάθλους ανταγωνιστικών ομάδων σε σχέση με την ομάδα που αγωνίστηκα περισσότερο, τον Ολυμπιακό καθώς και από αντιπάλους ποδοσφαιριστές. Όσοι με γνώρισαν ως άνθρωπο του ποδοσφαίρου δείχνουν τον σεβασμό τους και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για μένα. Ασχολήθηκα με ακαδημίες εννέα χρονιά με τον παλιό μου συμπαίκτη Καρανταΐδη πήρα αγάπη από τους γονείς και τα παιδιά. Για μένα αυτό μετρά, ο σεβασμός και το ήθος και η οικογένεια μου.
Έχω κερδίσει κάποια χρήματα αυτά τα χρόνια, αλλά εγώ το μετρώ ως τρίτο και τέταρτο σε προτεραιότητα από αυτά που κέρδισα από το ποδόσφαιρο.
Όταν ακούγατε σχόλια για τον πρόεδρο σας, την εποχή Κοσκωτά επηρεαζόσασταν;
Με την μικτή ομάδα της ΕΠΣ Σερρών περιόδου 1983-1984 ο Ηλίας Σαββίδης .Πάνω αριστερά: Ζαχαριάς, Καγιάς, Κουρουκερέζης, Καμτσικλής, Παπαδόπουλος, Γκέκας. Κάτω αριστερά: Κουσουτζίδης, Ηλ. Σαββίδης, Αμπεριάδης, Κετεκίδης, Σοφιανόπουλος.
Παρά πολύ επηρεαζόμασταν. Είναι όπως νοιώθεις όταν πας να πολεμήσεις και υπάρχει στρατός χωρίς στρατηγό, έτσι δεν υπάρχουν και στρατιώτες χωρίς στρατηγό.
Το έχω πει πολλές φορές, είχαμε πολλά διοικητικά προβλήματα όταν αναδείχθηκε το σκάνδαλο με τον Κοσκωτά. Ήμασταν πολλοί καλοί παίκτες, είχε φέρει στον Ολυμπιακό όλο τον ποδοσφαιρικό αφρό. Έγιναν όσα έγιναν και επηρεαστήκαμε παρά πολύ. Αγωνιζόμασταν ως γηπεδούχοι στην Πάτρα, στη Κόρινθο, το Βόλο και για μία πέτρα μας τιμωρούσαν. Φθάσαμε να παίζουμε 2 μήνες- τέσσερα παιχνίδια τιμωρημένοι, και τέσσερα εκτός έδρας ματς- μακριά από το Στάδιο Καραϊσκάκη. Ήμασταν περιπλανώμενοι, δεν υπήρχε άνθρωπος να μας πει μία κουβέντα, η διοίκηση ήταν ανύπαρκτη, φθάσαμε στο σημείο να έχουμε και προβλήματα μεταξύ μας (δεν μου αρέσει πως περπατάς, πως χαιρετάς), αντιμιλούσαμε ο ένας τον άλλον, χρήματα δεν παίρναμε, κερδίζαμε αγώνες και τα χρήματα ήταν στη μορφή της υπόσχεσης. Υπήρχε μεγάλη αστάθεια εκείνη την περίοδο που μου θυμίσατε.
Ποιο το πρώτο σου παιχνίδι με την Εθνική και τι θυμάσαι;
Η Ομάδα του Πανσερραϊκού της περιόδου 1987-88 στην οποία αγωνίστηκε ο Ηλίας Σαββίδης. Στην κάτω σειρά τέταρτος απο τα αριστερά, δίπλα ο Δημήτρης Αιβαζίδης και ο Γιώργος Παπαδόπουλος.
Το πρώτο μου παιχνίδι ήταν με την Ενωμένη Γιουγκοσλαβία, πριν διαλυθεί ως κράτος. Ήταν 1988, 1989. Προπονητής της Εθνικής ήταν ο Αντώνης Γεωργιάδης.
