Όσο πιο ταπεινή η φάτνη μας , τόσο πιο ζεστή η ψυχή μας
Πάντα έχει ο άνθρωπος μία παράξενη σχέση με το χρόνο.
Όταν είναι μικρός θέλει να μεγαλώσει γρήγορα, όταν μεγαλώνει έχει την τάση να επιστρέφει στο παρελθόν, ολοένα και περισσότερο αναπολεί τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, όταν διανύουμε τις τελευταίες μέρες του έτους, νοιώθουμε ένα βάρος να βαραίνει την πλάτη μας. Έχουμε όμως, ως εσωτερική ανάγκη, την θετική σκέψη.
Να αφήσουμε πίσω την μικρότητα των ανθρώπων, όσους μας λάβωσαν, όσους μας «πούλησαν», όσους εμφανίστηκαν με τη μάσκα της ψευτιάς για να μας παραπλανήσουν και να λεηλατήσουν την ψυχή μας.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε η νέα χρονιά να είναι καλύτερη, να μας φέρει περισσότερη χαρά, λιγότερες απογοητεύσεις περισσότερες θετικές εκπλήξεις και νέες ευκαιρίες για καλή αξιοποίηση.
Νοιώθουμε κάθε χρόνο αυτή την περίοδο ότι νικάμε τον χρόνο, γιατί στην ψυχή μας κρύβεται η πίστη ότι ο Άγιος της χαράς και της ελπίδας, ο Αι- Βασίλης, κάτι καλύτερο θα μεριμνήσει και για μας. Θα μας φέρει πιο κοντά στην εκπλήρωση των ονείρων μας, καθώς το λαμπερό αστέρι μας οδηγεί στη δική μας Βηθλεέμ.
Στη ψυχή του καθενός υπάρχει μία φάτνη – όσο πιο ταπεινή είναι η δική μας φάτνη τόσο μεγαλύτερη η θαλπωρή της, όλους τους χωρά.
Δεν κρατάμε κακία σε κανέναν. Γιατί γεννηθήκαμε για να αγαπάμε. Η αγάπη δίνει παράταση στη ζωή όλων μας. Στο ποτάμι της ζωής, το καράβι μας αναζητά άλλα πέλαγα. Με ήρεμα και γαλήνια νερά.
Δ.Ν.
