Εμπόριο αντίστασης και έλλειψη συναίσθησης
Πολυσυζητημένη η ευθύνη της κάθε μορφής καθοδήγησης σε μια κοινωνία, στην πορεία ενός λαού. Πνευματικής, θρησκευτικής, αυτοδιοικητικής, κυβερνητικής, μέσων μαζικής ενημέρωσης.Με την πανδημία του Κορονοιού αναδείχτηκαν αρετές και αποκαλύφθηκαν παθογένειες.
Είχαμε κατακρίνει προ καιρού κάποιους Δημάρχους που, με περισσή ελαφρότητα, «αντιστάθηκαν» στην έγκαιρη (και καίρια σωστή, όπως αποδείχτηκε) απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει την πραγματοποίηση των καρναβαλικών εκδηλώσεων. Η θρησκευτική μας ηγεσία έκανε μεγάλα βήματα στην περίπτωση της επιδημίας, τα οποία χρειάστηκε να ολοκληρωθούν από την Κυβέρνηση, που με σωστή κλιμάκωση και σεβασμό χειρίστηκε το όλο ζήτημα.
Και ενώ μέρα με τη μέρα, με την σωστή ενημέρωση (καθ΄ όλα αξιέπαινος ο κ. Τσιόδρας), συντελείται μια θετική ωρίμανση στην συμπεριφορά του κόσμου, προχτές, σε εκπομπή στην κρατική τηλεόραση, σχολιάζοντας το μέτρο της αποφυγής συνάθροισης μεγαλύτερης των 10 ατόμων διατυπώθηκε πρώτα ο εξυπνακισμός: γιατί 10 και όχι 8 ή 12 άτομα; Στη συνέχεια οι παρουσιαστές της εκπομπής θεώρησαν καλό να συνδυάσουν το μέτρο με την απαγόρευση επί χούντας των συναθροίσεων πέραν των 3 ατόμων και αναρωτήθηκαν μήπως η Κυβέρνηση επιδιώκει, δι αυτού του μέτρου, την κατάργηση της πολιτικής αντιπαράθεσης;
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; την ανοησία, το εμπόριο αντίστασης που επιβιώνει μετά από 50 χρόνια ή την έλλειψη συναίσθησης για τον ρόλο της κρατικής τηλεόρασης σε μια τέτοια συγκυρία;
Δ.Ν.
