Συνέντευξη της δημοσιογράφου της ΕΡΤ Χρύσας Ρουμελιώτη
- Ξεδιπλώνει την επαγγελματική της διαδρομή και τις εμπειρίες που αποκόμισε
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Χρύσα Ρουμελιώτη απαντά στις ερωτήσεις του «Σ.Θ.», ξεδιπλώνοντας την επαγγελματική της διαδρομή και τις εμπειρίες που αποκόμισε.
Ήταν προσανατολισμένη στην ιατρική, αλλά την κέρδισε η δημοσιογραφία. Ξεχωρίζει ως ιδιαίτερη στιγμή στην καριέρα της την ανακοίνωση των νεκρών στρατιωτών στα Ίμια. Θεωρεί ότι η παρουσία μίας γυναίκας σε μία θέση εξουσίας μπορεί να προσδώσει μία πιο οικεία και ανθρώπινη διάσταση.
Εκτιμά ότι η ΕΡΤ ανταποκρίνεται στο ρόλο της, αφού έχει ακόμη αντιστάσεις στον εθισμό του κοινού στο κίτρινο ρεπορτάζ και διατηρεί επιμορφωτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Τέλος, μεταφέρει τις εντυπώσεις της από την πρόσφατη περιοδεία της προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο Νομό Σερρών και τη Μακεδονία γενικότερα.
Πως βρεθήκατε στην αγκαλιά της δημοσιογραφίας; Τι θυμάστε από το ξεκίνημά σας;
Θυμάμαι, ήμουν προσανατολισμένη στην ιατρική. Όμως ήταν η εποχή που όλοι μας ήμασταν πολιτικοποιημένοι και ασχολούμασταν με τα κοινά. Μου άρεσε να γράφω, είχα και μια έμφυτη τάση να ψάχνω τα πράγματα στην παραμικρή τους λεπτομέρεια, θεωρούσα σημαντικό τον έλεγχο και την κριτική στην εξουσία και η απόφαση αλλαγής κατεύθυνσης προέκυψε. Για μένα φυσιολογικά. Για όλους τους άλλους, ως κεραυνός εν αιθρία.
Υπηρετείτε το ρεπορτάζ της προεδρίας της Δημοκρατίας πολλά χρόνια. Ποιες οι δυσκολίες, οι ιδιαιτερότητες αυτού του ρεπορτάζ, πως το επιλέξατε, σας προτάθηκε;
Νομίζω και αυτό ήρθε φυσιολογικά. Ασχολήθηκα απ’ την αρχή της καριέρας μου με το πολιτικό ρεπορτάζ και τα εθνικά θέματα. Επίσης, την δεκαετία του ‘90, με τις συγκρούσεις στην ευρύτερη περιοχή, οπότε κάλυπτα το γνωστικό αντικείμενο που απαιτούσε η θέση. Για πολλά χρόνια, το έκανα παράλληλα και με άλλα πράγματα. Ή κατά περιόδους. Θυμάμαι να έχω καλύψει όλους τους προέδρους από το Σαρτζετάκη και μετά, με μεγάλα διαλείμματα ενδιαμέσως.
Για να υπηρετήσει το ρεπορτάζ αυτό ένας δημοσιογράφος πρέπει πρώτα να εργαστεί ως «δεύτερο χέρι», ώστε να δει από κοντά την μεθοδολογία του, την ιδιαιτερότητά του – καθόσον αφορά έναν πολιτειακό θεσμό της χώρας;
Όχι μόνο αυτό το ρεπορτάζ, αλλά γενικώς το πολιτικό ρεπορτάζ χρειάζεται ενασχόληση και μελέτη πολλών αντικειμένων. Οφείλεις να μπορεί ς να χειριστείς από εθνική, πολιτική ή και πολιτειακή κρίση, έως λεπτά νομικά ή κοινωνικά θέματα. Όσο πιο ευρύ είναι το γνωστικό αντικείμενο, τόσο πιο αξιόπιστος και αξιοπρεπής είσαι ως επαγγελματίας.
Τόσα χρόνια στο ρεπορτάζ αυτό. Ποιες οι ξεχωριστές στιγμές που έχετε ζήσει και έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη σας;
Ξεχωρίζω την ωριμότητα, για την αξία της ζωής, που απέκτησα στους πολέμους που κάλυψα. Το αίσθημα δικαίου και αδίκου.
