Πέντε χρόνια από το θάνατο του
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Το Σαββατοκύριακο 22-23 Ιουνίου ψάχνοντας ανάμεσα στα αρχεία μου από την προεκλογική περίοδο των δημοτικών, περιφερειακών και ευρωεκλογών που έγιναν ταυτόχρονα για πρώτη φορά το 2014 βρήκα στις σημειώσεις μου μία από τις τελευταίες συναντήσεις μου με τον αείμνηστο εκπαιδευτικό και φίλο Κωνσταντίνο Ματθαίο η οποία έλαβε χώρα στο καφέ «Σταύρος» της Πλατείας Ελευθερίας.
Ο Κώστας ήταν όπως πάντα, πεντακάθαρος, φρεσκοξυρισμένος, καλοντυμένος και απολάμβανε τον καφέ του με φίλους. Με είχε ειδοποιήσει νωρίτερα.
«Εγώ θα είμαι στου Σταύρου, περνά να σε δούμε, αν έχεις χρόνο» μου είπε. Ήταν τέλη Απριλίου του 2014. Η προεκλογική περίοδος ήταν στο φόρτε της. Ο Κώστας ήταν κεφάτος, πνευματώδης και ευχάριστος .
Με καλωσόρισε και με σύστησε στη παρέα του. «Ο Δημήτρης είναι δημοσιογράφος και μπορεί να μας ενημερώσει για τις εκλογές. Είναι και ξάδελφος της Βαγγελίτσας( της γυναίκας του)» είπε στους συνδαιτυμόνες του.
Εκείνη η εικόνα και όσα ειπώθηκαν στη συνάντησή μου έχουν μείνει βαθιά χαραγμένα. Αποτυπώθηκε στη συνάντηση- για πολλοστή φορά- εκείνη η στόφα του σπάνιου ανθρώπου και εκπαιδευτικού, του πνευματικού ανθρώπου , του καλού φίλου , του ευγενή πολίτη που είχε πάντα να πει μία αληθινή κουβέντα για να σε ενθαρρύνει και να σε εμψυχώσει, αλλά ταυτόχρονα να σε αφυπνίσει και να σε προβληματίσει.
Κώστα σε θυμάμαι πάντα και φορτίζομαι συναισθηματικά όταν πλησιάζει κάθε χρόνο η μέρα που σε χάσαμε. (Τετάρτη 25 Ιουνίου).
Στο φιλόξενο μπαλκόνι σου στην οδό 8ης Μαΐου 23 ήταν ένα καταφύγιο, ανθρωπιάς, στοχασμού και προβληματισμού.
Ζεις αιώνια στο βασίλειο της καρδιάς μας. Αύριο συμπληρώνονται 5 χρόνια από τη μέρα που έφυγες.
