Ο πρώτος σκόρερ του Πανσερραϊκού στη Α’ Εθνική, σύμβολο χαράς των Σερραίων φιλάθλων
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Ο Γιώργος Πανταζής έχει καταγραφεί ως ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Πανσερραϊκού στην Α’ Εθνική.
Στα οκτώ χρόνια που αγωνίστηκε με την φανέλα του Πανσερραϊκού (1976-1984) πέτυχε 71 τέρματα: 43 στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής, 4 γκολ σε αγώνες κυπέλλου και 24 τέρματα τη μοναδική χρονιά που αγωνίστηκε στη Β’ Εθνική με τη σερραϊκή φανέλα την περίοδο 1979-1980 όπου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ σε επίπεδο Β Εθνικής.
Ζωντανός θρύλος του Πανσερραϊκού, δεινός σκόρερ, σύμβολο χαράς, χάρισε νίκες στον Πανσερραϊκό σε μία περίοδο που η σερραϊκή ομάδα αγωνιζόταν μόνιμα στα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Θεαματικός, αποτελεσματικός, εντυπωσίασε, με τις ευφυείς αποφάσεις του στο γήπεδο μάγευε τους φιλάθλους, που γέμιζαν εκείνη την εποχή το Δημοτικό Γήπεδο Σερρών.
Του ζήτησα να μου παραχωρήσει μία συνέντευξη στο «Σ.Θ.» με ελεύθερη ατζέντα που θα εστιάσει στα απόκρυφα της ποδοσφαιρικής του διαδρομής η οποία ξεκίνησε από τη Ρουμανία από την οποία ήρθε και εντάχθηκε στον Πανσερραϊκό .
Προηγουμένως είχε δοκιμαστεί μαζί με τον Τάσο Μητρόπουλο στην ΑΕΚ του Φράντισεκ Φάντροκ.
Ο Γιώργος Πανταζής μίλησε στο «Σ.Θ.» για την ποδοσφαιρική του διαδρομή, τις συγκινήσεις, τις απογοητεύσεις και τις χαρές που έζησε στα γήπεδα αλλά και την απόφαση του να κλείσει τον ποδοσφαιρικό του κύκλο πολύ νωρίς, σε ηλικία 29 ετών.
Που έγιναν τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα και τι θυμάσαι από αυτά;
Ο Γιώργος Πανταζής αριστερά με τον Ολλανδό προπονητή Φράντισεκ Φάντροκ την εποχή που δοκιμάστηκε στην ΑΕΚ.
Γεννήθηκα στη Ρουμανία και θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό παιδί να παίζω ποδόσφαιρο. Εκείνη την εποχή τα αγαπημένα αθλήματα στη Ρουμανία ήταν το ποδόσφαιρο, χάντμπολ, πινκ- πονκ.
Έπαιζα ποδόσφαιρο στο Γαλάτσι, είναι μία μεγάλη πόλη, συμμετείχε κάποτε σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αγωνίστηκε μάλιστα με την Γιουβέντους την οποία και κέρδισε με 1-0 σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Σε ηλικία, 16,5-17 ετών έπαιξα ποδόσφαιρο στο Γαλάτσι, στην Α’ Εθνική, στη συνέχεια στη Β’ Εθνική και είχα αγωνιστεί σε 30 παιχνίδια σε ηλικία 17 ετών.
Εκεί με ανακάλυψε ο Γιάννης Μισιάκας, Σερραίος μάνατζερ εκείνη την περίοδο. Αγωνιζόμουν στην Α’ Εθνική, ήρθαν να με δουν μαζί με τον Γιάννη Καρυπίδη.
Το 1976 ήρθα στην Ελλάδα και δοκιμάστηκα στην ΑΕΚ.
Φιλοξενήθηκα δυο εβδομάδες στην ΑΕΚ και εκεί γνώρισα τον Μίμη Παπαϊωάννου τον Χρήστο Αρδίζογλου.
Δοκιμαστήκαμε μαζί με τον Τάσο Μητρόπουλο. Η ΑΕΚ όμως είχε φτιάξει την ομάδα της. Παρόλα αυτά ήθελαν να μας κρατήσουν και μένα και τον Τάσο αλλά δεν τα βρήκαμε οικονομικά.
Εγώ είχα έρθει τότε από τη Ρουμανία και ήθελα να βοηθήσω τους γονείς μου να επαναπατριστούν.