Την τραγική στιγμή της ανακοίνωσης των νεκρών στρατιωτών μας στα Ίμια.
Στιγμές που το ρεπορτάζ μου οδήγησε σε αποκαλύψεις. Στιγμές που αυτές οι αποκαλύψεις προκάλεσαν απειλές, αλλά και ικανοποίηση ότι προσέφεραν στην αλήθεια.
Γι’ αυτές τις ελάχιστες, σε σχέση με τα χρόνια εργασίας στιγμές, το ισοζύγιο του απολογισμού είναι θετικό στη σκέψη μου.
Πως είναι να βρίσκεται για πρώτη φορά γυναίκα στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, μια αξιόλογη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Πριν από χρόνια ο αείμνηστος δημοσιογράφος Χρήστος Πασαλάρης είχε πει (συνέντευξη στο «Παρόν» το 2013) ότι περιμένει να δει γυναίκα Πρόεδρο Δημοκρατίας ή Πρωθυπουργό κάνοντας την πρόβλεψη ότι θα παίξουν αυτόν τον ρόλο θαυμάσια, προοδευτικά και παραγωγικά.
Όπως για όλες τις θέσεις στην Ελλάδα, η γυναικεία παρουσία αργεί και θεωρείται, σχεδόν, εξαίρεση. Η χώρα μας, δυστυχώς είναι ακόμη δέσμια ανδρικών προτύπων στις θέσεις εξουσίας.
Η παρουσία γυναίκας στην Προεδρία της Δημοκρατίας αντιμετωπίστηκε σκωπτικά, έως και επικριτικά. Το ενοχλητικό είναι ότι, ακόμη και τώρα, η εμφάνιση, το ντύσιμο, κλπ., που δεν αποτελούν παράγοντες κρίσης μιας ανδρικής παρουσίας, παίζουν ρόλο για την αποτίμηση μιας γυναίκας σε ανάλογη θέση. Είναι άδικο, εξοργιστικό, και απορριπτέο. Ο καθένας πρέπει να κρίνεται από το έργο του. Προσωπικά με ενοχλεί το πρότυπο του “μπαλκονάτου” πολιτικού. Προτιμώ την ουσία, τη δουλειά και το αποτέλεσμα.
Η παρουσία μιας γυναίκας σε θέση εξουσίας, μπορεί να προσδώσει μια πιο οικεία, πιο ανθρώπινη διάσταση, κοντά στον πολίτη και την καθημερινότητά του. Εξαρτάται βεβαίως από τον τρόπο που και η ίδια λειτουργεί.
Ένας παλιός δημοσιογράφος, ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης, διευθυντής της Καθημερινής, έγραφε πριν 20-25 χρόνια ότι η ΕΡΤ δεν πρέπει να μιμείται τα σκουπίδια των άλλων, εννοώντας προφανώς την ιδιωτική εμπορική τηλεόραση. Πιστεύετε ότι η ΕΡΤ τα έχει καταφέρει στην κατεύθυνση αυτής της επισήμανσης;
Η ΕΡΤ τα έχει καταφέρει αρκετά καλύτερα από όλα τα ιδιωτικά κανάλια. Μπορεί να μην είναι δέσμια της τηλεθέασης, άρα μπορεί να απορρίψει το εμπορικό κριτήριο και να επενδύσει στα επιμορφωτικά και ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Ευτυχώς φαίνεται ότι όταν το κάνει, επιβραβεύεται από το κοινό.
Βεβαίως είναι φορές που παρασύρεται στο κίτρινο και την κλειδαρότρυπα στην οποία αρέσκεται και δυστυχώς έχει εθιστεί το κοινό. Ευτυχώς υπάρχουν εντός της ακόμη, ισχυρές αντιστάσεις.
Ποιες οι εντυπώσεις σας από την τελευταία σας επίσκεψη στον τόπο μας και γενικότερα στην Μακεδονία; Πως φαντάζει η περιοχή μας στα μάτια υμών, των συναδέλφων του «κέντρου»;
Εγώ αγαπώ πολύ τη Μακεδονία. Είναι περιοχή σκαμμένη από τον πόνο των ανθρώπων της βαλκανικής, του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Φιλοξενεί τα αρώματα των λαών της Ανατολής και της Δύσης, που διάβηκαν ή ρίζωσαν στα χώματα της και αναμίχθηκαν. Είναι περιοχή μαγική. Όσο και να την γνωρίζεις, πάντα έχει μυστικά να ανακαλύψεις.