Τότε ο Γεωργιάδης με είχε δει σε παιχνίδια της εθνικής Ελπίδων και με κάλεσε στην Εθνική Ανδρών στο αγώνα με την Γιουγκοσλαβία στο ΟΑΚΑ. Είχα αγωνιστεί ως αλλαγή, συνέχισα μετά, είχα αγωνιστεί 8-10 φορές με το εθνικό μας συγκρότημα.
Το καλύτερο μου παιχνίδι ως διεθνής ήταν με τη Ρουμανία, το 0-0, προκριματικά Παγκόσμιου Κυπέλλου. Είχα κάνει ένα φανταστικό παιχνίδι. Είχε πολλά εγκωμιαστικά σχόλια στις εφημερίδες μετά το παιχνίδι. Με είχε πιστέψει πολύ ο Αντώνης Γεωργιάδης και ήταν τιμή μου που αγωνίστηκα στην Εθνική. Έχω πολλές συμμετοχές με την Εθνική Ελπίδων. Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι την περίοδο εκείνη ο Αντώνης Γεωργιάδης ήταν παρεξηγημένος από πολλούς, διότι πριν λίγα χρόνια ως προπονητής του Ολυμπιακού είχε χάσει από τον Παναθηναϊκό με σκορ 4-0 και είχε στιγματιστεί από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Προπονήθηκα μαζί του και διαπίστωσα ότι η προπόνηση που έκανε ήταν πρωτοποριακή και ουσιώδης.
Ποιοι οι λόγοι που δεν συνέχισες στον Ολυμπιακό περισσότερα χρόνια, πιστεύεις ότι έκανες λάθη που σε επηρέασαν αρνητικά;
Όταν έκλεισα πενταετία, είχα ανανεώσει για άλλα τρία χρόνια. Στον Ολυμπιακό ήμουν έξι χρόνια. Αγωνίστηκα άλλο ένα μετά την 5ετία και είχαν μείνει άλλα δυο.
Είχα πολλά προβλήματα με τον αείμνηστο Νίκο Αλέφαντο. Όλοι γνωρίζαμε πως ήταν ο Αλέφαντος, ήταν απότομος, νευρικός, και είχα κάποια προβλήματα. Μαζί με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε τα προηγούμενα χρόνια μου είχαν σπάσει τα νεύρα. Ο Ολυμπιακός πότε δεν μου είπε να φύγω, ποτέ δεν μου είπε Ηλία φύγε, δεν σε θέλουμε, φύγε. Εγώ είχα μία πρόταση από τον Άρη, ζήτησα από τον Ολυμπιακό να φύγω, μου είπαν θα ρωτήσουν τον προπονητή, ο προπονητής είπε ότι δεν με χρειάζεται μπορεί να φύγει, και έτσι έφυγα. Τότε στον μπασκετικό Ολυμπιακό ήταν ο Ιωαννίδης και μεσολάβησε να πάω στον Άρη. Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό την ομάδα την είχε ο Κόκκαλης, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν παραχωρεί παίκτες σε ανταγωνιστικές ομάδες. Υπήρχε μία καλή σχέση των δυο ομάδων λόγω Ιωαννίδη και πήγα εκεί. Ο Ολυμπιακός ποτέ δεν με έδιωξε. Το εισπράττω ακόμη και σήμερα που με αγκαλιάζουν και με σέβονται απεριόριστα. Ήμουν και δυο χρόνια στις ακαδημίες και είδα πως μου συμπεριφέρθηκαν. Για τον λόγο αυτό έχω να πω μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ολυμπιακό, μου φέρθηκαν άριστα και ως ποδοσφαιριστή και ως άνθρωπο. Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό μου έλεγαν κάτσε, μην φύγεις ο Αλέφαντος θα φύγει, κάνε υπομονή, δεν μπορούσε όμως είχαν σπάσει τα νεύρα μου. Τον Αύγουστο είχε φύγει ο Αλέφαντος μετά από ένα παιχνίδι με τον Μαρσέιγ.