Τελικά με είδε ο Χρήστος Αρχοντίδης και ήρθα εδώ στις Σέρρες. Θυμάμαι ότι εκείνη τη χρονιά ο Πανσερραϊκός παρέμεινε στην Α’ Εθνική λόγω αναδιάρθρωσης.
Τι θυμάσαι από τα πρώτα σου παιχνίδια με τον Πανσερραϊκό στην Α’ Εθνική εκείνη την εποχή;
Ο Γιώργος Πανταζής πετυχαίνει γκόλ με κεφαλιά σε αγώνα με το Αιγάλεω στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών
Θυμάμαι ότι όλα τα παιδιά ήταν της ηλικίας μου, ένα δυο χρόνια μεγαλύτερα και ορισμένα λίγο πιο μεγάλα. Όλοι ήταν Σερραίοι, κάναμε μία ομάδα πολύ νεανική, με έναν Αρχοντίδη πολύ παθιασμένο, γιατί και αυτός τότε ξεκινούσε την καριέρα του. Η επιτυχία τότε ήταν ότι όλα ξεκίνησαν ιδανικά. Μεγάλη φίλαθλη μάζα, πολύ αγάπη προς εμάς από τους φιλάθλους και νομίζω ότι αυτά τα στοιχεία έπαιξαν τον κυριότερο ρόλο για την συνέχεια.
Οι ομάδες κτιζόταν πάνω την βάση της δέσμευσης των ποδοσφαιριστών στον σύλλογο και την αγάπη για το αντικείμενο;
Ακριβώς έτσι όπως το περιγράψατε. Η κατάσταση είχε πολλά αβαντάζ για τα σωματεία και πολλά ντεζαβαντάζ για τους ποδοσφαιριστές. Δεν υπήρξε καμία αναπροσαρμογή στον μισθό των παικτών. Οι αμοιβές ήταν πολύ χαμηλές. Μόνο αν είχαμε στο ενεργητικό μας κάποια καλά αποτελέσματα, λαμβάναμε κάποιο πριμ και με τον τρόπο αυτό ανεβάζαμε τις αποδοχές μας.
Υπήρχαν τότε οι οκταετίες και μόνο αν έπαιρνες μεταγραφή μπορούσες να φύγεις από την ομάδα σου.
Δεν είχαμε τότε και πολλούς ξένους, έναν – δυο προέβλεπε η νομοθεσία. Επίσης, τότε είχαμε ποδοσφαιριστές από διάφορα χωριά του νομού οι οποίοι είχαν 10-15 φίλους, που ερχόταν στο γήπεδο για να τους δουν να αγωνίζονται.
Όλα αυτά δημιουργούσαν προϋποθέσεις, γόνιμο έδαφος για πρόοδο, διάκριση στην Α’ Εθνική. Υπήρχε και ο Αρχοντίδης, που μετέδιδε πολύ πάθος στην προσπάθεια.
Τα δεσμευτικά συμβόλαια δημιουργούσαν προϋποθέσεις για τους επαρχιακούς συλλόγους. Γι’ αυτό τότε πολλοί σύλλογοι συμμετείχαν και είχαν πολυετή παρουσία στην Α΄ Εθνική.
Αγωνίστηκε 8 χρόνια στον Πανσερραϊκό, επτά χρόνια Α΄ Εθνική και έναν χρόνο Β΄ Εθνική και είχα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ σε όλη την Ελλάδα, στο πρωτάθλημα της περιόδου 1979-1980.
Ποια γκολ περισσότερο θυμάσαι από αυτά που πέτυχες;
Ο Γιώργος Πανταζής με την μπάλα στα πόδια σε αγώνα με τη Δόξα Δράμας στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών το 1982. Δίπλα του ο αμυντικός της Δόξας Αντώνης Κασδοβασίλης
Βασικά ήταν τα μεγάλα ματς, όταν προσπαθούσαμε να παραμείνουμε στην κατηγορία και κερδίζαμε την ΑΕΚ ή τον Ολυμπιακό.
Επίσης θυμάμαι την μεγάλη μας επιτυχία με 3-4 στη Νέα Σμύρνη με αντίπαλο τον Πανιώνιο.
Τα περισσότερα γκολ τα έχω πετύχει με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ. Με τον ΠΑΟΚ έχω πετύχει δυο γκολ, σε δυο – τρία παιχνίδια, στην Τούμπα, ήταν τέρματα, που μου έχουν μείνει αξέχαστα.
