Συγκινητικός επικήδειος από τον Δημήτρη Κεφαλά για τον Χρ. Μέγκλα
Συγκινητικός ήταν ο επικήδειος του Δημήτρη Κεφαλά, φίλου, κουμπάρου του Χρ. Μέγκλα.
Θυμήθηκε τα φοιτητικά χρόνια και ζήτησε από το εκλιπόντα να έρχεται στα όνειρα του εως την επόμενη συνάντηση.
Χρήστο Μέγκλα ,
φίλε και αδελφέ
τούτες οι στιγμές είναι οι πιο δύσκολες της ζωής μου
δυσκολότερες και από εκείνες όταν αποχαιρετούσα τη μάνα μου και τον πατέρα μου καθώς ξεκινούσαν για το μεγάλο τους ταξίδι
Ειναι οι στιγμές που ο χρόνος παγώνει όπως παγώνει και το μέσα μου
Είναι οι στιγμές που εξαργυρώνεις τη χαρά μιας αληθινής φιλία μισού αιώνα με πόνο, πολύ πόνο
Είναι βαρύ το τίμημα του αποχωρισμού. Ασήκωτο
Μέχρι σήμερα σοβαρά πάρε δώσε με τον θάνατο δεν είχα. Σήμερα όμως είμαι πολύ θυμωμένος μαζί του. Θέλω να τον εκδικηθώ. Μάταια όμως αφού ξέρω ότι πάντα αυτός θα είναι νικητής στο τέλος
Τούτες τις μέρες που ξεκινούσες το μεγάλο ταξίδι για μένα ο χρόνος γύριζε μισό αιώνα πίσω
Είχαν βγει τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων. Τα ακούγαμε δίπλα δίπλα στο ραδιόφωνο στο σπίτι του Παναγιώτη που έφυγε κι αυτός νωρίς από κοντά μας.
Εγώ πέτυχα στο χημικό και ‘σύ στην γεωπονία
Τρέχαμε σαν αλαφιασμένοι να προλάβουμε τα νέα στους δικούς μας
Μετά την πρώτη χαρά ήρθε η περίσκεψη
Που θα μείνω. Με ποιον. Πως θα είναι. Η Θεσσαλονίκη ήταν τότε ένα μεγάλο ταξίδι μια άγνωστη πολιτεία
Και τότε μου είπες ξαφνικά κάπου σε ένα παγκάκι της πλατείας
Μητσο ,έτσι με φώναζες πάντα ,θέλεις να μείνουμε μαζί;
Και από τότε οι τύχες μας ενώθηκαν και δεν χώρισαν ποτέ και για κανένα λόγο
Μακρυγιάννη 5 στη Θεσσαλονίκη με θυρωρό την κυρία Νίκη
Ήρθε σε δυο χρόνια και ο μικρός
Μετακόμιση στη Λιτοχώρου 11
Ύστερα ήρθαν κι ο Μάκης με τον Χρήστο
Πρώτο εμείς. Ρετιρέ αυτοί. Δυο σπίτια αλλά στην πραγματικότητα ένα κοινόβιο. Εμείς στο δικό τους Αυτοί στο δικό μας
Ζήσαμε ωραία χρόνια. Με τα πάνω και τα κάτω που φέρνει η ζωή Με τις δυσκολίες και τις χαρές της. Πάντα όμως ο ένας δίπλα στον άλλον.
Χωρίς αντιζηλίες. Χωρίς καβγάδες.
Δουλέψαμε παντρευτήκαμε κάναμε οικογένειες πήραμε καλές γυναίκες έχουμε καλά παιδιά. Η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μας. Μέχρι πριν λίγους μήνες όταν έσκασε το κακό νέο. Εκεί η ζωή σου πήρε όσα σου χάρισε κι αυτός που την ορίζει έβαλε και τόκο μεγάλο.
Όμως Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Και σήμερα τελειώνει ένα μεγάλο κεφάλαιο για εμάς που ζήσαμε κοντά σου. Για σένα κλείνει το βιβλίο που δεν πρόλαβες να τελειώσεις. Κλείνεις το βιβλίο της ζωής σου όπου τις τελευταίες σελίδες τις έγραψες χέρι χέρι με έναν ήρωα που σου Χάρης η ζωή. Με τον αδελφό σου. Μαζί κουβαλήσατε τον σταυρό του μαρτυρίου και μαζί ανεβήκατε τον Γολγοθά με εμάς να παρακολουθούμε ανήμποροι να βοηθήσουμε και τραγικές φιγούρες σαν από αρχαία τραγωδία την Ελιζα και τον Βασίλη που ήταν δίπλα σου μέχρι την τελευταία σου πνοή με τον γύρο σου να σου κλείνει τα μάτια και να σου φοράει το τελευταίο σου κοστούμι για να κτυπήσει την πόρτα του παραδείσου ωραίος και κομψός όπως ήσουν πάντα
Όμως τώρα πρέπει να πούμε το μεγάλο αντίο
Και Είμαστε όλοι εδώ
Ο Κώστας με την Ιωάννα
Ο Χρήστος με την Γιώτα
Ο Μάκης με την Στεφάνια
Ο Κώστας με την Ζωή
Ο Κώστας με την Μαρία
Ο Παναγιώτης με την Λιντα
Ο Στέλιος και η Ματθίλδη
Ο Νίκος με την Λιτσα
Εγώ με την Βιλμα και τα βαφτιστήρια σου την Αρετή και τον Σαββα που τόσο αγάπησες και σε αγάπησαν γιατί ήσουν παραπάνω από νονός τους.
Και όλοι μας δίπλα στην Ελιζα και τον Βασίλη
Να ξέρεις ότι ο Βασίλης έχασε τον πατέρα του σήμερα αλλά όλοι μας θα είμαστε δίπλα του το γνωρίζεις αυτό γιαυτο και κοιμάσαι ήσυχος.
Και η γυναίκα σου έχει πλέον τόσες αδελφές
Τα σπίτια μας είναι και δικά τους αυτό το ξέρεις πολύ καλά.
Δεν ξέρω αν με ακούς εγώ όμως θα συνεχίσω να σου μιλώ σαν να μην άλλαξε τίποτα μέχρι που ο χρόνος θα σε μεταμορφώσει σε μια γλυκιά ανάμνηση μετά από πολύ καιρό.
Μια χάρη μόνο τελευταία σου ζητώ. Ναρχεσαι τα βράδια να με συντροφεύεις στα όνειρα μου. Μέχρι να ανταμώσουμε ξανά και τότε κανείς ποτέ δεν θα μας χωρίσει. Και τότε θα συνεχίσουμε το γράψιμο του βιβλίου που ξεκινήσαμε πριν από μισό αιώνα.
Αντίο αδελφέ