Έχω μετανιώσει για τα λάθη που έκανα την περίοδο εκείνη, τα λάθη μου ήταν εγκληματικά όχι απλά λάθη. Υπεύθυνος είμαι εγώ, και τώρα που είμαι μεγάλος και έχω τη σοφία μπορώ να τα αναγνωρίσω. Ήταν λάθη με παρόρμηση, πάνω στα νεύρα μου, όπως η απόφαση μου να φύγω από τον Ολυμπιακό και αυτό το λάθος μου στοίχισε στην πορεία μου μετά.
Πως αισθάνθηκες που συνυπήρξες με μεγάλα ευρωπαϊκά ονόματα;
Με την ομάδα του Πανσερραϊκού την αγωνιστική περίοδο 1985-1986 στο ΟΑΚΑ:Πάνω αριστερά: Αιβαζίδης, Γαλατίδης, Γκέκας, Σοφιανόπουλος, Μιχάλικ, Πάντσιος.Κάτω αριστερά: Τσέκος, Σαββίδης, Σφακιανάκης, Θαθαρόπουλος, Καφνεράρης
Δέος αισθάνθηκα και ως αντίπαλος με ορισμένους παίκτες που τους βλέπαμε στην τηλεόραση και τους θαυμάζαμε αλλά και με συμπαίκτες τους οποίους θαύμαζα.
Είχα όμως μεγάλη πίστη στον εαυτό μου, τους θαύμαζα αλλά είχα αυτοπεποίθηση. Έλεγα μέσα μου -όχι αυτάρεσκα- περισσότερο ως πίστη- είμαι καλύτερος από εσάς για αυτό θα επιβιώσω και έτσι επιβίωσα γιατί είχα μεγάλη πίστη στον εαυτό μου.
Αφήνουμε το ταλέντο. Δεν έχει σημασία, υπάρχουν παικταράδες που έχουν χαθεί. Γιατί δεν είχαν ψυχική δύναμη, δεν είχαν το σθένος να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις. Εγώ όταν ήρθα από τον Χείμαρρο, το χωριό μου στον Πανσερραϊκό, την μεγάλη ομάδα του Νομού, ένα όνειρο και αγωνίστηκα είπα: «Τι γίνεται Ηλία μπορείς και εδώ, είσαι καλύτερος, το έβλεπα στον εαυτό μου. Το ίδιο αισθάνθηκα όταν από τον Πανσερραϊκό βρέθηκα στον Ολυμπιακό. Ένιωθα σεβασμό απέναντι στους συμπαίκτες μου με ιστορία, άλλα έλεγα και εγώ υπάρχω.
Και έτσι επιβίωσα και τα κατάφερα και επιβίωσα ποδοσφαιρικά τόσα χρόνια. Επαγγελματικά 15 χρόνια. Σίγουρα όταν έχεις συμπαίκτες όπως ο Προτάσωφ, Ντετάρι, Λιτοφένσκο, Σάβιτσεφ, Μητρόπουλο, Αναστόπουλο δεν είναι μικρό πράγμα.
Όλοι αυτοί ήταν μεγάλα μεγέθη, αλλά και εγώ σιγά- σιγά με μεγάλη προσπάθεια κατόρθωσα να φθάσω στο επίπεδο τους και να σταθώ ισάξια δίπλα τους. Αυτό το θεωρώ μεγάλο επίτευγμα και είμαι περήφανος για αυτό.