Θεωρείς την χρονιά ‘80-‘81 την καλύτερη του Πανσερραϊκού στην Α’ Εθνική;
Ναι, πραγματικά ήταν η καλύτερη και η προηγούμενη η χρονιά της Β΄ Εθνικής, 1979-80 που «βγήκαμε» Α’ Εθνική με μεγάλη διαφορά. Ήμασταν το ίδιο έμψυχο δυναμικό τέσσερα – πέντε χρόνια μαζί.
Τι ποδόσφαιρο έπαιζε εκείνη την εποχή ο Πανσερραϊκός;
Ο Γιώργος Πανταζής με την μπάλλα στα πόδια σε παιχνίδι με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης( 1984, στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών) και αντίπαλο τον αμυντικό του Γηραιού Χρήστο Ζήφκα.
Έπαιζε ποδόσφαιρο με πολύ πάθος, πολύ δύναμη, είχαμε και κάποιους παίκτες που μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ως ταλέντα.
Όταν είχα ξεκινήσει θυμάμαι τον Αϊβαζίδη, τον Πάντσιο, τον Αναστασιάδη που ήταν 2-3 χρόνια μικρότεροι από μένα και είχαν έρθει από τα χωριά τους. Έκαναν μία ωραία καριέρα.
Δεθήκαμε με όλα αυτά τα νέα παιδιά κι εγώ όταν ήρθα 18 ετών μου συμπεριφέρθηκαν πολύ καλά οι παλιότεροι ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Δεν είπαν «αυτός ήρθε από τη Ρουμανία», από το πρώτο ματς με αγκάλιασαν και ενσωματώθηκα πολύ άνετα από ότι περίμενα.
Ο κόσμος πως σας αντιμετώπιζε;
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο κέρδος που είχα και ως άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής ήταν η εκτίμηση του κόσμου. Κυκλοφορώ πολύ περήφανος μέσα στην πόλη μου, απολαμβάνω την εκτίμηση της κοινωνίας, δεν έχω δώσει και εγώ δικαιώματα. Δημιούργησα οικογένεια εδώ, ζώ τόσα χρόνια εδώ, είμαι Σερραίος, παρότι στην αρχή με έλεγαν Ρουμάνο.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι διασκεδαστικό, ο κόσμος βέβαια αγαπά τους γκολτζήδες περισσότερο, αυτούς που δίνουν την χαρά της νίκης, αλλά πιστεύω ότι μετρά και ο χαρακτήρας του ποδοσφαιριστή.
Θυμάσαι κάποιο παιχνίδι που κάποιος σε αντιμετώπισε σκληρά;
Ο Γιώργος Πανταζής δεινός – εκτελεστής, την εποχή που μάγευε τους Σερραίους φιλάθλους στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών
Στον Ολυμπιακό υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής Κύπριος, ο Σταύρος Παπαδόπουλος , ήταν λίγο αργός και ψηλός και εγώ όταν είχα τέτοιους αντιπάλους έπαιζα καλύτερα, δεν με δυσκόλευαν, διότι λόγω ύψους είχα χαμηλό κέντρο βάρους, ήμουν γρήγορος και η αποστολή μου γινόταν ευκολότερη.
Στον αντίποδα, μπορώ να σας πω ότι ο Στέλιος Μανωλάς ήταν ένας πολύ καθαρός παίκτης. Ποτέ δεν είχαμε κανένα πρόβλημα παρότι αγωνιστήκαμε πολλά χρόνια αντίπαλοι. Δεν είχαμε ούτε μια διαμάχη.
Κάποια φάση που κάποιος τερματοφύλακας έσωσε κάποιο βέβαιο γκολ, θυμάσαι;
Ναι, μία φάση σε έναν αγώνα με τον Παναθηναϊκό, ή 1-1 ή 2-2 δεν θυμάμαι καλά, είχα πλασάρει τον τερματοφύλακα, αν δεν κάνω λάθος ήταν ο Κωνσταντίνου και είχε λάσπη, ήταν στο τέλος του αγώνα και θα κερδίζαμε το παιχνίδι, κόλλησε η μπάλα στη λάσπη και πάνω στη γραμμή έσωσε το γκολ ο τερματοφύλακας. Χρειαζόμασταν την νίκη επί του Παναθηναϊκού. Τότε είχαμε ορισμένα πριμ σε ορισμένες νίκες για να μπορέσουμε να ανεβάσουμε τα εισοδήματα μας, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε. Δεν είχαμε τότε ούτε μισθούς, ζούσαμε από τα πριμ και δόξα τω θεώ ζήσαμε καλά. Ήταν και διαφορετικοί οι καιροί, ήταν πολύ όμορφα.
Υπήρξε κάτι, κάποιο περιστατικό που να σε στεναχώρησε όλα αυτά τα χρόνια στον Πανσερραϊκό;
Ο Γιώργος Πανταζής δεξιά σε αγώνα στο ξερό γήπεδο της Καστοριάς το 1982 Στη φωτογραφία ο συμπαίκτης του Γιάννης Γεωργιάδης και ο αμυντικός της Καστοριάς Ευριπίδης Περγαμηνός
Ήταν η πρώτη μου ευκαιρία ή δικαίωμα μου να βοηθήσω μετά την ποδοσφαιρική μου καριέρα τον Πανσερραϊκό. Στεναχωρήθηκα παρά πολύ είδα ότι οι συνθήκες ήταν πολύ άσχημες, δεν μπορούσα να κάνω αυτό που ήθελα και απογοητεύτηκα. Αυτό με έκανε να απομακρυνθώ από τον Πανσερραϊκό. Ήταν η εποχή που ανέλαβα σαν τεχνικός διευθυντής. Τότε απογοητεύτηκα παρά πολύ.
Επίσης το 1984, όταν ήθελα να μείνω στον Πανσερραϊκό, μου έκαναν μια παρά πολύ μικρή πρόταση μετά από μία προσφορά 8 ετών με τόσα γκολ. Δεν ανταποκρίθηκαν και αναγκάστηκα να φύγω στον Ηρακλή. Δεν ήθελα να φύγω από τις Σέρρες , ήθελα να μείνω στον Πανσερραϊκό.
Το ότι μετακινήθηκα μετά τον Πανσερραϊκό σε διάφορες ομάδες δεν λέει τίποτε. Η καριέρα μου διαμορφώθηκε στον Πανσερραϊκό.
Εκείνο που θέλω να επαναλάβω είναι ότι τα δεσμευτικά συμβόλαια δημιουργούσαν γόνιμο έδαφος για τους συλλόγους. Σήμερα, οι ποδοσφαιριστές σε ένα χρόνο φεύγουν από τις ομάδες. Ο καθένας κοιτά το συμφέρον του, είναι λίγα τα ποδοσφαιρικά χρόνια και προσπαθεί να κερδίσει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί. Πρέπει να βρεθεί μία μέση λύση και ο ποδοσφαιριστής να είναι ικανοποιημένος και οι ομάδες.
Αγωνίστηκες σε Ηρακλή, Δόξα Δράμας και Αιγάλεω. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου;
Ο Γιώργος Πανταζής αριστερά με τους συμπαίκτες του Ρέτζο Σέχιτς και Σάκη Κλεπούνσαλη το έτος 1982.
Το 1984 πήγα στον Ηρακλή. Με παραχώρησε ο Περτσινίδης δώρο στον Ηρακλή και τότε «μάλωσε» με τον Θεοδωρίδη.
Μου κρατούσε «μούτρα» ο Θεοδωρίδης. Ο Ηρακλής είχε τότε πολλούς καλούς παίκτες αλλά δεν μπορούσε να δημιουργηθεί ομάδα, υπήρχαν άλλες καταστάσεις εκεί.
Έφυγα μετά, πήγα στο Αιγάλεω. Με επηρέασε ο Μαντζουράκης που είναι φίλος και καλός προπονητής τότε. Είχαμε μείνει βαθμολογικά πίσω, έγινε προσπάθεια να σωθεί η ομάδα αλλά δεν τα καταφέραμε. Μας μείωσαν τις αποδοχές και αναγκάστηκαν πολλοί ποδοσφαιριστές να αποχωρήσουν. Τότε γεννήθηκε και ο γιός μου και σταμάτησα να αγωνίζομαι.
Στη συνέχεια με παρακάλεσαν να αγωνιστώ πάλι στο Αιγάλεω, πήγα για δεύτερη φορά, σώθηκε η ομάδα και είχα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ.
Είχαν πει ότι θα με αφήσουν ελεύθερο δεν με άφηναν. Τελικά βρέθηκε λύση, με πήρε ο Αρχοντίδης στη Δράμα και πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα τον απέλυσαν. Μετά δημιουργήθηκαν άλλες δυσάρεστες καταστάσεις και ύστερα από 4 μήνες έφυγα και εγώ.