Είχες όνειρο να κάνεις μεταγραφή στο Εξωτερικό; Εκείνη την εποχή υπήρχε στο μυαλό των Ελλήνων ποδοσφαιριστών;
Και το δικό μου μυαλό πήγαινε και στο μυαλό των άλλων παικτών υπήρχε ως σκέψη. Θα σου απαντήσω επειδή γνωρίζω. Όλοι θέλαμε να αγωνιστούμε στην Ευρώπη. Σήμερα είναι φυσιολογικό να αγωνιστείς σε μία ομάδα της Ιταλίας, του Βελγίου, της Γαλλίας ή της Γερμανίας γιατί έχουν μικρύνει οι αποστάσεις μεταξύ των παικτών. Και στην εποχή μου υπήρχε ταλέντο στην Ελλάδα, δεν υπήρχαν οι μάνατζερ να σε πάρουν να σε πάνε σε μία ομάδα. Τότε για μας ήταν κάτι πολύ μακρινό και πολύ μεγάλο άλλα όλοι θέλαμε. Εμένα με ζήτησε η Τορίνο, να πάω για δοκιμή, ήταν στη δεύτερη μου χρονιά αφού είχα αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδας. Φοβήθηκα να ρισκάρω, μην μου κάνει ζημιά ο Ολυμπιακός. Μου πρότειναν να πάω στο Τορίνο μέσα στα Χριστούγεννα για τρείς- τέσσερις μέρες κρυφά από τον Ολυμπιακό, αλλά φοβήθηκα να πάω χωρίς να το γνωρίζει η ομάδα μου. Τώρα οι ίδιες οι ομάδες παροτρύνουν με μάνατζερ τους ποδοσφαιριστές τους πάνε να δοκιμαστούν γιατί θα πάρουν χρήματα. Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό και αγωνιζόσουν στην Παναχαϊκή είχα πρόταση από την Ισπανική Μάλαγα στην οποία δεν μπόρεσα να πάω γιατί η ίδια η ομάδα μου δεν με άφησε να φύγω. Με είχε ανάγκη, παλεύαμε για τη σωτηρία και δεν με άφησε ο πρόεδρος Λουκόπουλος να μετακινηθώ στην Ισπανία.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το συναρπαστικότερο πρωτάθλημα;
Το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα είναι το Αγγλικό μαζί με το Ισπανικό, αυτά τα δυο πρωταθλήματα μου αρέσουν. Παλιά ήταν και το Ιταλικό άλλα ήταν περισσότερο ουσία. Τους ενδιέφερε το αποτέλεσμα, ακόμη και οι ξένοι παίκτες που αγωνιζόταν στους ιταλικούς προσαρμοζόταν σε αυτή τη λογική.
Θεωρώ όμως ότι το Αγγλικό είναι το πιο συναρπαστικό. Είχα μιλήσει με τον Δώνη όταν συνυπήρξαμε στη σχολή προπονητών και μου αφηγούνταν ιστορίες, γεγονότα όταν αγωνιζόταν στην Μπλάκμπερν.
Μου άρεζε από μικρός το αγγλικό ποδόσφαιρο γιατί ήμουν φίλαθλος, θαυμαστής της Λίβερπουλ που μεσουρανούσε εκείνα τα χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Με τόσες εμπειρίες που έχεις αποκτήσει στο ποδόσφαιρο τι θα ήθελες να πεις στους νέους;
Καλό θα είναι ο κάθε νέος που αγαπά το άθλημα του να προσπαθεί συνέχεια να βελτιώνεται και ίσως κάποια στιγμή αν είναι τυχερός να εκπληρώσει το όνειρο του. Τίποτε δεν χαρίζεται, όλα μπορούν να αποκτηθούν με αγώνα και συνεχή προσπάθεια.
Σήμερα ο Ηλίας Σαββίδης ζει στις Σέρρες με την σύζυγο του Κυριακή και τα δυο τους παιδιά Νικόλαο και Κωνσταντίνο ηλικίας 24 και 19 ετών.
Σ.Σ. Ολο το φωτογραφικό υλικό είναι απο το προσωπικό αρχείο του Ηλία Σαββίδη, τον οποίο ευχαριστώ για την παραχώρηση του και τη συνέντευξη.