Κρέμασα τα παπούτσια μου στα 28 – 29 ετών. Μου άρεσε πολύ η οικογένεια και τα παιδιά μου, είχα ξεκινήσει επαγγελματική δραστηριότητα με μαγαζί, ήμουν καλά.
Αγωνίστηκες και στην Σέρρες 85;
Ο Γιώργος Πανταζής σε εναέρια μονομαχία με τον Γιάννη Μιχαλίτσιο σε αγώνα με τον Αρη Θεσσαλονίκης στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών το έτος 1984
Ναι για έξι μήνες, κάναμε μία προσπάθεια να αλλάξουμε κατηγορία, ήταν προπονητής ο Μάκης Κατσαβάκης.
Από τους επαρχιακούς συλλόγους οι πιο δυνατές αναμετρήσεις ποιες ήταν;
Νομίζω ότι ήταν με την Δόξα Δράμας. Είχε καλή ομάδα. Αγωνίστηκε πολλά χρόνια στην Α’ Εθνική μετά το 1980. Και με την Καβάλα υπήρξε αντιπαλότητα άλλα με τη Δόξα ήταν πιο δυνατά ντέρμπυ.
Και σήμερα κρατάμε φιλίες με τους παλαίμαχους και των δυο ομάδων μέσα από τις αναμνήσεις.
Παραμένουμε φίλοι και με άλλους παλαίμαχους σε όλη την Ελλάδα που αγωνιστήκαμε ως αντίπαλοι στα γήπεδα.
Τι σας συγκινεί περισσότερο στις συζητήσεις αυτές με τους παλαίμαχους, συμπαίκτες και αντιπάλους; Είναι κυρίως ότι ήταν τα χρόνια της νιότης σας;
Ο Γιώργος Πανταζής σε ε μονομαχία με τον Βαγγέλη Κουσουλάκη σε αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Δημοτικό Γήπεδο το έτος 1984.
Κι αυτό παίζει ρόλο, ότι ήμασταν νέοι, και η ομορφιά- γοητεία που ασκούσε τότε το ποδόσφαιρο. Ακόμη και ότι μεγαλώσαμε και φθάσαμε σε αυτή την ηλικία μάς γεμίζει χαρά. Το λέω γιατί χάσαμε πολλούς φίλους. Είναι θετικό ότι βρισκόμαστε κάπου, κάπου, γίνεται κανένα παιχνίδι παλαίμαχων κι αυτό είναι το πιο ευχάριστο που μου έχει μείνει.
Με τη Ρουμανία διατηρείς επαφές;
Ο Γιώργος Πανταζής με τους συμπαίκτες του Βασίλη Παπαδημητρίου και Τάκη Βάβαλη.
Βεβαίως και διατηρώ, έζησα ως τα 18 μου χρόνια, εκεί διαμορφώθηκα ως ποδοσφαιριστής. Έχω φίλους που ασχολούνται και με το ποδόσφαιρο, βλέπω ορισμένα ματς, την Εθνική Ρουμανίας ορισμένες φορές, Η συμπεριφορά όλων των ανθρώπων στη Ρουμανία ήταν άψογη απέναντι μου διατηρώ καλούς φίλους στη Ρουμανία.
Μπορείς να καταθέσεις μερικές προτάσεις με τις οποίες ο Πανσερραϊκός θα μπορούσε να δημιουργήσει μια δυνατή ομάδα ώστε να επανέλθει στα μεγάλα σαλόνια;
Από αυτά που γνωρίζω είναι ότι ο Πανσερραϊκός ασχολείται με τα νέα παιδιά. Νομίζω και αυτή είναι η πρόταση μου αφού με ρωτάμε να γίνει ένας προγραμματισμός για 4-5 χρόνια -κανένας δεν θα το αμφισβητούσε και δεν θα ήταν αντίθετος– να προσέξει κάποια παιδιά για να κάνει ομάδα. Νομίζω ότι το να κάνεις 10-15 μεταγραφές κάθε χρόνο δεν είναι λύση. Όσες ομάδες πέτυχαν και παλιά και τώρα στηρίχθηκαν στο δικό τους δυναμικό, στα παιδιά τους. Αυτό υπαγορεύει η λογική, γίνεται μία σωστή δουλειά στα παιδικά τμήματα του Πανσερραϊκού, ελπίζω να γίνει ακόμη συστηματικότερα
Σ.Σ. Ολο το φωτογραφικό υλικό είναι απο το προσωπικό αρχείο του Γιώργου Πανταζή, τον οποίο ευχαριστώ για την παραχώρηση του και τη συνέντευξη.
